ویتالیک بوترین هم‌بنیانگذار اتریوم، در پستی در مورد مسائل پیرامون مقیاس پذیری صحبت کرد. او در این پست، ادعای ایلان ماسک در مورد بهبود مقیاس‌پذیری شبکه دوج کوین با تغییر پارامترهای آن را رد کرده است.
او قبل از آنکه مستقیما ایده ایلان ماسک در مورد ارتقا پارامترهای دوج‌کوین را نقد کند، مقاله را با طرح سوالی با عنوان چقدر می‌توان مقیاس پذیری بلاکچین را افزایش داد، شروع کرده است. ویتالیک بعد از صحبت در مورد عوارض متمرکز بودن و سازش با تکنولوژی، به این موضوع اشاره کرده است که چند عامل مهم و نامحسوس روی مقیاس‌پذیری تاثیرگذار هستند.
بوترین در ادامه توضیح داده است که اجرا کردن یک نود توسط قانون‌گذاران برای غیرمتمرکز بودن بلاکچین حیاتی است. او با بیان مثالی عنوان کرد که افراد با تاثیرگذاری زیاد مانند اینفلوئنسرها می‌توانند به راحتی و با استفاده از کاربران عادی، پارامترهای یک پروتکل را تغییر دهند. چیزی که مانع آن است کاربرانی است که به غیرمتمرکز بودن شبکه کمک می‌کنند.
راهکار او برای این مشکل این است که تعداد نودهای کامل شبکه را به بالاترین حد ممکن برسانیم. برای انجام این کار به قدرت محاسباتی، پهنای باند و فضای ذحیره سازی نیاز هست.
راهکار اتریوم ۲.۰ برای مقیاس پذیری
اتریوم ۲.۰ نیز با گسترش استفاده از دیفای و توکن‌های غیر قابل تعویض (NFT) در حال کار بر روی مقیاس‌پذیری شبکه است. شاردینگ یکی از راه حل‌هایی است که برای این شبکه در نظر گرفته شده است.
از نظر ویتالیک بوترین مقیاس‌پذیری مساله‌ای است که با گسترش برنامه‌ها و فناوری بلاکچین و افزایش گس تراکنش‌ها، باید به آن رسیدگی شود. ویتالیک بوترین، فضای ذخیره سازی را یکی از مشکلات اصلی نام برد که باعث نگرانی توسعه‌دهنده‌ها می‌شود. به زبان فنی این موضوع بی تابعیتی (statelessness ) و منقضی شدن ( state expiry) نظارت نام دارد.
او در مورد شاردینگ می‌گوید که این فناوری بالاخره بر محدودیت‌های بالا غلبه می‌کند. برنامه اتریوم، شامل استفاده از چند صد شارد مختلف می‌شود. ویتالیک بوترین در نهایت به این موضع اشاره کرد که تمام راهکارها محدودیت‌های خود را دارند؛ اما به نظر می‌رسد شاردینگ بهترین راهکار باشد.
