پروژه‌های بلاک چین برای اینکه بتوانند حفظ حریم خصوصی را مهیا کنند، باید بطور کامل غیرمتمرکز باشند و وابستگی‌شان به خدمات ابری متمرکز را از بین ببرند.
در سراسر اروپا یک نگرانی راجع به حفظ حریم خصوصی شکل گرفته که در اثر تلاش‌هایی است که پیرامون تکنولوژی ردیابی ارتباطات مردم (تماسهای مردم با یکدیگر) درحال انجام است. مساله ردیابی ارتباطات اساس کلیه تلاش‌ها برای ردیابی ارتباطات مردم و قرنطینه افراد آلوده است که در جهت جلوگیری از موج دوم انتشار ویروس انجام می‌گیرد. چرا که تاکنون این پروژه در چین و کره جنوبی با موفقیت به انجام رسیده است.
در هر صورت اینگونه اقدامات ردیابی ارتباطات که در چین و کره جنوبی صورت گرفته است در بیشتر کشورهای اروپایی به عنوان نمونه ای از نقض حریم خصوصی به هیچ عنوان پذیرفته نیستند. با این وجود این طور به نظر می‌رسد کشورهای بسیاری در حال آماده شدن برای نقض برخی حریم‌های خصوصی مردمشان هستند.
نبود هماهنگی لازم در اجرای یک برنامه صحیح در راستای حفظ حریم خصوصی
یک مشکل اساسی در اروپا این است که تاکنون دولت‌های اروپایی نتوانسته‌اند در مورد یک مساله واحد، راه حل و رویکرد جامعی پیدا کنند. حامیان حفظ حریم خصوصی درخواست ساخت برنامه‌ای را داده بودند که بتواند اطلاعات را بصورت غیرمتمرکز روی دیوایس‌های جداگانه ذخیره سازی کند. با این حال برخی دولت‌ها از جمله فرانسه و انگلستان، از این ماجرا بطور زیرکانه‌ای برای حل برخی از مشکلات خودشان استفاده کردند.
این داستان در فرانسه منجر به تولید یک برنامه شد که اطلاعات را در سرورهای دولتی جمع آوری و ذخیره می‌کرد. در انگلستان در حالیکه اطلاعات مردم عملا دیگر توسط مقررات عمومی امنیت اطلاعات اتحادیه اروپا تامین نمی‌شود، دولت این کشور به تازگی یک سازمان جنجالی بر پایه هوش مصنوعی جهت ردیابی ارتباطات مردم راه‌اندازی کرده است. این سازمان و دولت، هیچکدام تا کنون توضیحی در این باره نداده‌اند که چرا برای پردازش دیتاهایی مثل اطلاعات پرداخت‌های قبوض و یا موارد اعتباری نیاز به یک واسط هوش مصنوعی است.
یک استراتژی پرخطر
این نحوه اداره کردن مساله ردیابی ارتباطات توسط دولت‌ها، مباحث و جزییات زیادی را در ارتباط با حفظ حریم خصوصی به وجود آورده است.
می‌دانیم که دیتاهای ذخیره شده در سیستم‌های متمرکز (چه دولتی و چه خصوصی) همیشه در برابر حملات آسیب پذیرند. اگر به این دست دیتاهای شخصی با این درجه از حساسیت نفوذی صورت بگیرد، ممکن است از آن‌ها برای کلاهبرداری یا سرقت هویت استفاده شود.
در دنیای واقعیت، بحث نفوذ به اطلاعات همیشه وجود داشته و هر از گاهی هم رخ می‌دهد. اخیرا یک مطالعه نشان داده که در ۱۸ ماه گذشته حدود ۸۰ درصد شرکت‌ها مساله افشای اطلاعاتشان را تجربه کرده‌اند. حتی EasyJet و Bank of America هر دو گفتند که در هفته اخیر برخی از اطلاعاتشان هک شده است. نگهداری اینگونه اطلاعات مهم و حساس در سطح ملی توسط دولت‌ها، باعث می‌شود که هکرها به آن به دید یک کندوی عسل خوشمزه نگاه کنند. (و اطلاعات همیشه در معرض خطر باشد)
همیشه از مردم خواسته می‌شود که با این قضیه موافقت کنند، یعنی رسما باید بپذیرند که قرار است از اطلاعات آن‌ها برای اهدافی فراتر از آنچه که به نظر می‌رسد، استفاده شود. وقتی که دولت تحت عنوان ردیابی ارتباطات و ردگیری کرونا، حجم دیتای زیادی را جمع آوری کند، این داده‌ها به سادگی می‌تواند برای اهداف دیگری نیز مورد استفاده قرار گیرد و در حقیقت این مساله منجر به فدا شدن حریم خصوصی و حق مالکیت می‌شود. مخصوصا در مورد کشور انگلستان، از زمانی که مشخص شد مرکز اصلی ارتباطات دولتی پروژه هوش مصنوعی یا همان GCHQ در ماجرای رسوایی Edward Snowden نقش داشته، مردم این کشور نگرانی زیادی را در این مورد احساس می‌کنند.
دنیای رمزنگاری امن نیست
علت اینکه بیشتر مردم به ارزهای رمزنگاری شده و تکنولوژی بلاک چین روی آورده‌اند این است که باور دارند فعالیت‌های نظارتی و سانسور و عدم حفظ حریم خصوصی که توسط دولت‌ها انجام می‌شود در حقیقت منجر به عدم آزادی مردم می‌شود. فناوری بلاک چین برای حل این مشکلات، مردم را با راهکار کنترل غیرمتمرکز اطلاعات، مقاوم در برابر سانسور و همچنین ایمن در عین ناشناس ماندن آشنا کرد.
اما حقیقت ماجرا این است که تکنولوژی بلاک چین و رمزنگاری هنوز فاصله زیادی با مفهوم غیرمتمرکز بودن در معنای واقعی کلمه دارند.
اول اینکه برای ورود به دنیای رمزنگاری‌ها حق انتخاب چندانی نداریم و باید از یک صرافی (که اطلاعاتش بصورت متمرکز ذخیره و پردازش می‌شود) استفاده کنیم. صرافی‌هایی که در این زمینه فعالیت می‌کنند همیشه مورد توجه هکرها و نفوذگران هستند. آخرین صرافی معروفی که به تازگی هک شد، صرافی کانادایی Coinsquare بود و اعلام شد که هکرها به اطلاعات ایمیل ۵ هزار نفر در پایگاه داده آن‌ها دسترسی پیدا کرده و می‌خواهند برای SIM-swapping از آن‌ها استفاده کنند.
دوم اینکه اکثر اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز که بر پایه بلاک چین نوشته شده‌اند (DApps)، برای ذخیره اطلاعات از پایگاه‌های داده متمرکز استفاده می‌کنند. علت این است که اساسا بلاک چین‌ها مانند بلاک چین اتریوم نمی‌توانند دیتاها را بطور موثر ذخیره کنند و یا هزینه این کار توسط آن‌ها زیاد است و برای توسعه دهنده برنامه صرفه اقتصادی ندارد. بنابراین همچنان که از مزایای امنیت بستر غیرمتمرکز بلاک چین بهره می‌بریم، با ارسال اطلاعات توسط اپلیکیشن به وب سرویسش، تمام مسایل امنیتی زیر سوال می‌رود، چرا که ما هیچ کنترلی روی امنیت این بخش نداریم.
علی رغم اینکه تاکنون اطلاعات DApp خاصی مورد حمله هکرها قرار نگرفته است، ولی این مساله در دنیای برنامه‌های غیر متمرکز همواره وجود خواهد داشت.
یک پایگاه داده غیرمتمرکز چگونه می‌تواند مشکلات را حل کند؟
انجام پردازش‌های عظیم در این تکنولوژی، نیازمند کنترل شبکه‌ای پر قدرت و غیرمتمرکز است. داده‌ها می‌توانند در بستر شبکه به چند تکه تقسیم شوند، ذخیره گردند و یا تکثیر شوند و این یعنی همواره در دسترس هستند. توسعه دهندگان با استفاده از مدل‌های مشابه Airbnb فقط لازم است که هزینه ذخیره‌سازی و خواندن و نوشتن در پایگاه داده را پرداخت کنند.
چنین طرحی بسیاری از مشکلات ذخیره‌سازی غیرمتمرکز داده‌ها را برطرف می‌کند. غیرمتمرکزسازی داده‌ها را در این ساختار کاملا در امان نگه می‌دارد. داده‌ها غیر قابل دستکاری هستند چرا که هر اقدامی باید از طرف شبکه به تایید برسد. همچنین کاربران می‌توانند با اعلام رضایت یا عدم رضایتشان، نحوه استفاده از اطلاعاتشان را مشخص کنند و این به معنی حفظ حریم خصوصی است.
این شبکه از دید توسعه دهندگان، مزایای دیگری هم دارد. آن‌ها هزینه کمتری نسبت به سرویس‌دهندگان متمرکز مثل AWS پرداخت می‌کنند چرا که انتشار اطلاعات یکی از ویژگی‌های ذاتی شبکه غیرمتمرکز است. از طرفی این مساله در ارتباط با ذخیره غیرمتمرکز داده‌ها نیز صدق می‌کند و به سرعت در حال رشد است.
ذخیره‌سازی غیرمتمرکز داده‌ها این فرصت را در اختیار برنامه‌های غیرمتمرکز قرار داده که با از بین بردن وابستگی‌شان به سرویس‌دهنده‌های متمرکز، بطور کامل غیرمتمرکز شوند. نکته بسیار مهم این است که در دوره‌ای که دولت‌ها بسیاری از حقوق شهروندان و حریم خصوصی آنان را با عنوان جلوگیری از شیوع ویروس نقض می‌کنند، فناوری غیرمتمرکزسازی توانایی حل بسیاری از مشکلات همین دولت‌ها را ارائه می‌دهد.
