در حوزه ارزهای دیجیتال همواره تامین نقدینگی و سرمایه اولیه مورد نیاز برای راه‌اندازی پروژه‌های جدید با چالش جدی رو به رو بوده است. با ورود دیفای به نظر می‌رسد راهکار بهتری برای آن ایجاد شده است.
امروزه عرصه ارزهای دیجیتال همانند نسخه بالغ‌تری از این حوزه در سال ۲۰۱۷ است. بیت کوین بار دیگر در روند صعودی قرار دارد و در آن سرانجام موفق به شکست مقاومت تاریخی ۲۰,۰۰۰ دلاری خود شد. دو تفاوت مهم بین روند صعودی سال ۲۰۱۷ و سال ۲۰۲۰ عرصه ارزهای دیجیتال عبارتند از حضور سرمایه‌گذاران سازمانی و عدم وجود عرضه اولیه کوین‌ها یا همان ICO ها.
عرضه اولین کوین یکی از روش‌های مهم جذب سرمایه توسط پروژه‌های ارز دیجیتال بود. اما ICO ها به ابزاری برای کلاهبرداری از سرمایه‌گذاران تبدیل شد. ICO ها پس از ایجاد خسارت چند صد میلیون دلاری اکنون از بازار ارزهای دیجیتال کنار گذاشته شده‌اند. فارغ از این موضوع، نوآوری‌های بیشتر و بهتری راه خود را به صنعت ارزهای دیجیتال پیدا کردند. در سال ۲۰۲۰، صنعت ارزهای دیجیتال به مورد جدید و مهمی دست یافت: امور مالی غیرمتمرکز یا همان دیفای. بازار دیفای طی ۱۰ ماه گذشته تا ۲,۰۰۰ درصد رشد کرد و به ارزش بازار ۱۴ میلیارد دلاری دست یافت. پروتکل‌های وام‌دهی و وام‌گیری غیرمتمرکز توسط Uniswap، Aave و کامپوند (Compound) از پیشگامان این عرصه به شمار می‌آیند. با وجود رشد سریع تقاضا برای دیفای، فرصت و شرایط بسیار خوبی برای پروژه‌های ارزهای دیجیتال ایجاد شده است. مشکلات مهم و اصلی این پروژه‌ها شامل سرمایه‌های مورد نیاز در مراحل اولیه و نقدینگی توکن است.
مشکل نقدینگی در راه‌اندازی پروژه‌های جدید
از نظر تئوری، ICO ها ابزاری کارآمد و موثر در جذب سرمایه بدون نیاز به مداخله نهاد قانونی یا صرافی‌ها در فرایند جذب سرمایه بود. ICO ها هم‌چنین نقدینگی مورد نیاز برای انجام معاملات و تبادل توکن‌های مختلف را نیز فراهم می‌کردند. اکنون که ICO ها به تاریخ پیوسته‌اند، پروژه‌های ارزهای رمزنگاری شده در صدد یافتن روش‌های جدید برای جذب سرمایه و تامین نقدینگی برای توکن‌های خود هستند.
انقلاب دیفای باعث شده است که وجود نقدینگی زیاد برای معاملات ارزهای دیجیتال در صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX ها) و بازارسازهای خودکار (AMM ها) به امری مهم و ضروری تبدیل شود. بدون وجود نقدینگی توکن در استخرهای نقدینگی، توکن‌ها نمی‌توانند از پتانسیل دیفای به طور کامل بهره ببرند و معامله‌گران زیادی را به سمت خود جذب کنند. این موضوع به طور قابل توجهی بر قیمت توکن‌ها تاثیرگذار است.
بدین ترتیب، شاهد افزایش روزافزون تقاضا برای روش‌های غیرمتمرکز جذب سرمایه توسط پروژه‌های جدید و افزودن نقدینگی به بازار توکن‌ها هستیم. این موضوع، دلیل مهمی است که پروژه‌ها به سمت عرضه اولیه دیفای یا IDO ها و عرضه اولیه نقدینگی یا ILO ها جذب شده‌اند.
مطالعه بیشتر: عرضه اولیه دیفای (IDO) چیست؟ جمع‌آوری سرمایه به صورت غیرمتمرکز !
محبوبیت دیفای هم‌چنین مزایده‌های قبل از فهرست شدن توکن را به عنوان ابزاری بالقوه برای جذب سرمایه و نقدینگی به وجود می‌آورد. در ادامه، این موضوع را بررسی می‌کنیم که مزایده‌ها چگونه می‌توانند چالش‌های نقدینگی و سرمایه مورد نیاز در مراحل اولیه را حل می‌کنند.
مزایده‌های نقدینگی در اکوسیستم غیرمتمرکز
در عرصه دیفای، بازارسازهای خودکار (automated market makers) به ابزاری کارآمد و موثر معاملات و تبادل ارزهای دیجیتال در اکوسیستم غیرمتمرکز تبدیل شده‌اند. AMM ها دارای استخرهای نقدینگی هستند که در آنها، ارائه‌دهندگان نقدینگی به افزودن توکن‌های خود می‌پردازند و به سایر کاربران امکان می‌دهند تا این توکن‌ها را از قراردادهای هوشمند قرض یا وام بگیرند. این موضوع به حذف واسطه و مداخله در فرایند تراکنش ارزهای دیجیتال می‌انجامد.
با استفاده از مفهوم مشابه استخرهای نقدینگی در AMM ها، استارت‌آپ‌هایی که در مراحل اولیه قرار دارند می‌توانند استخرهای نقدینگی شامل توکن‌های خود را ایجاد کنند و به اجرای مزایده نقدینگی بپردازند.
بعضی از پروژه‌های دیفای نظیر Bounce.Finance و Polkastarter و Poolz در حال ایجاد پلتفرم‌هایی هستند که با استفاده از زیرساخت غیرمتمرکز، شکاف بین صاحبان پروژه‌های مختلف و سرمایه‌گذاران مراحل اولیه و ارائه‌دهندگان نقدینگی را از بین ببرد. این ۳ پروژه دارای پروتکل تبادل بین زنجیره‌ای هستند که تبادل توکن ارز دیجیتال در شبکه‌های بلاک چین مختلف را امکان‌پذیر می‌سازد.
پروژه Bounce.Finance هم‌اکنون نیز دارای محصول بوده و مدعی است که کاربران تاکنون ۷۳۲۱ استخر در این پلتفرم ایجاد کرده‌اند. گای اورن (Guy Oren) موسس و مدیرعامل Poolz اذعان داشته است که با امکان‌پذیر ساختن تبادل‌های بین زنجیره‌ای و مزایده‌های نقدینگی، نه تنها به جذب سرمایه و تامین نقدینگی استارت‌آپ‌های جدید کمک خواهند کرد، بلکه توکن‌های ارزهای دیجیتال را تعامل‌پذیر نیز می‌سازند. وی در این خصوص گفت:
پروتکل‌های تبادل بین زنجیره‌ای باعث می‌شوند که جذب سرمایه دیگر به یک بلاک چین خاص متکی نباشد. پروژه‌هایی که در حال ایجاد محصول در هر شبکه بلاک چین هستند خواهند توانست تا با استفاده از یک پروتکل تبادل که در بلاک چین دیگر قرار دارد به انجام مزایده نقدینگی بپردازند.
برای مثال، پروتکل تبادل بین زنجیره‌ای را در نظر بگیرید که بر بستر شبکه اتریوم است اما می‌تواند با بایننس چین (Binance Chain) تعامل برقرار کند. در نتیجه، پروژه‌ای که توکن آن بر بستر بایننس چین است هم‌چنان می‌تواند در پروتکل تبادل بین زنجیره‌ای مورد نظر که بر بستر اتریوم است به انجام مزایده نقدینگی بپردازد.
آیا مزایده‌های غیرمتمرکز نقدینگی، روش جذب سرمایه در آینده خواهد بود؟
پروژه‌های Bounce.Finance و Polkastarter و Poolz از مزایده توکن‌های قابل انتقال و غیرقابل انتقال پشتیبانی می‌کنند. Bounce.Finance و Polkastarter استخرهای خود را به عنوان استخرهای مزایده هلندی (Dutch auction) و مزایده اولین پیشنهاد مخفی (Sealed-bid auction) دسته‌بندی می‌کنند. از طرف دیگر، Poolz دارای استخرهای فروش مستقیم و استخرهای دارای قفل زمانی (Time-locked) است که طی آن، توکن‌ها قبل از خرید توسط سرمایه‌گذاران، دارای یک دوره محدودیت معاملات (locked-in period) هستند.
پروتکل‌های تبادلی که متکی به یک بلاک چین خاص نیستند در واقع بدان معنا هستند که هر پروژه فارغ از آنکه بر بستر کدام بلاک چین هستند، دسترسی بیشتری را به توکن‌های خود ایجاد خواهند کرد. بدین ترتیب، جذب سرمایه‌گذاران بیشتر، جذب سرمایه و تامین نقدینگی برای این توکن‌ها آسان‌تر خواهد بود.
پس از فروکش کردن جنون ICO ها، دیفای با عرضه پروژه‌های جدید به سرخط خبرها تبدیل شد. بدین ترتیب، به روشی مناسب و آسان و در عین حال غیرمتمرکز برای جذب سرمایه و افزودن نقدینگی نیاز است. پروتکل‌های تبادل بین زنجیره‌ای برای مزایده‌های نقدینگی می‌توانند خلاء موجود در صنعت ارزهای دیجیتال را از بین ببرد.
