با افزایش تردیدها درباره استفاده از بیت کوین در ذخایر ملی، بحث جدیدی شکل گرفته است که آیا ترکیب دارایی‌های متنوعی مانند ریپل، اتریوم و استیبل‌کوین‌ها می‌تواند رویکردی متعادل‌تر باشد یا خیر؟
در این مقاله از میهن بلاکچین، مزایا، چالش‌ها و مسیر احتمالی ورود دارایی‌هایی مانند ریپل به ذخایر ملی آمریکا را بررسی می‌کنیم.
مقدمه
ایده نگهداری ارزهای دیجیتال در ذخایر ملی ایالات متحده طی سال‌های اخیر دستخوش تحولات قابل‌توجهی شده است.
در ابتدا، بیت کوین (Bitcoin) گزینه‌ای بدیهی برای این نقش به نظر می‌رسید. این ارز دیجیتال نه‌تنها قدیمی‌ترین و شناخته‌شده‌ترین رمزارز است، بلکه با عرضه ثابت ۲۱ میلیون واحدی، بسیاری آن را به‌عنوان یک پوشش تورمی ایده‌آل و نوعی «طلای دیجیتال» که دولت‌ها می‌توانند برای محافظت در برابر بی‌ثباتی اقتصادی در ذخایر خود نگه دارند، در نظر می‌گیرند.
اما با تشدید بحث مذکور، این دیدگاه نیز تغییر کرده است که شاید بیت کوین به‌تنهایی کافی نباشد. برخی رهبران صنعت کریپتو اکنون به‌دنبال ایجاد ذخایر دیجیتالی گسترده‌تری هستند که علاوه بر بیت کوین، دارایی‌هایی مانند ریپل (XRP) را نیز در بر بگیرد. این موضوع، بحثی جدید و بحث‌برانگیز را در میان اقتصاددانان و سیاست‌گذاران به راه انداخته است.
این چشم‌انداز در حال تغییر، سؤالات اساسی را درباره آینده یکپارچه‌سازی دارایی‌های دیجیتال در سیستم‌های مالی ملی و تأثیرات احتمالی آن بر اقتصاد جهانی مطرح می‌کند.
همان‌طور که ذخایر سنتی نقشی کلیدی در ثبات اقتصادی ایفا می‌کنند، ترکیب یک ذخیره مبتنی بر رمزارزها نیز می‌تواند پیامدهای مهمی برای سیاست‌های پولی و تجارت بین‌المللی داشته باشد.
بحث درباره ذخایر بیت کوین
در ابتدا، بیت کوین به‌دلیل عرضه محدود و ماهیت غیرمتمرکز خود به‌عنوان یک دارایی احتمالی برای ذخایر فدرال رزرو ایالات متحده مطرح شد، اما نوسانات شدید قیمتی و ابهامات نظارتی باعث توقف این روند شدند.
وقتی بحث اضافه شدن بیت کوین به ذخایر ایالات متحده برای نخستین بار مطرح شد، ایده‌ای دور از ذهن به نظر نمی‌رسید. شرکت‌هایی مانند مایکرواستراتژی (MicroStrategy) و تسلا (Tesla) قبلا این دارایی را در خزانه‌های خود نگهداری و از بیت کوین به‌عنوان یک دارایی استراتژیک برای مقابله با تورم استفاده می‌کردند.
استدلال اصلی طرفداران بیت کوین این بود که عرضه محدود و از پیش تعیین‌شده آن مانع از تورم‌پذیری مانند ارزهای فیات می‌شود. همچنین، ماهیت غیرمتمرکز آن از دستکاری توسط یک نهاد واحد جلوگیری می‌کند و بقا و عملکرد آن طی ۱۷ سال گذشته نشان داده که می‌تواند به‌عنوان ذخیره ارزش (Store of Value) مورد اعتماد باشد.
از ۲۹ ژانویه (۱۰ بهمن)، ایالت‌های مختلف آمریکا در مراحل متفاوتی از ایجاد ذخایر استراتژیک بیت کوین قرار گرفتند. برخی پیشرفت قابل‌توجهی داشته‌اند، در حالی که برخی دیگر هنوز در مراحل اولیه هستند. ایالت‌های میشیگان و ویسکانسین از موارد برجسته به شمار می‌روند، زیرا علی‌رغم عدم وجود مصوبات عمومی، از طریق صندوق‌های دولتی خود بیت کوین نگهداری می‌کنند. برای پیگیری روند پیشرفت، در تصاویر زیر نقطه نارنجی نشان‌دهنده گام‌های تکمیل‌شده و رنگ زرد آتشفشانی مراحل در حال انجام را نشان می‌دهد.
با این حال، علی‌رغم این استدلال‌های قوی، نوسانات قیمت بیت کوین به یکی از دغدغه‌های اصلی تبدیل شد. دولت‌ها معمولاً از دارایی‌هایی که ممکن است در عرض چند ماه ٪۵۰ از ارزش خود را از دست بدهند، اجتناب می‌کنند و نوسانات شدید قیمت بیت کوین، مانعی بزرگ محسوب می‌شود.
اگر پول مالیات‌دهندگان صرف خرید دارایی‌هایی شود که ممکن است به‌سرعت بی‌ارزش شوند، اقتصاددانان چگونه واکنش نشان می‌دادند؟
ابهامات قانون‌گذاری نیز مانع دیگری ایجاد کرد. در حالی که کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) بیت کوین را به‌عنوان یک کالا طبقه‌بندی کرده است، هنوز هیچ چارچوب رسمی دولتی برای یکپارچه‌سازی آن در ذخایر ملی وجود ندارد.
علاوه بر این، بحث‌های زیست‌محیطی پیرامون مکانیزم اثبات کار (Proof-of-Work) و مصرف انرژی بالای بیت کوین، باعث مخالفت‌های شدید سیاسی شد. این عوامل باعث شد که حرکت به سمت ذخایر بیت کوینی متوقف شود و سیاست‌گذاران و کارشناسان صنعت، در رویکرد خود تجدیدنظر کنند.
شاید بیت کوین به‌تنهایی پاسخگو نباشد و ایالات متحده به‌جای آن، باید یک ذخیره متنوع از دارایی‌های دیجیتال را در نظر بگیرد.
فراتر از بیت کوین: استدلال‌هایی برای یک ذخیره ملی متنوع از دارایی‌های دیجیتال
با افزایش تردیدها درباره بیت کوین، بحث‌ها به سمت یک ذخیره ملی متنوع از رمزارزها معطوف شد که می‌تواند شامل دارایی‌هایی مانند ریپل و اتریوم (ETH) باشد.
حتی با افزایش شک و تردید درباره ذخایر بیت کوین، یک دیدگاه جایگزین مطرح شد: چرا ذخایر ملی باید به یک رمزارز محدود شود؟ بازار کریپتو هزاران دارایی دیجیتال دارد که هرکدام کاربردهای منحصربه‌فردی دارند.
همان‌طور که ایالات متحده از قبل ذخایری متنوع شامل طلا، ارزهای خارجی، حق برداشت ویژه (SDR) و اوراق قرضه دولتی آمریکا نگهداری می‌کند، برخی استدلال کردند که ذخایر رمزارزی نیز باید از همین مدل پیروی کنند.
به جای اتکای صرف به بیت کوین، ترکیبی از دارایی‌هایی مانند ریپل، اتریوم و استیبل‌کوین‌ها می‌تواند ابزار مالی متعادل‌تر و کارآمدتری ایجاد کند. البته، با توجه به رفتار تاریخی قیمت، ذخایر متکی بر صرفا بیت کوین نسبت به یک ذخیره متنوع از رمزارزها نوسان کمتری خواهد داشت.
تا ۳۱ ژانویه ۲۰۲۵ (۱۱ بهمن ۱۴۰۳)، ذخایر ملی ایالات متحده شامل طلا، بزرگترین دارایی، با بیش از ۸,۱۰۰ تن متریک بزرگترین ذخایر باقی مانده است. ذخایر ارزی خارجی به مدیریت نوسانات نرخ ارز کمک می‌کنند، در حالی که SDRهای صندوق بین‌المللی پول (IMF) ابزار مالی انعطاف‌پذیری محسوب می‌شوند.
علاوه بر این، اوراق قرضه و اوراق بهادار دولتی آمریکا نقشی کلیدی در ترکیب ذخایر دارند. ایده ذخایر متنوع رمزارزی از همین منطق، یعنی امکان کاهش ریسک‌های مالی برای دولت و ادغام دارایی‌هایی که کارکردهای مختلفی دارند، پیروی می‌کند.
در اینجا ریپل وارد میدان می‌شود. برخلاف بیت کوین که اغلب به‌عنوان یک ذخیره ارزش بلندمدت دیده می‌شود، ریپل برای سرعت و کارایی در تراکنش‌ها طراحی شده است. این رمزارز منحصرا برای پرداخت‌های برون‌مرزی توسعه یافته و از زمان تسویه ۳ تا ۵ ثانیه‌ای و کارمزدهای پایین برخوردار است.
اگر هدف ذخایر ملی کریپتو، تسهیل تجارت جهانی و عملیات مالی با پشتوانه دولتی باشد، ریپل می‌تواند یک گزینه قوی به حساب آید. البته با وجود ریپل، احتمال افزایش نوسان ذخایر مطرح است، اما این دارایی به‌عنوان یکی از رمزارزهایی که چندین چرخه بازار کریپتو را پشت سر گذاشته و نشان داده که زیرساختی قوی برای پرداخت‌ها دارد، همچنان در مرکز این بحث قرار گرفته است.
امکان اضافه شدن ریپل به ذخایر ملی رمزارزی ایالات متحده
سرعت بالای تراکنش‌ها، کارمزد کم و یکپارچه‌شدن ریپل با سیستم بانکی باعث شده است که این رمزارز به گزینه‌ای جذاب برای یک ذخیره دیجیتال با پشتوانه دولتی تبدیل شود.
دلایل موافقان اضافه شدن ریپل به ذخایر کریپتویی آمریکا:
✅ کارایی بالای تراکنش‌های ریپل: بزرگترین نقطه قوت ریپل در کارایی بالای تراکنش‌ها نهفته است. برخلاف بیت کوین که ۱۰ دقیقه برای تأیید هر بلاک زمان نیاز دارد، تراکنش‌های ریپل در چند ثانیه نهایی می‌شوند. این ویژگی آن را برای پرداخت‌های برون‌مرزی بسیار کارآمد می‌کند.
✅ ارتباط ریپل با ذخایر رمزارزی دولت آمریکا: سرعت و کارمزد پایین تراکنش‌ها دقیقاً همان دلایلی است که باعث شده ریپل با مؤسسات مالی در سراسر جهان همکاری کند. اگر دولت آمریکا بخواهد ذخایر رمزارزی داشته باشد که به‌جای ذخیره ارزش، برای تأمین نقدینگی و انجام تراکنش‌ها استفاده شود، ریپل یک گزینه منطقی خواهد بود.
✅ یکپارچگی ریپل با زیرساخت‌های بانکی: یکی دیگر از نکات مثبت ریپل، یکپارچگی آن با زیرساخت‌های بانکی است. برخلاف بسیاری از رمزارزها که مستقل از سیستم مالی سنتی فعالیت می‌کنند، فناوری ریپل در حال حاضر توسط بانک‌ها و ارائه‌دهندگان پرداخت، آزمایش شده و مورد استفاده قرار گرفته است.
✅ پل ارتباطی میان سیستم مالی سنتی و دارایی‌های دیجیتال: اگر قرار باشد ذخایر ملی کریپتویی پل ارتباطی بین سیستم مالی سنتی و دارایی‌های دیجیتال باشد، سازگاری ریپل با نهادهای مالی موجود یک مزیت مهم محسوب می‌شود.
✅ کاهش ریسک نوسانات قیمتی: اتکای کامل به بیت کوین، ریسک بالای نوسانات را به همراه دارد. یک ذخیره چنددارایی شامل ریپل، اتریوم و استیبل‌کوین‌ها می‌تواند ثبات بیشتری ایجاد کرده و دولت آمریکا را در برابر نوسانات شدید بازار کریپتو محافظت کند.
چالش‌های اضافه شدن ریپل به ذخایر ملی آمریکا
ابهامات نظارتی، نگرانی‌های مربوط به تمرکزگرایی و مشکلات نقدینگی از جمله موانع کلیدی برای ورود ریپل به ذخایر ایالات متحده هستند.
موانع اصلی در مسیر پذیرش ریپل:
❌ بحث تمرکززدایی: بزرگترین چالش ریپل، بحث قدیمی درباره تمرکززدایی آن است. در حالی که XRP Ledger به‌صورت غیرمتمرکز عمل می‌کند، منتقدان می‌گویند مالکیت حجم زیادی از توکن‌ها توسط ریپل باعث شده است که این شرکت کنترل زیادی بر شبکه داشته باشد. برخلاف بیت کوین که کاملاً مستقل از یک نهاد مرکزی است، ارتباط XRP با شرکت ریپل نگرانی‌هایی درباره امکان دستکاری و تمرکزگرایی ایجاد کرده است.
❌ ابهامات نظارتی: مسائل نظارتی همچنان یک مانع بزرگ هستند. اگرچه ریپل در سال ۲۰۲۳ پیروزی نسبی در دادگاه به دست آورد و قاضی اعلام کرد که فروش برنامه‌ریزی‌شده XRP اوراق بهادار محسوب نمی‌شود، اما SEC همچنان توکن ریپل را در برخی شرایط اوراق بهادار می‌داند. این نبود شفافیت کامل می‌تواند پذیرش رسمی ریپل را برای دولت آمریکا دشوار کند.
❌ مشکلات نقدینگی و مقیاس‌پذیری: ریپل در مقایسه با ارزش بازار ۲ تریلیون دلاری بیت کوین، با ارزش بازار حدود ۱۷۵ میلیارد دلار در سطح پایین‌تری قرار دارد. این تفاوت، سؤالاتی درباره نقدینگی و امکان تسویه سریع دارایی‌ها در حجم بالا ایجاد می‌کند. اگر دولت آمریکا به نقدشوندگی فوری دارایی‌ها نیاز داشته باشد، پذیرش گسترده‌تر و نقدینگی بالای بیت کوین گزینه‌ای عملی‌تر خواهد بود.
❌ مخالفت‌های سیاسی و صنعتی: حمایت حداکثری بیت کوین از سوی چهره‌های تأثیرگذاری مانند جک مالرز (Jack Mallers) و مایکل سیلر باعث شده است که گروهی از افراد قدرتمند با ورود ریپل به ذخایر ملی مخالفت کنند. همچنین، شایعاتی مبنی بر لابی‌گری ریپل علیه رویکرد «ذخیره صرف بیت کوین» وجود دارد که لایه‌ای از جنجال و چالش به این بحث اضافه کرده است.
سخن پایانی
آیا دولت آمریکا در آینده می‌تواند بیت کوین را به‌عنوان ذخیره ارزش و ریپل را برای تسویه تراکنش‌ها نگه دارد؟
شاید، اما فعلاً این بحث ادامه دارد. ریپل همچنان یکی از جنجالی‌ترین گزینه‌ها برای ورود به ذخایر ملی ایالات متحده محسوب می‌شود.
در نهایت، چشم‌انداز نظارتی و روند پذیرش رمزارزها توسط مؤسسات مالی تعیین خواهد کرد که آیا دارایی‌های دیجیتال مانند ریپل جایی در ذخایر ملی آمریکا پیدا خواهند کرد یا خیر؟
