اینطور که به نظر می‌رسد همه به پول برنامه پذیر (و دارایی‌های برنامه پذیر) علاقه‌مند هستند، اما دقیقا معنی این عبارت چیست؟ در واقع در این پست ما به بررسی و تحلیل امکانات امروزی پول برنامه پذیر و تسهیلاتی که قراردادهای هوشمند بلاک چین‌ها در اختیار ما قرار می‌دهند و ایده کلی پول برنامه پذیر می‌پردازیم.
آیا معنای درست پول برنامه پذیر ، همان پرداخت خودکار است؟
- آیا اگر ما بر روی بخش پرداخت در وب سایت آنلاین بانک خود کلیک کنیم به معنای استفاده کردن از پول برنامه پذیر است؟
- آیا اگر ما برنامه‌ای را در کامپیوتر خود اجرا کنیم که پس از انجام تعدادی از عملیات خاص وارد وب سایت آنلاین بانک ما شده و به صورت خودکار بر روی بخش پرداخت این سایت کلیک کند این عملیات به معنای استفاده کردن از فرایند پول برنامه پذیر است؟
- اگر برنامه ما همین عملیات را با استفاده کردن از API بانک انجام دهد چطور؟
به نظر می‌رسد که طی کردن یک سری فرایندها و دستورات انجام عملیات پرداخت بانکی به دست یک انسان و یا یک برنامه کامپیوتری به معنای استفاده کردن از پول برنامه پذیر نیست. در این مقاله نحوه ابتدایی فرایند پرداخت امروزی مطرح شده است.
این موضوع به این معناست که پول برنامه پذیر نمی‌تواند تنها به معنای نوشتن کد دلخواه ما برای انتقال وجه باشد حتی اگر این فرایند شامل منطق شغلی پیچیده و یا داده‌های خارجی به عنوان بخشی از تصمیمات ما باشد. دلیل این موضوع این است که امروزه مشاغل چنین کاری را انجام می‌دهند: دستورالعمل‌های ارسال شده به بانک‌ها معمولا حاصل از برنامه‌های کامپیوتری در حال اجرا بر روی سرورهای شرکتی هستند.
بنابراین آیا این فرایند بیشتر از سمت اتوماسیون پرداخت بانک‌ها (برعکس فرایند از سوی مشتری) صورت می‌گیرد؟
- آیا اگر ما دستور کاری پرداخت ماهانه ۴۰۰۰ دلار به صورت خودکار را به بانک خود بدهیم به معنی استفاده کردن از پول برنامه پذیر است؟
- آیا اگر ما اجازه برداشت ماهانه از حساب بانکی خود به مبالغ مختلف را به ارائه دهندگان خدمات (مثل آب، برق، تلفن و غیره) بدهیم به معنای استفاده کردن از پول برنامه پذیر است؟
- اگر ما فایلی را برای بانک خود آپلود کنیم تا به ۳۵۰ نفر از کارکنان ما حقوق ماهیانه پرداخت کند چطور؟ آیا این به معنای استفاده از پول برنامه پذیر است؟ (این نحوه عملکرد فرایند پرداخت دستمزدها می‌باشد؛ شما به صورت معمول یک فرد را برای نوشتن دستی برای هر پرداخت در اختیار ندارید.)
خب، ما تمامی این خدمات را همین الان در اختیار داریم. بانک‌ها امروزه نیز در حال اجرا و ارائه خدمات مشتری محور خودکار هستند که بر این اساس برنامه ریزی شده‌اند. بنابراین با توجه به منطق اصولی اگر/پس می‌توان گفت:
اگر (IF) امروز روز اول ماه است پس (THEN) اجاره را پرداخت کن مگر اینکه (UNLESS) من پول کافی نداشته باشم پس عملیات پرداخت را انجام نده و (AND) یک اعلان (نوتیفیکیشن) ارسال کن و مبلغ را در حساب من شارژ کن.
اگر بانک‌ها افزایش میزان تقاضا را در این زمینه ببینند، من فکر می‌کنم که به شما اجازه آپلود کردن یا همان بارگذاری کد را می‌دهند و کد را اجرا خواهند کرد و به نتیجه آن از دیدگاه دستورالعمل پرداختی از سمت شما نگاه خواهند کرد. اما همانطور که در ابتدا گفتیم، در صورت اجرا کردن کد شما نتیجه کلی با روند ارائه دستور به بانک فرق چندانی نخواهد داشت. همچنین در صورت اشتباه بودن کد شما و یا اجرای اشتباه آن، بانک‌ها دچار مشکلات زیادی می‌شوند.
اگر پرداخت‌های خودکار وجود نداشته باشند از چه چیزی استفاده می‌کنید؟
خب، در هر یک از موارد بالا به حتم بانک می‌تواند حتی پس از دریافت دستور پرداخت، عملیات پرداخت را متوقف کند. (و در بسیاری از موارد این وظیفه رگولاتورهاست تا به مشتریان دلیل متوقف کردن عملیات پرداخت را نگویند!) بنابراین به اتمام رسیدن عملیات پرداخت برای شما به صورت تضمین شده نیست. آیا خدمات پول برنامه پذیر به این معناست که تحت هیچ شرایطی بانک‌ها و واسطه‌ها قادر به متوقف کردن فرایند دستوری کد شما نیستند؟ اگر این هدف ماست، پس این امر تنها زمانی قابل انجام است که مشتریان کنترل کامل پول (یا چیزی که به منزله پول باشد) را خارج از سیستم بانکی در اختیار داشته باشند.
استیبل کوین ها در یک دفترکل عمومی و یا مجاز ما را به این هدف نزدیک‌تر می‌کنند. شما می‌توانید در این روند برنامه‌هایی را به نام قراردادهای هوشمند آپلود کنید که اجرای آنها تضمین شده است. اما حتی این قراردادهای هوشمند نیز در نهایت به دستوری برای قرارداد هوشمند ختم می‌شوند که مفهوم پول را تعریف می‌کند. همچنین قرارداد هوشمندی که مفهوم پول برایش تعریف شده می‌تواند مانع انجام عملیات پرداخت شود، برای مثال در صورتی که دستور عملیات پرداخت متعلق به یک حساب در لیست سیاه باشد.
عبارت پول برنامه پذیر به معنای پول طراح است
من فکر می کنم که پاسخ تمام سوالات ما عبارت پول طراح است. یعنی پولی که توسط یک شخص ساخته می‌شود مثل یک صادر کننده که به شیوه خاص خود عمل می‌کند و محدودیت‌های خاص خود را نیز دارد و اصلا مهم نیست که در هر مقطع زمانی چه کسی صاحب این پول باشد.
بانک‌ها قادر به انجام چنین کاری نیستند زیرا پول موجود در بانک بسیار متفاوت است. پول دلاری (USD) من در Citibank با USD یک شخص دیگر در JP Morgan متفاوت است. این تفاوت در دو زمینه وجود دارد:
- دلارهای Citibank من تحت کنترل Citibank هستند و دلارهای شخصی دیگر در JP Morgan تحت کنترل JP Morgan است. این امر یعنی اگر قرار باشد تا فرایند عملیاتی پول به نحو خاصی صورت بگیرد، هر دو بانک باید دقیقا منطق و محدودیت‌های یکسانی را پیاده سازی کنند.
- دلارهای من در Citibank از نظر قانونی و عملی ابزاری کاملا متفاوت از دلارهای شخص دیگری در JP Morgan است. دلارهای من در Citibank یک توافق نامه حقوقی در رابطه با بدهکار بودن Citibank به من بوده و دلارهای شخص دیگری در JP Morgan یک توافق نامه حقوقی در رابطه با بدهکار بودن JP Morgan به آن شخص است.
در نتیجه پول تحت کنترل هر یک از این موجودیت‌های مختلف کاملا متفاوت از یکدیگر بوده و در عمل به صورت متفاوتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به این فکر کنید که در چنین شرایطی وضع کردن قوانین ضد پول شویی چقدر سخت می‌تواند باشد. هر یک از مشارکت کنندگان هیئت مدیره این حوزه باید تلاش کند تا قوانین یکسانی را همانند بقیه اجرا کند. هر یک از اعضا. جای تعجب نیست که وضع کردن چنین قوانینی به صورت غیرقابل تصوری پرهزینه بوده و خلاهای زیادی نیز دارد.
چرا این موضوع مورد بحث است؟ دلیل این امر عدم وجود یک دفترکل برای مراجعه کردن به آن، پس از صورت گرفتن معاملات است.
مشکلات امروزی
- پولی که برای موضوع خاصی در نظر گرفته شده است در زمینه دیگری خرج می‌شود. (فساد)
- وام‌ها در راه‌های دیگری غیر از دلیل اصلی که وام گیرنده از وام دهنده پول گرفته است خرج می‌شوند. (کلاهبرداری)
- کمک هزینه‌ها را می‌توان برای چیزهایی خرج کرد که برای آن موضوع در نظر گرفته نشده‌اند. (سوء استفاده، فساد یا کلاهبرداری)
مزایای پول طراح
اکنون شما می‌توانید پولی را به وجود بیاورید که خود این پول حاوی منطق کنترلی باشد. این امر در سطح قراردادهای هوشمند به انجام رسیده است. یک قرارداد هوشمند به صورت معمول شامل دسته‌ای از کدهاست که توسط تمامی مشارکت کنندگان در یک شبکه بلاک چین اجرا می‌شود. تعریف کلی آن به این صورت است:
- مشخصات پول (چند واحد پولی موجود است، چه کسی به صورت بنیادی مالک آن است و غیره)
- چگونه کاربران می‌توانند با این پول در تعامل باشند (درخواست تراز حساب، انجام عملیات پرداخت و غیره)
این محدودیت‌ها در بخش دوم قراردادهای هوشمند کدنویسی شده‌اند تا تمامی درخواست‌های پرداخت مشمول این محدودیت‌ها بشوند فارق از اینکه چه کسی در آن زمان کنترل پول را در دست دارد.
از این طریق پول فقط به مقصد مورد نظر واریز خواهد شد. به محض رسیدن این پول هدف خاص به مقصد مورد نظر، در صورت نیاز می‌توان آن را برای به عنوان پول با مقاصد عمومی بازپرداخت کرد. (برای مثال می‌توان نحوه عملکرد تمبرهای غذایی را با این فرایند مقایسه کرد.) شما می‌توانید انواع خاصی از پول را به وجود بیاورید که بدون داده‌های اضافه ارسال نمی‌شوند. برای مثال گواهی از یک فرایند پرداخت برای حمایت کردن از نوعی صادرات و یا واردات.
شما حتی می‌توانید محدودیت‌هایی را برای مبالغ یک کیف پول و یا جریانات پول آن قرار دهید. به عنوان مثال مانده حساب گیرنده نباید از ۲۵۰۰ دلار بیشتر باشد، یا پرداخت‌ها تا سقف ۵۰ دلار صورت بگیرند، یا همه حساب‌ها می‌توانند تا سقف ۱۵۰۰ دلار در روز ارسال و یا دریافت کنند یا هر چیزی از این قبیل.
با پول طراح، امکانات عملا نامحدود هستند. این درست است که پول‌های هدف خاص قابلیت تبدیل پول را کاهش می‌دهند اما دقیقا همین امر نکته مورد نظر ماست. امروزه در بسیاری از موارد پول‌های هدف خاص کاربردهای ویژه‌ای دارند و نباید قابل تبدیل به پول‌های هدف عمومی باشند اما سیستم کنونی در چنین زمینه‌ای کاملا ناتوان است.
در طی شیوع COVID-19، دولت‌ها در حال انجام آزمایشات با مبالغ کمک هزینه‌هایی هستند که در اصل باید در زمینه‌های خاصی صرف شوند. بلاک چین ها پلتفرمی را برای ساختن پول طراح به روش قابل تکرار و مقیاس پذیر ارائه می‌دهند.
شما چه فکری می‌کنید؟ تعریف شما از پول برنامه پذیر چیست؟
