فرآیند سوزاندن توکن به از بین بردن مقدار معینی از توکن ها یا کوین ها به منظور کاهش تعداد موجود در گردش گفته می شود. این روش به طور موفقیت آمیز توسط پروژه های کریپتو، کسب و کار های سنتی و حتی سازمان های جهانی (برای سهامشان) مورد استفاده قرار می گیرد.
به عنوان مثال در این بهار شرکت اپل طرح بازخرید سهام ۱۰۰ میلیارد دلاری داشت و سود سهام خود را تا ۱۶ درصد بالا برد هر چند که انتظار کاهش فعالیت اقتصادی از این شرکت می رفت. Alex Fork یکی از بنیان گذاران پلتفرم مالی Humaniq ایده سوزاندن توکن را در بازار کریپتو به اشتراک گذاشت.
هدف اصلی سوزاندن توکن کاملا ساده می باشد و آن هم حمایت از رشد قیمت یک دارایی و افزایش بها می باشد. دلیل دوم برای این کار در صنعت کریپتو این است که تقریبا هر پروژه ای که از طریق تولید توکن پول جمع می کند با معضل تضمین یک طرح کاربرد توکن سودآور، عملکردی و شفاف در داخل اکوسیستم پروژه مواجه است. همچنین تضمین رشد ارزش توکن در صرافی های کریپتو نیز مشکل دیگری است که باید با آن رویارو شد.
فرآیند های سوزاندن و بازخرید توکن احتمال تبدیل شدن به رویکردی مشتاقانه و استانداردی عملی برای صنعت آینده ICO را دارند به شرطی که پروژه ها این فرآیند را صادقانه و منطقی پیاده کنند و قادر به اثبات پایداری اقتصادی آن باشند. به همین خاطر است که یک شرکت همیشه وقتی صحبت از سوزاندن توکن های خود می کند باید شواهدی را ارائه دهد و در زمینه ادعای خود مدرک نشان دهد.
در این مدل، کاهش تدریجی توکن های موجود در بازار مطرح است که به دنبال آن باید افزایش طبیعی عرضه و تقاضا موجود شود. در حقیقت، پروژه ها باید مدل های ضد تورمی خود را با چندین مکانیسم بسازند تا قیمت توکن را افزایش دهند. از جمله این مکانیسم ها می توان به بازخرید از صرافی ها، سوزاندن های متعاقب آنها و برنامه های وفاداری ویژه که دارندگان توکن را به نگه داری توکن هایشان و خودداری از فروش آنها تا حد امکان تشویق کند، اشاره کرد. به عنوان مثال یک کسب و کار می تواند درصد معینی از درآمد خود را به بازخرید توکن از صرافی ها در خلال یک دوره معین و سوزاندن آنها اختصاص دهد و نهایتا آنها را از بازار خارج کرده و همه توکن هایی را که دارندگان برای خدمات و تراکنش ها پرداخت می کنند، بسوزاند و از چرخه خارج کند. یا این کسب و کار می تواند به لغو کردن همه توکن های پاداش استفاده نشده بپردازد و یا با روش های دیگری به سوزاندن توکن ها و افزایش بهای آنها کمک کند.
گاهی اوقات کافی است این شایعه در بازار منتشر شود که توکن ها سوزانده خواهند شد. به عنوان مثال Justin Sun بنیان گذار پروژه ترون (TRON) در گفتگو های زنده خود از سوزاندن توکن صحبت کرد. علی الرغم اینکه اطلاعات دیگری از جانب دیگر مسئولان پروژه در این باره موجود نبود اما علاقه به نگهداری کوین TRX افزایش پیدا کرد. در ژوئن ۲۰۱۸ ترون یک میلیارد TRX را سوزاند و به تایید انتظارات پرداخت. در اینجا دلایلی برای سوزاندن توکن در مورد سناریو های بزرگتر مورد بحث قرار می گیرد.
رشد ارزش توکن
هرچه تعداد توکن های موجود در صرافی ها کمتر باشد، نرخ مبادله آنها بالاتر خواهد بود که این خود موردی ساده از عرضه و تقاضا است. جواب در این حقیقت نهفته است که اکثر پروژه ها یا ارز های دیجیتال تعداد محدودی کوین صادر شده دارند. اما به دلیل نوسان بالای بازار کریپتو، کاهش تدریجی تعداد کل توکن های موجود برای عموم از اهمیت حیاتی برخوردار است که البته باید به شیوه ای باشد که کلیت بازار را دستخوش تغییر نکند.
به عنوان مثال این کار توسط صرافی بایننس (Binance) انجام گرفت که هر سه ماه یکبار کوین ها را می سوزاند و بنابراین پیش بینی چنین شرایطی برای آن آسان است. با سوزاندن تدریجی کوین ها، بایننس پیشنهاد تقاضای درازمدت برای کوین خود را افزایش می دهد و از منظر دراز مدت آن را جذاب می کند. بنابراین آنها با یک تیر دو نشان را می زنند زیرا رشد ارزش کوین تضمین می شود و حمایت از نگهداری توکن برای این شرکت سودمند خواهد بود.
اصلاح خطا
گاهی اوقات پروژه ها تصادفا خطا های مختلفی انجام می دهند که چنین خطا هایی را می توان با سوزاندن توکن ها اصلاح کرد. از جمله این خطا ها می توان به صادر کردن بیش از حد کوین مورد نظر، ایجاد گاه به گاه یک آدرس نامعتبر برای دریافت و ذخیره وجوه، افزایش برنامه ریزی نشده تعداد توکن ها به دلیل خطا های فنی و صدور پیش بینی نشده توکن های نامناسب برای ترید اشاره کرد. از آنجا که فرآیند سوختن به اندازه کافی آسان است، توکن ها به یک آدرس غیر موجود فرستاده می شوند یا در آدرس خاصی بلوکه می شوند و دیگر وجوه را نمی توان برداشت کرد. این کار می تواند راهی ایمن برای یک پروژه را تضمین کند.
حذف کوین های فروخته نشده
اکثر پروژه ها محدوده ای برای تعداد کوین هایی که قصد دارند در خلال ICO خود بفروشند، تعیین می کنند. در بعضی از موارد، مقدار فروخته نشده در کیف پول های شرکت باقی می ماند. بعضی دیگر از پروژه ها توکن های باقی مانده را در بازار می فروشند تا به سود خوبی دست یابند. اما سناریوی بسیار بهتر این است که همه توکن های فروخته نشده را سوزاند. با انجام این کار، پروژه سرمایه گذاران خود را مطمئن می کند که تنها از وجوه جمع آوری شده برای مقاصد تجاری استفاده خواهد کرد و ادعا های تقلب و شک و تردید ها برطرف خواهد شد. بنابراین درآمد حاصل از ICO با تقاضای واقعی برای توکن ها قابل توجیه است که به اندازه کافی برای بازار و نگه دارندگان توکن عادلانه است.
تدارک دیدن برای سود سهام
اگر پروژه به جای توکن کاربردی توکن اوراق بهادار صادر کند، سرمایه گذاران را تبدیل به سهام دارانی خواهد کرد که برای گرفتن سود سهام واجد شرایط خواهند شد. اگر توکن ها بازخرید شوند و سپس سوزانده شوند، در نتیجه هزینه آنها به دلیل یک کمبود مصنوعی افزایش پیدا می کند و چنین توکن هایی برای ترید جذاب تر خواهند شد. علاوه بر این، به جای پرداخت سود مستقیم به سهامداران، پروژه می تواند با افزایش بهای دارایی های سرمایه گذاران به آنها پاداش دهد. اگر کسب و کاری این برنامه را به طرح های مختلفی اتصال دهد از جمله التزام برای بازخرید تعداد معینی از توکن ها به قیمت حال حاضر بازار، جذابیت آن برای نگه دارندگان توکن بیشتر خواهد شد.
