یکی از تحلیلگران به نام Alex Kruger پس از ارائه دلایل خود، معتقد است که اتریوم ۲ مشکل بالا بودن قیمت کارمزد تراکنشها در شبکه بلاک چین اتریوم را حل نخواهد کرد.
کارمزد انجام تراکنش یا قیمت gas در شبکه اتریوم به طور میانگین ۷.۵ دلار است؛ سه برابر کارمزد تراکنشها در شبکه بلاکچین بیت کوین . راهاندازی یک کیف پول روی شبکه MakerDAO هزینهای بالغ بر ۴۰ دلار خواهد داشت. همچنین کارمزد ابزار وامدهی در شبکه Compound برابر ۱۰ دلار خواهد بود. این کارمزدها ثابت نیستند و تغییر میکنند.
تعداد پروژههای Yield farming ، محصول جدید حوزه دیفای ، سرمایه بسیاری را وارد این بخش از بازار رمزارزها کرده و باعث توسعه و گسترش شبکه شده است. این ورود سرمایه، شبکه را متراکم و شلوغ کرده که نتیجه آن بالا رفتن کارمزد انجام تراکنشها در شبکه بلاکچین اتریوم است. بسیاری از فعالان حوزه دیفای بیصبرانه منتظر راهاندازی اتریوم ۲ هستند. آنها امیدوارند تا با ورود اتریوم ۲ مسئله مقیاسپذیری شبکه اتریوم مرتفع شود. اما آیا ظرفیت شبکه اتریوم ۲، این تعداد بالای درخواست در شبکه را پیش بینی میکرده و قادر به کنترل این حجم از تقاضا خواهد بود؟
پتانسیل واقعی شبکه اتریوم ۲
تعداد آدرسهای منحصر به فرد دیفای به سرعت در حال افزایش است. از ابتدای سال جاری، ۳۵۰,۰۰۰ آدرس جدید کار خود را آغاز کردهاند. این در حالی است که پروژهای مانند یونی سواپ از نظر حجم معاملات روزانه، از حجم معاملات صرافی کوین بیس عبور کرده است. در چنین وضعیتی کارمزد شبکه اتریوم بسیار بالا رفته است. اکنون زمان مناسبی است تا نگاهی واقعبینانه به پتانسیل اتریوم ۲ بیاندازیم. آیا شبکه اتریوم ۲ میتواند تغییر قابل توجهی در قیمت کارمزد تراکنشها در این شبکه بلاکچین داشته باشد؟ نظر یکی از تحلیلگران بازار را در همین زمینه مرور میکنیم:
@Krugermacro: فرض کنیم هر کاربر حوزه به طور میانگین چهار آدرس کیف پول دارد (البته این مقدار میتواند بیشتر باشد) ، در حال حاضر تعداد کاربران حوزه دیفای ۱۱۴ هزار کاربر هستند. این تعداد را با ۳۲ میلیون کاربر صرافی کوین بیس مقایسه کنید. در حال حاضر شبکه اتریوم قادر به مدیریت ۱۱۴ هزار کاربر نیست. آیا اتریوم ۲ میتواند میلیونها کاربر را مدیریت کند؟ چند میلیون؟
اتریوم ۲ برای رفع مسئله مقیاس پذیری از شادرینگ استفاده میکند. اتریوم ۲ در ابتدا از ۶۴ شارد استفاده خواهد کرد که هر شارد میتواند به صورت مجزا تاریخچه تراکنشهای خود را داشته باشد و به صورت یک قطعه جدا عمل کند. بدین صورت شبکه اتریوم در ابتدا سرعت خود را ۶۴ برابر حالت قبل خواهد کرد.
بر اساس نظر این تحلیلگر اگر هر کاربر حوزه دیفای ۴ آدرس منحصربه فرد داشته باشند، مطابق یک رابطه منطقی، ۱۱۴ هزار کاربر در این حوزه فعالیت دارند. حتی اگر بخواهیم کمی اوضاع را بدتر در نظر بگیریم، هر کاربر تنها ۲ آدرس داشته باشد، تعداد کل آدرس ها در این حوزه تقریبا برابر ۲۲۰ هزار خواهد بود. شبکه ۶۴ شارد دارد پس نهایتا ۱۴ میلیون کاربر را مدیریت خواهد کرد. این تعداد همچنان کمتر از ۳۲ میلیون کاربر صرافی کوین بیس هستند. این را در نظر بیاورید که صرافی کوین بیس یکی از چندین صرافی بزرگ در جهان است. مطابق این محاسبات، شاردینگ شبکه اتریوم ۳ قارد به رفع شلوغی شبکه نخواهد بود.
اثربخشی لایه دوم اتریوم
طرح پیشنهادی لایه دوم در شبکه اتریوم را جدیتر باید بررسی کرد. خالق شبکه اتریوم – ویتالیک بوترین – استفاده از برخی راهحلهای لایه دوم مانند Zk-sync، OMG و Loopring برای معاملات عادی را تایید کرد. بوترین معتقد است که استفاده از این راهکار، تعداد تراکنش در ثانیه اتریوم را از ۱۲-۱۵ به ۲۵۰۰ تراکنش در ثانیه افزایش خواهد داد. بالا بودن قیمت کارمزد تراکنش ها در شبکه اتریوم از سودآوری صرافیها آغاز میشود. در نتیجه صرافیها هزینه کارمزد برای انتقال دارایی دیجیتال را افازیش میدهند. در نتیجه کاربران به دنبال راهکار دیگری برای انتقال دارایی دیجیتال خود خواهند بود.
در روز ۱۷ سپتامبر تعداد تراکنشها در شبکه اتریوم رکورد خود را شکست و قله جدیدی را در تعداد تراکنشهای روزانه به ثبت رساند. پیش از این در سال ۲۰۱۸، شبکه اتریوم با ثبت ۱.۳۴ میلیون تراکنش در یک روز، رکورد بیشترین تعداد تراکنشهای در یک روز را در تاریخ این شبکه به ثبت رسانده بود. همچنین از میان تمامی تراکنشهای انجام شده در شبکه اتریوم در سال ۲۰۱۷، تنها ۲ درصد به قراردادهای هوشمند تعلق داشت اما این روزها حدود ۵۰ درصد از کل تراکنشهای شبکه اتریوم به قراردادهای هوشمند تعلق دارد. راهکار لایه دوم برای رفع مسئله مقیاس پذیری در مورد تراکنشهای معمولی و ساده در شبکه کاربرد دارد و همچنین تاثیر کمی بر روی قیمت کارمزد تراکنشها خواهد داشت. با گسترش حوزه دیفای به نظر میرسد تراکم شبکه اتریوم به اندازهای است که برای حل آن باید راهکارهای جدیتری را اتخاذ کرد. مسیر پیش روی اتریوم برای رفع مسئله مقیاس پذیری مسیری طولانی و طاقت فرسا خواهد بود.