معرفی گواه اثبات کار فیزیکی؛ پلی میان دنیای دیجیتال و واقعی

یکی از قدرتمندترین ویژگی‌های پروتکل‌های کریپتویی، توانایی آن‌ها در ایجاد ساختارهای انگیزشی است که به هر کسی در جهان این امکان را می‌دهد که بدون مجوز در آن‌ها مشارکت کند. این ساختارهای تشویقی را می‌توان برای تسهیل هماهنگی در مقیاس بزرگ برای دستیابی به اهداف خاص تنظیم کرد. این نشان‌دهنده بهبود عملکرد مرحله‌ای در شکل‌گیری سرمایه است. اکثریت قریب به اتفاق نوآوری‌های رمزنگاری تا به امروز بر روی هماهنگی جوامع و اقتصادهای دیجیتال متمرکز شده‌اند. با این حال، توکن‌ها نیز فرصت‌هایی برای نوآوری در تشکیل سرمایه و هماهنگی انسانی ایجاد می‌کنند که فراتر از دنیای دیجیتال بوده و به دنیای فیزیکی گسترش می‌یابد. در این مقاله از میهن بلاک‌چین قصد داریم به معرفی گواه اثبات کار فیزیکی (Proof of Physical Work) بپردازیم. با ما همراه باشید.

معرفی گواه اثبات کار فیزیکی

پروتکل‌هایی که با گواه کار فیزیکی مطابقت دارند، افراد را تشویق می‌کنند تا کارهای قابل تاییدی را انجام دهند که زیرساخت‌های دنیای واقعی را ایجاد می‌کند. در رابطه با اشکال سنتی تشکیل سرمایه برای ایجاد زیرساخت‌های فیزیکی، این پروتکل‌های بدون مجوز و کاملا بی‌طرف سه مزیت دارند:

• می‌تواند زیرساخت‌ها را در بسیاری از موارد ۱۰ تا ۱۰۰ برابر سریع‌تر بسازد.
• بیشتر با نیازهای بازار محلی سازگار هستند.
• می‌تواند بسیار مقرون به صرفه‌تر باشد.

در ادامه برای معرفی و درک بهتر گواه اثبات کار فیزیکی، به دو پروژه هلیوم و Hivemapper و چگونگی پیاده‌سازی این مفهوم اشاره می‌کنیم.

شبکه هلیوم

اولین سرمایه‌گذاری‌ما در این قضیه هلیوم بود. هلیوم یک پروتکل رمزنگاری-اقتصادی است که افراد را تشویق می‌کند تا شبکه‌های مخابراتی فیزیکی مانند برج‌های میکرو سلولی بسازند و مدیریت کنند. شبکه هلیوم توسط «میزبان‌هایی» ساخته شده است که در ازای ایجاد پوشش و انتقال داده‌ها از طریق شبکه، توکن بومی پروتکل هلیوم یعنی HNT را استخراج می‌کنند. شبکه هلیوم در آگوست ۲۰۱۹ راه‌اندازی شد و در طی دو سال و نیم از آن زمان به بیش از ۶۰۰٬۰۰۰ نقطه‌اتصال مهم رسیده‌است که در حال حاضر اتصال و پوشش را در سراسر جهان ارائه می‌دهند.

کل صنعت مخابرات ایالات متحده دارای ۴۱۷٬۰۰۰ دکل تلفن همراه است و برآوردها برای تعداد کل دکل‌های تلفن همراه در جهان از ۳ تا ۸ میلیون متغیر است. شبکه هلیوم تنها در ۳۰ ماه به سطح مشابهی از مقیاس دست یافته است؛ زیرا انگیزه‌های قدرتمندی ایجاد کرده است که مردم سراسر جهان را به ایجاد شبکه تشویق می‌کند. در حالی که شرکت‌های متمرکز شبکه‌های خود را در یک فرآیند از بالا به پایین و سفت و سخت می‌سازند، پروتکل‌های غیرمتمرکز کریپتویی می‌توانند به‌صورت پایین به بالا و سریع‌تر در همه جا رشد کنند.

هات‌اسپات‌‌های هلیوم به اندازه یا قدرت برج‌های سلولی شرکت‌ها نیستند، زیرا نیازی به این کار ندارند. شبکه هلیوم با داشتن نقاط مهم بیشتر که همگی با کسری ناچیز از هزینه رقبای شرکتی خود مستقر شده‌اند، این مشکل را جبران می‌کند. پروتکل‌های رمزنگاری-اقتصادی بدون نیاز به مجوز (Permissionless)، به حالتی از فراوانی (Redundancy) متکی هستند که اگر شبکه نودهای شخصی غیرقابل اتکا شدند، بتواند سطحی قابل قبول از اطمینان را در شبکه ایجاد کند. در حالی که ساخت برج‌های جدید هزینه‌های فزاینده‌ای برای نیروی کار در شبکه‌های مخابراتی سنتی به همراه دارد، هزینه نیروی کار در شبکه هلیوم صفر دلار است. این یک مزیت نامتقارن است که هلیوم را قادر می‌سازد تا بتواند در یک مورد با مخابرات سنتی رقابت کند: شبکه هلیوم از تراکم بالاتر آنتن‌های کوچک‌تر تشکیل شده است.

شبکه Hivemapper

Hivemapper، پروتکل دیگری است که با استفاده از مشوق‌های رمزنگاری، قلمروهای دیجیتال را به سمت به دنیای فیزیکی طی می‌کند. Hivemapper یک نقشه غیرمتمرکز است که توسط افرادی که از دوربین‌های Dashcam استفاده می‌کنند، ساخته شده و نشان‌دهنده یک تغییر اساسی در نحوه ساخت نقشه‌ها است.

هر عکس از خیابان‌ها در گوگل و اپل مپ، توسط یکی از کارمندان گوگل یا اپل در یک ماشین تخصصی با دوربین سه‌بعدی گرفته شده است. این خودروها بیش از ۱۲ ساعت در روز رانندگی می‌کنند، اما با این وجود نقشه‌های گوگل و اپل در بسیاری از موارد برای چندین سال قبل و قدیمی هستند. هزینه این خودروها و رانندگان برای اپل و گوگل بسیار زیاد است، به‌صورتی که نمی‌توانند افزودن به این منابع را توجیه کنند؛ بنابراین چیزی به نام نقشه در لحظه یا چیزی شبیه به آن وجود ندارد.

Hivemapper با برون‌سپاری نقشه‌برداری به افرادی که خود دارای سخت افزار «به اندازه کافی خوب» هستند، راه جدیدی برای به‌روزرسانی نقشه‌ها با بازدهی بسیار بالاتر و هزینه بسیار کمتر ایجاد می‌کند. صدها میلیون نفر روزانه رانندگی می‌کنند. تصور کنید که فقط ۱٪ از این افراد در حین رانندگی جاده‌های اطراف خود را نقشه برداری کنند. نقشه‌ها شامل هر بزرگراه جدید و خروجی‌ها، مشاغل کوچک، خیابان‌های هر محله، چاله و غیره در عرض چند ساعت یا چند روز می‌شود. این اتفاق‌ها تنها به دلیل وجود توکن بومی Hivemapper یعنی HONEY امکان‌پذیر است. نقشه‌برداران برای مشارکت مداوم و ایجاد اطلاعات تازه و به‌روز در نقشه از این توکن پاداش می‌گیرند.

Helium و Hivemapper تنها دو نمونه از پروتکل‌هایی هستند که از مشوق‌های کریپتویی برای ایجاد ارتباط میان دنیای فیزیکی و دیجیتال استفاده می‌کنند. ما مجذوب این فضا هستیم و فکر می‌کنیم فضای طراحی بسیار وسیع است. ما همچنین فکر می‌کنیم یکی از بهترین فرصت‌ها برای برهم زدن مدل‌های قدیمی کسب‌وکار و سرمایه‌گذاری فشرده با شکل جدیدی از انباشت سرمایه هستند.

برخی ممکن است فکر کنند که چنین مدل‌هایی بدون هماهنگی کریپتو و سهام و پاداش‌ قابل تکرار هستند و در بیشتر سازمان‌های متمرکز برای کاربران وجود دارد. با این حال، پروتکل های رمزنگاری-مالی پنج مزیت کلیدی دارند:

• مقیاس سریع: پروتکل‌های بدون مجوز و بدون مرز می‌توانند در همه جای دنیا به موازات بسیاری از حوزه‌های قانونی رشد کنند.
• بی‌طرفی و معتبر: شبکه‌های معتبر و بی‌طرف به ذینفعان خود تضمین می‌دهند که نمی‌توانند خودسرانه قوانین خود را تغییر دهند.
• مالکیت جمعی: سیستمی که متعلق به کاربرانش باشد وفاداری ایجاد می‌کند، انگیزه‌ها را همسو می‌کند و باعث رشد می‌شود.
• پرداخت‌های بدون مانع (Frictionless Payments): بلاک‌چین‌ها امکان پرداخت‌های خرد همتا به همتا را فراهم می‌کنند که سیستم‌های پرداخت قدیمی نمی‌توانند از آن پشتیبانی کنند.
• ادغام با مسیر DeFi: ریل‌های DeFi برای به‌کار انداختن نقدینگی از طریق بازارسازهای خودکار مفید هستند. همچنین احتمال دارد شبکه‌های گواه اثبات کار فیزیکی از دیگر ابزارهای بومی قابل ترکیب DeFi، از جمله بازارهای NFT، توکن‌های اجتماعی، ابزارهای مشتقه و غیره استفاده کنند.

با توجه به تجربه جمعی جامعه از انباشت سرمایه متمرکز در طی صدها سال، تمایل طبیعی این است که به حل این دسته از مشکلات به‌روشی متمرکز بپردازیم که در آن یک شرکت واحد تصمیم می‌گیرد که چه کسی، چه زمانی، کجا و چگونه به افراد پاداش پرداخت کند. ما ادعا می‌کنیم که این مدل در عصر اینترنت منسوخ شده است. شرکتی که تصمیمات برنامه‌ریزی مرکزی را اتخاذ می‌کند و به ذینفعان خود به صلاح دید خود پاداش می‌دهد، هرگز به اندازه یک شبکه بدون نیاز به مجوز که به درستی طراحی شده و با استفاده از مفاهیم بازار آزاد از عرضه و تقاضا، کارآمدترین کاربران خود را مقیاس‌بندی می‌کند و به آن‌ها پاداش می‌دهد، موثر نخواهد بود.

جمع بندی

در این مقاله به معرفی گواه اثبات کار فیزیکی

و مزایای آن پرداختیم. می‌توان نتیجه گرفت که اپراتورهای انفرادی کوچک تاکنون هرگز قادر به رقابت با شرکت‌های بزرگ در زمینه زیرساخت‌های بزرگ مانند مخابرات، نقشه‌برداری، شبکه‌های برق، تدارکات شخص ثالث و غیره نبوده‌اند. گواه اثبات کار فیزیکی نشان‌دهنده یک تغییر پارادایم در نحوه عملکرد و مقیاس کسب‌وکار است. برخی از پروتکل‌های کریپتویی به مردم اجازه می‌دهد تا فعالیت‌های اقتصادی خود را بدون نیاز به یک بخش متمرکز و رانت‌گیر هماهنگ کنند. بعلاوه این پروتکل به انتقال این صنایع از فئودالیسم شرکتی به سرمایه‌داری شایسته سالار و بازارهای آزادتر کمک می‌کند. به‌نظر شما این پروتکل‌ها در بهبود صنعت رمزنگاری موثر خواهد بود؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.