هنوز هم داشتن ارز دیجیتال (cryptocurrency) از جانب سرمایه‌گذاران موسساتی ریسک تلقی می‌شود.
گزارش‌ها حاکی از آن هستند که از سال ۲۰۱۷ تاکنون بیش از ۹.۸ میلیارد دلار ارز دیجیتال دزدیده شده است. یافته‌ها نشان داده‌اند که امنیت و کدگذاری ضعیف عامل بسیاری از این دزدی‌ها هستند.
حال که سرمایه‌گذاران موسساتی بیت کوین و اتریوم را به پورتفوی خود اضافه کرده‌اند، امنیت بخشیدن به توکن‌ها یک موضوع اساسی است.
با توجه به این که تقاضا برای بازار ارز دیجیتال زیاد است، بسیاری از شرکت‌ها خدمات حفاظتی را ارائه داده‌اند. این شرکت‌ها هم شامل شرکت‌هایی سنتی مانند Fidelity می‌شوند و هم شرکت‌هایی کریپتویی مانند کوین بیس (CoinBase) را شامل می‌شوند.
عدم وجود نوعی حفاظت مناسب در فضای کریپتو باعث نگرانی بسیاری از سرمایه‌گذاران موسساتی می‌شود و همین امر باعث می‌شود که این سرمایه‌گذاران وارد فضای ارز دیجیتال نشوند. سرمایه‌گذاران موسساتی می‌خواهند که دارایی‌های کریپتویی آنها نیز مانند پول نقد، سهام و اوراق قرضه آنها به خوبی محافظت شود.
موقعیتی برای حفاظت کنندگان ارز دیجیتال
ارز دیجیتال غیر‌متمرکز است و این عدم تمرکز مانند یک شمشیر دو لبه عمل می‌کند و دزدی این ارز‌ها را نیز آسان می‌کند. برای دزدیدن این ارز‌ها فقط کافی است که کلید‌های خصوصی را در اختیار داشته باشید و نیاز به چیز‌های دیگری مانند هویت، اسناد حکومتی و غیره نیست.
البته حفاظت‌کنندگان ارز دیجیتال هم با چالش مواجه هستند و ما در سال ۲۰۱۹ دیدیم که تعداد زیادی از صرافی‌ها از جمله بایننس (Binance) هک شدند. با رشد فضای ارز دیجیتال ، این حفاظت‌کنندگان بسیار سود می‌برند. آنها هم کارمزدی برای حفاظت از دارایی‌های افراد می‌گیرند و هم خدمات جانبی را ارائه می‌دهند.
شرکت‌هایی که دارایی‌های کریپتویی افراد را نگه می‌دارند، باید بر اساس روش‌هایی قانونی اقدام به نگهداری ارز دیجیتال افراد کنند و به قوانین شناخت مشتری و مبارزه با پولشویی توجه کامل داشته باشند. با این وجود، هنوز هم عیب‌ها و اشکالاتی در کار این شرکت‌ها و موسسات وجود دارد و نیازمند بهبود در این فضا هستیم.
نظر شما چیست؟ آیا با وجود کیف پول‌های غیر‌متمرکز، باز دارایی‌های دیجیتال خود را در اختیار شرکت‌ها و موسسات می‌گذارید؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
