یک قاضی فدرال آمریکا حکم کرد که براساس قوانین شراکت عمومی ایالتی، شرکتکنندگان در دائوها (DAO) مسئول اقدامات دیگر اعضای دائو محسوب میشوند. دادگاه ادعای Lido را به عنوان یک شخصیت غیرحقوقی رد کرد و شرکتکنندگان DAO آن را علیرغم ساختار غیرمتمرکز آن مسئول دانست.
به گزارش میهن بلاکچین، وینس چابریا (Vince Chhabria)، قاضی فدرال محدوده شمالی کالیفرنیا، تشخیص داده که نهادهای حاکم لیدو دائو (Lido DAO) به عنوان شریک محسوب میشوند و نمی‌توانند از مسئولیت اقدامات این سازمان قسر در بروند.
شرکای لیدو دائو مسئول اقدامات این سازمان هستند
لیدو دائو مدعی شد این سازمان یک نهاد قانونی نیست، اما دادگاه اعلام کرده که ادعای لیدو دائو را رد کرده و آن را به عنوان یک شراکت عمومی طبقه‌بندی می‌کند.
قاضی وینس چابریا در حکم خود این‌طور نوشت:
چندین سوال مهم و جدید در این پرونده مطرح می‌شود مبنی بر اینکه فعالان حوزه ارزهای دیجیتال تا چه اندازه می‌توانند با ایجاد سازوکارهای قانونی برای کسب سود، از زیر بار مسئولیت سیستم ایجاد شده شانه خالی کنند.
اندرو ساموئلز (Andrew Samuels) سرمایه‌گذاری است که توکن‌های صادرشده توسط لیدو دائو را خریداری کرده بود و به دلیل ضررهای وارد شده، شکایتی علیه لیدو دائو ثبت کرد. او در آپریل و می سال ۲۰۲۳، توکن‌های LDO را از طریق صرافی جمنای (Gemini) خریداری کرده بود.
ساموئلز مدعی شده این توکن‌ها اوراق بهادار ثبت‌نشده هستند و لیدو دائو موظف بود که این توکن‌ها را نزد کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) ثبت کند.
در متن شکایت این‌طور آمده است:
ساموئلز با استناد به بخش ۱۲ بند ۱ قانون اوراق بهادار مدعی است از آنجایی که Lido DAO هرگز این توکن‌ها را به عنوان اوراق بهادار ثبت نکرده است، بنابراین مسئول ضررهای اوست.
دادگاه حکم کرد که ساموئلز به درستی ادعا کرده که لیدو دائو و شرکای قابل شناسایی آن نمی‌توانند ادعای مصونیت کنند. قاضی براساس این حکم بیان کرد که تشخیص داده لیدو دائو طبق قوانین کالیفرنیا به عنوان یک شراکت عمومی شناخته می‌شود و شرکای آن باید پاسخگو باشند.
دادگاه تأکید کرد:
اگر شخصی افراد دیگری را به خرید اوراق بهادار ترغیب کند، دادگاه‌ها عمل او را به عنوان فروش یا عرضه کردن در نظر می‌گیرند. ادعای ساموئلز مبنی بر اینکه لیدو کاربران را به خرید توکن‌های LDO از صرافی‌ها ترغیب کرده درست است.
ساموئلز بیان کرد لیدو ۴ سرمایه‌گذار بزرگ نهادی دارد، یعنی پارادایم آپریشنز (Paradigm Operations)، دراگون فلای دیجیتال منجمنت (Dragonfly Digital Management)، آندرسن هاروویتز (Andreessen Horowitz) و روبات ونچرز (Robot Ventures). او همچنین مدعی شده که این نهادها باید پاسخگو باشند.
چهار نهاد ذکر شده در پاسخ به این شکایت، درخواست‌هایی برای رد دعوی ارائه دادند. با این حال، فقط یکی از این درخواست‌ها پذیرفته شد. در حکم مربوطه این‌طور نوشته شده بود:
درخواست رد دعوی از سوی روبات ونچرز پذیرفته می‌شود، زیرا ادعای ساموئلز نتوانسته به اندازه کافی اثبات کند که روبات ونچرز عضوی از شراکت عمومی Lido محسوب می‌شود. باقی درخواست‌‌های رد دعوی رد شده‌اند.
قاضی تشخیص داد که آندرسن هاروویتز، پارادایم و دراگون فلای به عنوان شرکای عمومی شناخته میشوند، زیرا آنطور که ادعا شده در مدیریت و فعالیت‌های لیدو دائو مشارکت داشته‌اند. اما روبات ونچرز به دلیل عدم وجود شواهد کافی مبنی بر مشارکت با لیدو دائو، مسئول شناخته نمی‌شود.
مایلز جنینگز (Miles Jennings)، مشاور حقوقی و مسئول بخش غیرمتمرکزسازی a16z Crypto، این حکم را ضربه‌ای بزرگ به حاکمیت‌های غیرمتمرکز می‌داند.
جنینگز توضیح داد که طبق این حکم و بر اساس قوانین شراکت عمومی
