هیئت منصفه فدرال، برادن جان کارونی (Braden John Karony) – مدیرعامل شرکت سیف مون (SafeMoon) – را به جرم کلاهبرداری مجرم شناخت.
به گزارش میهن بلاکچین، این اتهام‌‌ها مربوط به یک طرح کریپتویی است که طبق ادعاهای مقامات، باعث از دست رفتن میلیون‌ها دلار از دارایی سرمایه‌گذاران شده است.
کلاهبرداری مدیرعامل سیف مون
دادستان ایالات متحده در ناحیه شرقی نیویورک روز چهارشنبه اعلام کرد که کارونی به سه اتهام مجرم شناخته شده است. این اتهامات شامل توطئه برای ارتکاب کلاهبرداری در اوراق بهادار، کلاهبرداری اینترنتی و پول‌شویی هستند. در صورت محکومیت، ممکن است او مجموعاً تا ۴۵ سال به زندان محکوم شود.
شرکت سیف مون در سال ۲۰۲۱ توکن‌هایی با همین نام منتشر کرد که ارزش بازار آن‌ها در مقطعی به بیش از ۸ میلیارد دلار رسید. این ارز دیجیتال در هر تراکنش، ۱۰٪ کارمزد دریافت می‌کرد.
تیم پروژه به سرمایه‌گذاران گفته بود که ۵٪ از این کارمزد در استخر نقدینگی قفل می‌شود. اما دادستان‌ها اعلام کردند که کارونی و همدستانش بخشی از این نقدینگی را به‌طور مخفیانه برداشت کرده‌اند و برای منافع شخصی خود استفاده کرده‌اند.
جوزف نوچلا جونیور (Joseph Nocella Jr.) – وکیل پرونده – گفت:
در دادگاه ثابت شد که دارایی دیجیتال سیف مون برخلاف اسمش اصلاً امن نبود. این پروژه رویایی پوچ برای سرمایه‌گذاران بود. کارونی عمداً آن‌ها را فریب داد تا بتواند با دزدیدن میلیون‌ها دلار، یک‌‌شبه ثروتمند شود.
کارونی ادعا می‌کرد که مدیران شرکت هیچ‌گونه توکن سیف مون در اختیار ندارند و با آن معامله نکرده‌اند، اما دادستان‌ها می‌گویند این افراد بارها این ارزهای دیجیتال را خریدوفروش کرده‌اند تا میلیون‌ها دلار سود غیرقانونی کسب کنند و این سودها را از طریق شبکه‌ای پیچیده از کیف پول‌های خصوصی، مسیرهای تراکنش و حساب‌های مستعار در صرافی‌های متمرکز پنهان کرده‌اند.
بر اساس ادعاها، خود کارونی به‌تنهایی بیش از ۹ میلیون دلار دارایی کریپتویی کسب کرده و با آن‌ها چندین ملک گران‌قیمت و خودروهای لوکس از جمله دو دستگاه Audi R8، یک تسلا و خودروهای دیگر خریده است.
همدست او، توماس اسمیت (Thomas Smith) – پیش‌تر اتهاماتش را پذیرفته و در انتظار صدور حکم است، در حالی که همدست دیگرشان کایل نگی (Kyle Nagy) همچنان متواری است.
با این حال، کارونی بارها در توییت‌های خود نوشته که بی‌گناه است و هیچ‌گونه کلاهبرداری مرتکب نشده است.
