می توان گفت حتی بزرگترین ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و اتریوم نیز واقعا ارزهای رسمی نیستند. با این حال طرفداران آنها و کسانی که به شدت درگیر پذیرش این ارزها در جامعه هستند، تأیید میکنند که آنها واقعاً ارز هستند. آنها معتقدند که عملکرد، نرم افزار، بک اِند و موارد استفاده متفاوت آنها را به عنوان ارز طبقه بندی می کند زیرا این همان چیزی است که برای آنها طراحی شده اند.
علاوه بر این ماینرها یا رایانه های تخصصی که معاملات را در کل بلاک چین تأیید می کنند، به استحکام بخشیدن به ارزش ارز و همچنین امنیت و حفظ حریم خصوصی برای کاربران خود از طریق بلاک چین کمک می کنند.
برخی دیگر معتقدند که ارزهای دیجیتال به دلیل سرعت کند تراکنش ها، نوسانات شدید ارزش و عدم استفاده در دنیای واقعی صرفاً یک دارایی قابل احتکار می باشند که می توانند در هر لحظه از لحاظ قیمت منفجر شوند یا سقوط کنند. این منتقدین نشان می دهند که ثبات و بازده معاملاتی، ارکان یک ارز کارآمد هستند.
چرا ارزهای دیجیتال را “ارز” می نامیم؟
دلایلی که ارزهای دیجیتال را در واقع ارز در نظر میگیرند بسیار ساده هستند: حامل ارزش اند و معاملات همتا به همتا را امکان پذیر می کند. علاوه بر این، ارزهایدیجیتال نیز مقادیر محدودی دارند که توسط رایانه های تخصصی از قبل استخراج شده اند تا با پشتوانه بوده و به این ترتیب عرضه و تقاضا میتواند به طور طبیعی جریان یابد. درست مثل ارزهای فیات، بیت کوین می توانند فوراً در ازای کالاها یا خدمات بین کیف پول های دیجیتال رد و بدل شود.
چندین مورد از ارزهای دیجیتال در دنیای واقعی وجود دارد که امکان انجام معاملات بسیار کارآمدتر ، ایمن تر و خصوصی را می دهند. به عنوان مثال، یک پلتفرم غیرمتمرکز و مبتنی بر بلاک چین به نام UJO موزیک (UJO music)، آلبوم هنرمند آلمانی Imogen Heap را از طریق پلتفرم خود منتشر کرد و کاربران میتوانند آلبوم و هر کالای همراه آن را با بیت کوین یا اتریوم خریداری کنند. هنگام استفاده از ارز دیجیتال برای خرید یک آلبوم، این هنرمند ۱۰۰٪ حق امتیاز خود را جمع می کند و هیچ هزینه ای را به شخص ثالث نمی دهد.
این روش انتشار موسیقی همچنین به شما امکان میدهد تا داده های کاربر در مورد عادات گوش دادن، آهنگ های محبوب و موارد دیگر را راحت تر از خریدهای سنتی ردیابی و تجزیه و تحلیل کنید. مهمتر از همه این داده ها متعلق به کاربر است و به گونه ای کنترل می شود که دستگاه های تبلیغی شخص ثالث نتوانند به داده یا اطلاعات شخصی شما دسترسی پیدا کنند.
در عین حال کسانی وجود دارند که معتقدند هیچکدام از ارزهای دیجیتال در موقعیتی قرار ندارند که باید به عنوان دارایی رسمی طبقه بندی شوند.
چرا ارزهای دیجیتال دارایی های قابل احتکار خوانده می شوند؟
دارایی قابل احتکار، که به عنوان “حباب” نیز شناخته می شود دارایی است که در یک صنعت خاص کالا یا طبقهی دارایی، رشد چشمگیری را تجربه می کند. یک حباب معمولاً ناشی از انتظارات زیاد از عملکرد آن در اینده، رشد و درک است. علی رغم وعده ها و فواید بسیاری که در مقابل سیستم های مدرن پرداخت فیات وجود دارد مواردی نیز وجود دارد که غیرقابل اطمینان هستند.
سرعت معاملات برای بیت کوین و اتریوم در حال حاضر کندتر از حد انتظار است. این به دلیل انبوه معاملاتی است که هر روز اتفاق می افتد و زمان تایید تراکنشها برای هر ماینر را افزایش می دهد. برخی این مورد را دلیل خوبی برای نگرانی می دانند، اما این امر فقط یک مسئله مقیاس پذیری است.
اگر قرار باشد بیت کوین و اتریوم به استفاده گسترده برسند، باید پروتکل های مقیاس پذیری را اجرا کنند که به سیستم های آنها امکان می دهد حجم عظیمی از معاملات را که روزانه ارزهای فیات با آن روبرو هستند انجام دهند. بنابراین دو دلیل اصلی که کارشناسان استدلال می کنند چرا ارزهای دیجیتال به عنوان دارایی قابل احتکار باقی مانده اند عبارتند از:
- ارزش بی ثبات
- زمان کند انجام تراکنش ها
کارشناسان اظهار دارند برای اینکه ارز در جامعه پر سرعت امروز کار کند، باید ارزش ثابتی داشته باشد تا کاربران بتواند به آن تکیه کنند. از نظر تاریخی ، دارایی هایی که به گستردگی ارزهای دیجیتال نوسان داشتهاند یا رشد شدیدی و یا افت شدید داشتند. این امر به ویژه برای اقتصادهای در حال توسعه که به سرمایه گذاری های خارجی نیاز دارند تا وارد مرحله جهانی شوند بسیار مهم است.
اگر بیت کوین و اتریوم قصد دارند به کشورهای جهان سوم در عصر مدرن کمک کنند، باید بر مشکلات مقیاس پذیری غلبه کنند و ابتدا به شناخت عمومی رسیده و به مقیاس پذیری سازمانی دست پیدا کنند.
مقصد ارز های دیجیتال کجاست؟
ارزش ارزهای دیجیتال همچنان به صعود خود ادامه می دهد و بیت کوین حتی در پایان سال ۲۰۱۷ به بیش از ۱۳,۰۰۰ دلار رسیده است. تعداد بیشتری از مردم در حال پبوستن به ارز دیجیتال هستند. همزمان، بسیاری از کسانی که به این حرکت ملحق شده اند این کار را به راحتی برای کسب سود از طریق بیت کوین به عنوان یک دارایی قابل احتکار انجام داده اند.
به جای درک اینکه بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال چه هستند و چه چیزی را ارائه می دهند افزایش اخیر قیمت بیش از ۱۰,۰۰۰ دلار باعث سروصدای برخی از ناظران شدهاست و این احساس را برای آنها به وجود آورده که بهترین حرکت، پیوستن به این پدیده است. البته این امر به افزایش ارزش و پذیرش گسترده آن یاری میرساند ، اما کوین های دیجیتال باید مشارکت کنندگان متفکری را جذب کنند که می توانند به مقیاس پذیری آنها در آینده کمک کنند.
مقیاس پذیری ارزدیجیتال و رسیدن به حجم معاملات بیشتر توسط بلاک چین ها مدیریت می شود که برای منتقدان جایی برای انتقاد باقی نمی گذارد، زیرا این امر باعث ثبات ارزش میشود و مشاغل بیشتر و اشخاص بزرگ می توانند آن را به عنوان یک نوع رسمی ارز قبول کنند و به کار بگیرند. سازمان های آینده نگر نظیر ریپل در تلاش اند تا به مقیاس معاملات ارزدیجیتال در سطح سازمانی کمک کنند.
ریپل، پروتکلی ارائه می دهد که از طریق “RiipleNet” بانک ها، ارائه دهندگان پرداخت، مبادلات دارایی دیجیتال، کیف پول دیجیتال و اشخاص شرکت را بهم متصل میکند. آنها اجازه میدهند معاملات در سطح جهانی مقیاس پذیر شوند و بتوانند بین هر ارزی که متعلق به شما باشد، اتفاق بیافتند. ریپل و پروتکلهای مشابه جهت ایجاد موارد استفاده در دنیای واقعی بسیار حیاتی هستند و به مشاغل و مصرف کنندگان بیشتری اجازه می دهند تا از این فناوری استفاده کنند.
با نگاهی رو به جلو، ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین چه یک دارایی قابل احتکار یا ارز تلقی شوند، هنوز به استفاده گسترده نرسیده اند و ارزهای محبوب مانند اتریوم که مقیاس پذیری لازم برای موارد استفاده را که قادر به انجام آن هستند را ندارند.
ارزش عظیمی که بیت کوین توانسته است به دست آورد تصور عموم را به خود جلب کرده است، همانطور که توسط هزاران نفر که در سه ماهه آخر سال ۲۰۱۷ در این فضا جمع شدهاند، مشهود است که اکثر آنها هیچ زمینه فنی یا سرنخی از نحوه کار این فناوری ندارند. در حالی که ممکن است افزایش قیمتی که ارزهای دیجیتال آن را تجربه کرده است به عنوان حباب در نظر گرفته شود. تنها زمان مشخص می کند که آیا ارزهای دیجیتال قادر خواهند بود مقیاس گسترده را اداره کنند و تأثیرات تغییردهنده ای را که به جامعه وعده داده شده را به دست آورند یا خیر.
