استیبل کوین‌ها که زمانی تنها در محدوده معاملات ارزهای دیجیتال کاربرد داشتند، اکنون به یکی از موضوعات داغ وال‌استریت (Wall Street) تبدیل شده‌اند. با تصویب قانونی در کنگره آمریکا در ماه جولای برای رسمیت بخشیدن به این دارایی‌ها و گسترش استفاده از آنها، توجه بانک‌ها و شرکت‌های بزرگ به فناوری استیبل کوین بیش از پیش جلب شده است.
به گزارش میهن بلاکچین، استیبل کوین‌ها معمولاً به دلار آمریکا متصل هستند و پشتوانه آنها معادل کامل ذخایر نقد یا اوراق باکیفیت است. اگرچه این ابزار مالی بیش از یک دهه قدمت دارد، رشد انفجاری آنها باعث شده پرسش‌های مهمی درباره تأثیرات احتمالی آنها بر اقتصاد کلان مطرح شود.
تتر و سیرکل؛ خریداران بزرگ اوراق خزانه آمریکا
تتر (Tether) و سرکل (Circle) – دو شرکت بزرگ صادرکننده استیبل کوین – اکنون در زمره بزرگ‌ترین خریداران اوراق خزانه‌داری آمریکا قرار گرفته‌اند؛ این جایگاه آنها را هم‌ردیف یا حتی بالاتر از کشورهایی چون کره‌جنوبی و عربستان سعودی قرار می‌دهد.
طرفداران رمزارز معتقدند که استیبل کوین‌ها می‌توانند دامیننس دلار در بازارهای جهانی را تقویت کنند، اما منتقدان هشدار می‌دهند که رشد بیش از حد آنها ممکن است باعث بی‌ثباتی در نظام بانکی شود، هرچند سهم فعلی آنها از بازار مالی جهانی بسیار ناچیز است.
محبوبیت استیبل کوین‌ها به‌سرعت در حال افزایش است؛ به‌طوری که حجم تراکنش‌های آنها در اوایل ۲۰۲۴ از شبکه پرداخت ویزا فراتر رفت.
گرچه بخش زیادی از این مبادلات در حوزه معاملات رمزارز انجام شد، این آمار به نفع دیدگاهی است که استیبل کوین‌ها را به دلیل کارمزد پایین و سرعت بالای انتقال، جایگزینی برتر برای سیستم‌های سنتی – به‌ویژه در پرداخت‌های برون‌مرزی – مانند سوئیفت می‌داند. حتی استرایپ (Stripe) – غول فین‌تک – سال گذشته استارتاپ استیبل کوینی بریج (Bridge) را با قیمت ۱.۱ میلیارد دلار خریداری کرد.
برای حفظ برابری ارزش هر استیبل کوین با دلار، صادرکنندگان معمولاً حجم عظیمی از اوراق خزانه‌داری کوتاه‌مدت خریداری می‌کنند. تتر – به‌عنوان بزرگ‌ترین صادرکننده – بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار اوراق در اختیار دارد؛ این رقم آن را بالاتر از کشورهایی چون امارات و آلمان قرار می‌دهد. طبق گزارش مؤسسه آپولو (Apollo) در جولای، مجموع دارایی‌های این صنعت در اوراق خزانه آن را به هجدهمین دارنده بزرگ خارجی این اوراق تبدیل کرده است.
گرچه این ارقام در مقایسه با بازار صندوق‌های سرمایه‌گذاری بازار پول آمریکا (با ارزش حدود ۷ تریلیون دلار) هنوز بسیار کوچک است، اما با تصویب قانون جینیس اکت (Genius Act) در جولای، پیش‌بینی می‌شود بازار استیبل کوین‌ها تا سال ۲۰۲۸ به دو تریلیون دلار برسد.
ارزش بازار USDC – دومین استیبل کوین بزرگ – طی یک سال گذشته ۹۰٪ رشد کرده و به ۶۵ میلیارد دلار رسیده است. سیرکل – شرکت مادر آن – در ژوئن وارد بورس شد و بزرگ‌ترین جهش قیمتی دو روزه عرضه اولیه سهام در چند دهه اخیر را ثبت کرد.
در شرایطی که کشورهایی مانند چین و ژاپن به‌عنوان خریداران سنتی اوراق قرضه آمریکا تمایل خود را برای کاهش این دارایی اعلام کرده‌اند، حضور صادرکنندگان استیبل کوین می‌تواند به‌عنوان منبع تقاضای تازه برای اوراق خزانه عمل کند. یشا یاداو (Yesha Yadav) – استاد حقوق دانشگاه وندربیلت (Vanderbilt) – می‌گوید:
اینکه همیشه خریدارانی مانند صادرکنندگان استیبل کوین حضور داشته باشند، اعتماد بزرگی به وزارت خزانه‌داری آمریکا می‌دهد و خیال آنها را از محل عرضه بدهی راحت‌تر می‌کند.
مدافعان این حوزه حتی پا را فراتر گذاشته و معتقدند رشد استیبل کوین‌ها می‌تواند دامیننس دلار به‌عنوان ارز غالب را در پرداخت‌های بین‌المللی تقویت کرده و توانایی آمریکا در اجرای تحریم‌ها را افزایش دهد. دیوید ساکس (David Sacks) – مسئول ارشد فناوری هوش مصنوعی و رمزارز در کاخ سفید – مدعی است که تقاضای جدید برای اوراق خزانه از سوی شرکت‌های استیبل کوین می‌تواند نرخ بهره بلندمدت را کاهش دهد.
تردیدها و نگرانی‌ها درباره استیبل کوین‌ها
با این حال، برخی کارشناسان مانند یاداو و کیم هوخفلد (Kim Hochfeld) – رئیس بخش دارایی نقد و دیجیتال در بانک استیت‌استریت (State Street) – با احتیاط به این روند نگاه می‌کنند. به گفته هوخفلد:
اعداد فعلی هنوز در مقایسه با بازارهای سنتی ناچیز است. این شروع یک روند بزرگ است، اما نه آن‌قدر بزرگ که فعلاً هیجان‌زده یا نگران شویم.
بانک‌ها نیز نگرانند که رشد استیبل کوین‌ها باعث خروج سپرده‌ها از سیستم بانکی شود، زیرا این سپرده‌ها منبع مهمی برای تأمین نقدینگی و اعطای وام هستند. البته برخی فعالان صنعت این نگرانی را بیشتر سیاسی و مشابه مخالفت‌های گذشته بانک‌ها با ابزارهای مالی جدید – مانند صندوق‌های بازار پول – می‌دانند.
یاداو در پایان هشدار داد که گسترش استیبل کوین‌ها می‌تواند پیامدهای غیرمنتظره‌ای برای کل نظام مالی داشته باشد، به‌خصوص اگر سهم بزرگی از اوراق کوتاه‌مدت خزانه را در اختیار بگیرند که بسیاری از مؤسسات مالی به آن وابسته‌اند.
