آدرس کیف پول شامل رشته ۲۶ الی ۳۵ کارکتری از اعداد و حروف است که تنها وظیفه آن ارسال و دریافت بیت کوین می‌باشد. می‌توان از هر آدرس بیت کوین برای انتقال ارز دیجیتال به هر آدرس دیگر موجود در شبکه که نرم افزار کیف پول ارسال کننده پشتیبانی می‌کند، استفاده کرد. با وجود چندین فرمت آدرس و ارائه دهندگان کیف پول و صرافی هایی که فقط انواع خاصی از آدرس ها را پشتیبانی می‌کنند، بهتر است که تفاوت این آدرس ها را بدانید.
همانطور که چندین نسخه از پروتکل اینترنت نظیر IPv4 و IPv6 وجود دارد، فرمت های آدرس بیت کوین نیز به چندین نوع تقسیم می‌شوند. اکثر اوقات، این آدرس ها با یکدیگر تناقضی ندارند و تراکنش ها بدون مشکل در شبکه و بین کیف پول های دارای تصدی و غیر تصدی انجام می‌شود. سه فرمت آدرس بیت کوین کور وجود دارد که عبارتند از P2PKH و P2SH و bech32 که فقط چند ارائه دهنده خدمات کیف پول از تمام این فرمت ها پشتیبانی می‌کنند. احتمال اینکه کیف پول یا صرافی مورد نظر شما حداقل از یکی از این فرمت ها و معمولا فرمت bech32 پشتیبانی نکند وجود دارد.
یادگیری مزایا، معایب و ویژگی های هر کدام از این فرمت ها به شما امکان خواهد داد تا کیف پول، صرافی یا پلتفرم مناسبی انتخاب کنید. یادگیری این فرمت ها هم چنین دانش بیشتری از عملیات داخل بیت کوین به شما ارائه می‌دهد و نقطه قوت و ضعف هر کدام از این فرمت ها را از لحاظ امنیت، انعطاف پذیری و عملکرد مشخص می‌کند.
اگر آدرس بیت کوین شما با عدد ۱ شروع می‌شود، پس از آدرس لگسی (Legacy) یا P2PKH استفاده می‌کنید. برای مثال آدرس 1BvBMSEYstWetqTFn5Au4m4GFg7xJaNVN2. این فرمت اصلی آدرس بیت کوین بوده است و تاکنون نیز پابرجاست. عنوان P2PKH مخفف عبارت پرداخت برای هش کلید عمومی (Pay to Public Key Hash) است، یعنی آنکه برای هش کلید عمومی دریافت کننده، پرداخت انجام می‌دهید. آدرس های لگسی مطابق با سگویت (Segwit) نمی‌باشند اما هم چنان می‌توانید بدون مشکل از آدرس P2PKH به آدرس سگویت، بیت کوین ارسال کنید. میانگین کارمزد ارسال از آدرس P2PKH بیشتر از ارسال از آدرس سگویت می‌باشد، زیرا سایز تراکنش های آدرس لگسی بزرگتر می‌باشند.
فرمت آدرس P2SH
ساختار آدرس های P2SH مشابه با آدرس های P2PKH می‌باشد با این تفاوت که به جای عدد ۱ با عدد ۳ شروع می‌شوند. برای مثال آدرس 3J98t1WpEZ73CNmQviecrnyiWrnqRhWNLy. عنوان P2SH مخفف عبارت پرداخت برای هش اسکریپت (Pay to Script Hash) است و عملکرد بیشتری نسبت به آدرس های لگسی ارائه می‌دهند. تابع اسکریپت P2SH اغلب برای آدرس های چندامضایی (Multi Signature) استفاده می‌شوند که می‌توانند مشخص کنند به چندین امضای دیجیتال برای تایید تراکنش نیاز است. این فرمت آدرس هم چنین برای امکان پذیر ساختن تراکنش های سگویت غیراصلی که از فرآیند P2WPKH به P2SH استفاده می‌کنند به کار گرفته می‌شود. فرد عادی که فقط به ارسال و دریافت کوین ها می‌پردازد نیازی ندارد خود را درگیر عملکردهای پیچیده تر P2SH کند. چیزی که مهم می‌باشد آن است که این نوع آدرس به طور گسترده پشتببانی می‌شود و می‌توان برای ارسال سرمایه به آدرس های P2PKH و bech32 از آن استفاده کرد.
فرمت آدرس bech32
آدرس های bech32 کاملا با آدرس های P2 فرق دارند. آدرس های bech32 با bc1 شروع می‌شود و به دلیل این پیشوند، بزرگتر از آدرس های لگسی یا P2SH می‌باشند. فرمت bech32 فرمت اصلی آدرس های سگویت می‌باشند و توسط اکثر نرم افزارها و کیف پول های سخت افزاری پشتیبانی می‌شود، اما صرافی های کمی از آن پشتیبانی می‌کنند. کیف پول های لجر و کیپ‌کی (keepkey) در حال حاضر از bech32 پشتیبانی نمی‌کنند و اگرچه اکثر صرافی ها می‌توانند به آدرس های bech32 کوین ارسال کنند اما کاربران این صرافی ها نمی‌توانند از آدرس های این فرمت کوین دریافت کنند. در حال حاضر کمتر از یک درصد بیت کوین ها در آدرس های bech32 ذخیره شده است، هرچند این عدد به تدریج در حال افزایش است.
فرمت آدرس های بیت کوین کش
آدرس های بیت کوین کش می‌توانند به فرمت لگسی (که با عدد ۱ شروع می‌شوند) یا به فرمت کش آدرس (Cash Addr) باشند. فرمت کش آدرس بر اساس فرمت bech32 است و با q یا bitcoincash:q شروع می‌شوند. کیف پول های بیت کوین کش می‌توانند از هر دو فرمت پشتیبانی کنند و ابزاری را ارائه دهند که کاربران بتوانند بین کش آدرس و فرمت لگسی تغییر وضعیت دهند. دلیل اصلی برای استفاده از فرمت کش آدرس، جداسازی بیت کوین کش و بیت کوین و جلوگیری از ارسال اشتباه کوین ها می‌باشد.
