چه کسی اصطلاحا دارنده بگ (Bag Holder) است و چرا این کار اشتباه است؟!

دارنده بگ (bag holder) یک اصطلاح غیر رسمی است که برای توصیف یک سرمایه گذار استفاده می‌شود که پوزیشنی در یک اوراق بهادار را نگه می‌دارد که از ارزش آن تا زمانی که بی‌ارزش شود، کاسته می‌شود. در بیشتر موارد دارنده بگ به طرز سرسختانه‌ای دارایی خود را برای مدت طولانی نگه می‌دارد که در این مدت ارزش سرمایه گذاری او به صفر می رسد.

آلت‌سیزن شروع شده!🚀

همین حالا در ارزپلاس ثبت‌نام کن و به بیش از 900 آلت‌کوین پرسود بازار دسترسی داشته باش.

ثبت نام و خرید سریع

مثال یک دارنده بگ

این اصطلاح به سرمایه گذاری اطلاق می‌شود که به طور نمادین بگ سهامی را در اختیار دارد که با گذشت زمان بی‌ارزش شده است.

فرض کنید که یک سرمایه گذار ۱۰۰ سهم یک استارت آپ جدید فناوری عمومی را خریداری کند. اگرچه قیمت سهم در ابتدا و در عرضه اولیه سهام (IPO) افزایش می‌یابد، اما پس از آن که تحلیلگران صحت مدل تجاری تجاری را زیر سوال می برند، سقوط می‌کند.

پس از گزارش‌هایی در مورد درآمدهای کم که نشان دهنده تلاش شرکت است، قیمت سهام بیشتر سقوط می‌کند. سرمایه گذاری که علیرغم این حوادث سهام را نگه می‌دارد، دارنده بگ نامیده می‌شود.

تاریخچه اصطلاح دارنده بگ

براساس وب سایت Urban Dictionary، اصطلاح نگهدارنده بگ از رکود بزرگ سال ۱۹۳۰ می آید، که در آن مردم در صف‌های سوپ کیف‌های سیب زمینی خود را با تنها دارایی‌های خود پر می‌کردند.

این اصطلاح از آن زمان به عنوان بخشی از واژگان سرمایه گذاری مدرن پدید آمده است. زمانی یک وبلاگ نویس که درباره سرمایه گذاری در سهام ارزان قیمت می‌نویسد، به طعنه در مورد شروع یک گروه پشتیبانی به نام ” دارنده بگ ناشناس “ نوشت.

اثر تمایل (Disposition Effect)

دلایل مختلفی برای یک سرمایه گذار وجود دارد که ممکن است اوراق بهاداری را که پایین‌تر از انتظارات بازار عمل می کنند را نگهداری کند.

برای مثال ممکن است سرمایه گذار از پورتفوی خود غافل بوده و از کاهش ارزش سهام آگاه نباشد؛ اما اغلب پوزیشن خود را نگه می‌دارد، زیرا فروش آن به معنای این است که در وهله اول تصمیم وی مبنی بر سرمایه گذاری اشتباه بوده است. پس از آن پدیده ای به نام اثر تمایل وجود دارد که سرمایه گذاران تمایل دارند سهام اوراق بهادار خود را هنگامی بفروشند که قیمت آنها افزایش می‌یابد، در حالی که لجبازانه و سرسختانه در سرمایه گذاری‌هایی می‌مانند که ارزش خود را از دست داده‌اند.

به بیان ساده‌تر، سرمایه گذاران از نظر روانی بیشتر از ضرر دادن متنفرند تا این که از سود بردن لذت ببرند، بنابراین به این امید دل بسته‌اند که پوزیشن‌های از دست رفته خود را باز گردانند.

این پدیده به تئوری دورنما (prospect theory) مربوط می‌شود که در آن افراد به جای ضررها، براساس سودهای به دست آمده تصمیم می‌گیرند. این نظریه با مثالی نشان داده شده است که در آن مردم ترجیح می‌دهند ۵۰ دلار به دست بیاورند تا این که ۱۰۰ دلار به آنها داده شود و نیمی از این مبلغ را از دست بدهند،  حتی اگر در هر دو مورد در نهایت ۵۰ دلار بدست آورند.

در مثالی دیگر، مردم از اضافه کاری خودداری می‌کنند. زیرا ممکن است مالیات بیشتری متحمل شوند. اگر چه سرانجام درآمد بیشتری خواهند داشت، اما وجوه خروجی در ذهن آنها بزرگ‌تر می‌شود.

خطای هزینه غرق شده

خطای هزینه غرق شده یکی دیگر از دلایلی است که یک سرمایه گذار ممکن است یک دارنده بگ باشد. هزینه های غرق شده، هزینه‌های غیر قابل بازگشتی هستند که پیش از این اتفاق افتاده است.

فرض کنید که سرمایه گذاری ۱۰۰ سهم یک سهام را به قیمت هر سهم ۱۰ دلار و در تراکنشی به ارزش ۱۰۰۰ دلار خریداری کرده است. اگر سهام به هر سهم ۳ دلار سقوط کند، ارزش بازار آن تنها ۳۰۰ دلار خواهد بود. در این صورت ضرر ۷۰۰ دلاری یک هزینه غرق شده در نظر گرفته می‌شود.

بسیاری از سرمایه گذاران وسوسه می شوند تا برای جبران سرمایه گذاری خود منتظر بمانند تا سهام دوباره به ۱۰۰۰ دلار برسد، اما ضررها باید به عنوان یک هزینه غرق شده و دائمی در نظر گرفته شوند.

در نهایت بسیاری از سرمایه گذاران برای مدت طولانی سهام خود را نگه می‌دارند. زیرا افت ارزش، یک ضرر غیر واقعی است و تا زمانی که فروش کامل نشود، در حسابداری آنها منعکس نمی‌شود. این نگهداری در واقع اتفاقات اجتناب ناپذیر را به تأخیر می‌اندازد.

نکات کلیدی

• یک دارنده بگ به سرمایه گذاری اشاره دارد که به امید صعود دوباره، سهام خود را که عملکرد ضعیفی داشته، نگه داشته است.
• دلایل روانشناختی برای رفتار دارنده بگ وجود دارد: یعنی سرمایه گذاران تمایل دارند بیش از تمرکز روی به دست آوردن سود، روی جبران ضررها متمرکز شوند.

مثال واقعی از دارنده بگ