بازار ارزهای دیجیتال بازاری نوظهور در اقتصاد دنیاست. اما استراتژی‌های موجود در اقتصاد سنتی برای ماینر هایی که می خواهند ریسک نگهداری موجودی ارزهای دیجیتال خود را کاهش دهند هم راهکار دارد.
ممکن است برای یک تازه‌وارد در حوزه‌ی استخراج ارزهای دیجیتال این امر بسیار آسان به نظر آید. در نگاه اول استخراج یک رمزارز شاید به معنی روشن کردن یک دستگاه استخراج ، رها کردن آن و ذخیره سود حاصل از ماینینگ است اما واقعیت این است که کمی پیچیده‌تر از این حرف‌هاست. قدیمی‌ترین و قدرتمند‌ترین رمزارز موجود، بیت کوین ، برای اطمینان از امنیت بلاک چین اش از الگوریتم گواه اثبات کار استفاده می‌کند و بسیاری از دیگر ارزهای دیجیتال تاثیرگذار همین راه را دنبال می‌کنند.
ماینر ارزهای دیجیتال
ماینر های پروتکل گواه اثبات کار، هرگاه بتوانند یک پاسخ صحیح برای مساله ریاضی رمزگذاری شده پیدا کنند که بلوک جدیدی از اطلاعات را به بلاک چین اضافه می‌کند، پاداش استخراج را خواهند گرفت. هرچه تعداد ماینر های فعال در یک شبکه بلاک چین بیشتر باشد عرصه رقابت بر سر حل کردن مساله و گرفتن پاداش ارزهای دیجیتال دشوارتر می‌شود. ماینر ها برای افزایش شانس خود، معمولا از ساختارهای سخت‌افزاری که به قطعات و برق زیادی نیاز دارد استفاده می‌کنند. اگر ماینر هایی بخواهند شانس یک در هزار خود را برای دریافت پاداش ارزهای دیجیتال اندکی افزایش دهند، باید سرمایه‌گذاری قابل توجهی در تجهیزات سخت‌افزاری خود کرده و از پس هزینه‌های بالای برق ماهیانه بر بیایند.
مناطقی با هزینه برق کمتر ماینر ها را به خود جذب می‌کنند، با این حال حاشیه سود این فعالیت‌ها بسیار کم است. در نتیجه ماینر ها معمولا ارزهای دیجیتال ماین شده خود را در اولین فرصت خواهند فروخت. تبدیل ارز دیجیتال به ارز سنتی، نه تنها به روشن ماندن تجهیزات کمک می‌کند، بلکه در صورت افت قیمت بازار، خطر از بین رفتن سود یا حتی تقلیل سرمایه به تجهیزات منقول را کم می‌کند. این شیوه کسب درآمد محافظه‌کارانه، سود بالای بازگشت سرمایه را برای ماینر ها سخت‌تر می‌کند. سود بالایی که معامله‌گران سازمان یافته از آن بهره می‌برند، به‌ویژه که آنها به استراتژی‌های پیچیده وام‌گرفته از اقتصاد سنتی دسترسی دارند. اما همزمان با رشد و بلوغ بازارهای ارزهای دیجیتال ، کلاس‌های دارایی بیشتری در اختیار ماینر ها قرار می‌گیرد و این باعث افزایش بازگشت سرمایه ماینر‌ها بدون خطر زیان‌های عظیم در بازارهای بی‌ثبات ارزهای دیجیتال خواهد شد.
استفاده از ایده اعطای وام
حساب‌هایی با سود بالا راه‌حل ایده‌آل و کم‌خطری برای صاحبان ارزهای دیجیتال ایست که ترجیح می‌دهند دارایی‌های خود را نگه‌دارند. ماینر ها نیز می‌توانند دارایی‌های خود را در این حساب‌ها قرار دهند. ارائه‌دهندگان این حساب‌ها این دارایی‌ها را در قالب وام در اختیار کاربران ارزهای دیجیتال معتبری قرار می‌دهند که به سرمایه نیاز دارند. این کاربران وام خود را با سود به ارائه‌دهندگان حساب پس می‌دهند و ارائه‌دهندگان حساب سود را با صاحب اصلی دارایی‌ها به اشتراک می‌گذارد. صاحبان دارایی هرچه زمان بیشتری آن را به سپرده بگذارند، سود حساب افزایش خواهد یافت. حساب‌های رایج و پرطرفداری مانند Compound، BlockFi، Celsius، و DeFiner سود سالانه ۵ تا ۱۰ درصد را ارائه می‌دهند.
قراردادهای آتی
بازار ارزهای دیجیتال مانند بازار کالاهای دیگر نوساناتی را تجربه می‌کند. قراردادهای آتی می‌تواند به ماینر ها کمک کند تا این نوسانات را به فرصتی برای کسب درآمد تبدیل کند. قراردادهای آتی توافق‌های امنی هستند که خرید و فروش یک دارایی را در زمان و به قیمت توافق‌شده در آینده ممکن می‌کنند. ماینر ها می‌توانند دارایی‌های خود را در قالب قراردادهای آتی، به قیمتی بالاتر از ارزش فعلی بازار بفروشند.
در شرایطی از بازار به نام Contango، ارزش قراردادهای آتی از قیمت خالص آنها بیشتر می‌شود. معامله‌گران ارزهای دیجیتال حاضرند قیمت این لحظه را برای دارایی‌ها پرداخت کنند. تفاوت بین قیمت توافق‌شده در قرارداد و این قیمت لحظه‌ای را پاداش قیمت لحظه‌ای می‌نامند. ماینر ها به جای فروش ارزهای دیجیتالی که به تازگی ماین کرده‌اند، می‌توانند آن را در قالب قراردادهای آتی دارای سررسید بفروشند و پاداش قیمت لحظه‌ای را کسب کنند.
ماینر ها باید توجه کنند که در صورت تغییر قیمت در موعد مقرر برای قرارداد آتی، قیمت وعده داده شده تسویه می‌گردد و نه قیمت روز بازار. چنین تسویه‌ای برای ماینر ها فواید کمی دارد و بهتر است روی تسویه فیزیکی قراردادهای آتی تمرکز کنند تا مطمئن شوند که این قراردادهای آتی دست به دست می‌شود.
قراردادهای اختیار معامله
اختیار فروش یک دارایی، به معنای فروش آن دارایی نیست. بلکه اختیار فروش (و نه اجبار) خرید آن دارایی در زمان و به قیمت توافق‌شده است. ماینر ها می‌توانند اختیار ارزهای دیجیتال کنونی یا آینده خود را بفروشند. آنها می‌توانند از اختیار فروش دارایی‌های آتی، برای افزایش خروجی روزانه فعالیت‌های خود استفاده کنند و آنها را در مسیر درست عمل به تعهدات بوجود آمده از فروش اختیار قرار می‌دهد. معامله‌گران همچنین می‌توانند قراردادهای اختیاری که ارزش روز آنها از قیمت توافق‌شده بیشتر است را بفروشند.
اگر در زمان توافق‌شده، قیمت بازار بالاتر از قیمت تعیین‌شده در قرارداد باشد، صاحب قرارداد دارایی را به قیمت توافق‌شده می‌خرد. اما در غیر این صورت صاحب قرارداد از این اختیار خود استفاده نمی‌کند چرا که می‌تواند به قیمت ارزان‌تری همان دارایی را در بازار تهیه کند. در این صورت ماینر این ارزهای دیجیتال هم دارایی را برای خود نگه می‌دارد و هم کارمزدی که در زمان عقد قرارداد اختیار دریافت کرده است. قراردادها برای تسویه وثیقه‌ها بسیار مهم هستند. این یکی از مرسوم‌ترین استراتژی‌های آینده‌نگرانه در مدیریت دارایی‌های ارزهای دیجیتال است. برای استفاده از وثیقه ماینر ها دو قرارداد اختیار را همزمان خریداری می‌کنند. یکی اختیار خرید به قیمتی کمتر از قیمت روز بازار، و دیگری اختیار فروش به قیمتی بالاتر از قیمت روز بازار.
فروش قرارداد اختیار، فروش درآمد لازم برای پوشش خرید و فروش کالا را ایجاد می‌کند و تنها در صورت بالاتر رفتن قیمت توکن از قیمت روز بازار از قیمت توافق‌شده در قرارداد اختیار فروش، سود معامله‌گر کاهش می‌یابد. اگر قیمت بازار توکن زیر قیمت یک معیار مشخص باشد، ماینر ها می‌توانند گزینه منع مصرف خود در زمان انقضای آن را اعمال کرده و موجودی خود را به جای قیمت بازار به قیمت توافق‌شده در قرارداد بفروشند. بنابراین وثیقه ماینر را از وقوع ضرر و زیان‌های زیاد حتی در یک بازار بی ثبات ارزهای دیجیتال باز می‌دارد.
در این مثال ماینر در صورت افت قیمت زیر ۲۲۰ دلار از دارایی خود محافظت می‌کند اما اگر قیمت دارایی بالاتر از ۲۶۰ دلار برود با توجه به قیمت توافق‌شده در قرارداد اختیار، سود محدود می‌شود. هزینه خالص محافظت به دلیل تفاوت بین قیمت فروش و خرید سود آور است. با توجه به قیمت فعلی اتریوم که ۲۳۹ دلار است، حداکثر سود ۲۳ دلار و حداکثر ضرر ۱۷ دلار است.
داد و ستد خارج از بورس
داد و ستد خارج از بورس، به بخش‌هایی خارج از تبادلات عمومی می‌پردازد که بیشتر مرتبط با دلالی و تراکنش‌های خصوصی است. اکثر ماینر هایی که از این خدمات استفاده می‌کنند قراردادهای پیش‌رو می‌فروشند. قراردادهای پیش‌رو تقریبا مانند قراردادهای آتی، شامل توافقی برای فروش دارایی در زمان و قیمت توافق‌شده است. اما در حالی که قراردادهای آتی به صورت استاندارد برای خرید و فروش در بورس تنظیم می‌شوند، قراردادهای پیش‌رو به منظور پاسخگویی به نیازهای هر خریدار و فروشنده اعم از معامله گران در بازار ارزهای دیجیتال تنظیم می‌شوند.
بخشی از جنبه‌های قابل تنظیم شامل مقدار دارایی و تاریخ توافق‌شده می‌شود اما به طور کلی می‌توان هر توافق دیگری که همه طرفین قرارداد با آن موافقت کنند را شامل شود. ماینر ها حتی می‌توانند از قراردادهای خارج از بورس استفاده کنند و دارایی‌هایی که هنوز صاحب آن نیستند را بفروشند. درآمد آن را صرف گسترش فعالیت‌های ماینینگ خود کنند و این باعث می‌شود با احتمال بیشتری هم تعهدات قرارداد را برآورده کرده و هم تجهیزات قدرتمند‌تر برای ماینینگ ارزهای دیجیتال داشته باشند.
نتیجه
استراتژی‌های مطرح‌شده متعلق به دنیای اقتصاد سنتی است و می‌تواند برای ماینر هایی که به افزایش بازگشت سرمایه خود علاقه‌مند هستند کمک کنند آن هم بدون افزایش خطر مدیریت دارایی. این استراتژی‌ها همچنین می‌توانند شرایط کلی بازار را برای همه بهتر کنند. با کم شدن فشار تامین دارایی روی ماینر هایی که بلافاصله مجبورند دارایی‌های یافته خود را بفروشند، قیمت ارزهای دیجیتال احتمالا بالا می‌رود و این باعث ارزشمند‌تر شدن جوایز و سود ماینینگ می‌شود. در عمل، ماینر های حرفه‌ای به احتمال زیاد از ترکیبی از این استراتژی‌ها استفاده می‌کنند. به عنوان مثال ماینر ها ممکن است تصمیم بگیرند که اکثر موجودی خود را در حساب‌های دارای سود و بخش کمتری را در قابل قراردادهای متنوع خرید و فروش کنند تا از موقعیت کلی خود در بازار ارزهای دیجیتال محافظت کنند. موقعیت‌های مشتق‌شده از بورس، شرایط دسته بالایی در مقابل وثیقه‌های تحمیل‌شده به بورس دارد و این باعث سودبری ماینر ها از بازه‌های زمانی قراردادهای غیرمستقیم می‌شود. اجرایی کردن این استراتژی‌ها بی شک باعث افزایش بازگشت سرمایه برای ماینر ها و همچنین بهبود قیمت بازار به صورت کلی می‌شود.
