در مقاله‌های هر هفته با آنتونی، سعی می‌کنیم ویدیوهایی از آندرس آنتونوپولوس (Andreas Antonopoulos) را منتشر کنیم. در ویدیو این هفته آنتونی درباره واقعیت مصرف انرژی ماینرهای شبکه بیت کوین و رابطه آن با مسائل قانونی حوزه محیط زیست صحبت می‌کند.
آنتونی که می‌توان گفت یکی از مسلط‌ترین افراد حوزه رمز ارزها است، به این سوال پاسخ می‌دهد که ماینرهای شبکه بیت کوین به چه میزان از منابع انرژی تجدید پذیر و تجدید ناپذیر استفاده می‌کند؟ دولت‌ها با قانون‌گذاری بر نحوه تولید انرژی، چه کمکی به شبکه بیت کوین خواهند کرد؟ ارزان‌ترین نوع انرژی برای استخراج بیت کوین چیست؟
در این ویدئو آنتونی به سوال یکی از کاربران در خصوص میزان مصرف ماینرهای شبکه بیت کوین از انرژی‌های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر پاسخ می‌دهد. او صحبت‌های خود را با این موضوع شروع می‌کند که هم منتقدان و هم حامیان بیت کوین سعی دارند این واقعیت را نادیده بگیرند که ماینرهای بیت کوین به صورت ناشناس در حال فعالیت هستند. چرا؟
جواب این سوال بسیار ساده است. شناسایی ماینرهای بیت کوین بر اساس محل استقرار استخرهای استخراج امکان‌پذیر نیست. یک استخر استخراج می‌تواند در چین فعالیت کند و ماینرهای فعال در این استخر در سراسر جهان به آن متصل شوند. بنابراین امکان شناسایی آنها عملا از این راه غیر ممکن است و نمی‌توان تشخیص داد که هر کدام از چه نوع انرژی برای تامین برق دستگاه‌های استخراج بیت کوین استفاده می‌کنند.
افراد برای استخراج بیت کوین غالبا از دستگاه‌های اسیک استفاده می‌کنند که از برق زیادی استفاده می‌کند. حال این سوال پیش می‌آید که استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر برای استخراج رمز ارز BTC چه مزایا و معایبی دارد؟ آیا جواب این مسئله در دست قانون‌گذاران است؟ راهکار حل این مشکل بزرگ برای صنعت استخراج چیست و آیا بیت کوین در اینجا مجرم است؟
آنتونی می‌گوید اگر برق ارزان باشد، افراد به این صنعت وارد می‌شوند. او ارزان‌ترین نوع برق تولید شده را حاصل از «انرژی از دست رفته» می‌داند. انرژی از دست‌رفته (Waste Energy) به انرژی گفته می‌شود که تولید می‌شود اما از آن استفاده نمی‌شود و حتی راهی وجود نداشته باشد که میزان انرژی تولید شده را کاهش داد. برای مثال نیروگاه‌های خورشیدی را در نظر بگیرید. یک نیروگاه ممکن است ۵ مگاوات انرژی تولید کند و مصرف آن منطقه به میزان ۲ مگاوات باشد. بنابراین ۳ مگاوات انرژی تولید شده وجود دارد که از آن استفاده‌ای نمی‌شود.
حال اگر استخراج‌کنندگان یا همان ماینرهای بیت کوین از انرژی تجدید ناپذیر استفاده کنند، علاوه بر آنکه هزینه آن بیشتر از انرژی‌های تجدید پذیر خواهد شد، آلایندگی ایجاد شده برای تولید برق نیز به محیط زیست آسیب می‌زند. همچنین ممکن است قانون‌گذاران برای تولید آلاینده‌ها نیز مالیاتی مقرر کنند. پس راهکار ماینرها چه خواهد بود؟
اگر این قانون‌گذاری‌ها نباشد ماینرها نیز از برق تولید شده به واسطه منابع تجدید ناپذیر استفاده خواهند کرد و در این صورت بیت کوین را مقصر آلودگی ایجاد شده جلوه می‌دهند. آنتونی پیشنهاد می‌دهد که قانون‌گذاران با تسهیل روند ایجاد نیروگاه‌های خورشیدی، آبی و بادی می‌توانند شرایط را برای استفاده ماینرها از انرژی تولید شده مهیا کنند.
آنتونی در ادامه مصرف برق دستگاه‌های استخراج بیت کوین را با خودروهای برقی مقایسه می‌کند. اگر انرژی تامین شده برای خودروهای برقی نیز از منابع تجدید ناپذیر مانند سوخت‌های فسیلی تامین شود، پس در واقع این خودروها نقشی در کاهش آلودگی ندارند. بنابراین بیت کوین نیز می‌تواند به همین صورت فعالیت داشته باشد. به جای آنکه میلیون‌ها ژنراتور در سراسر دنیا برای استخراج این رمز ارز ارزشمند فعال باشند، با متمرکز کردن تامین انرژی لازم برای فعالیت ماینرهای بیت کوین می‌توان شرایط قانون‌گذاری و اخذ مالیات در این صنعت را نیز تسهیل کرد.
