۲۰۲۰ بهترین سال برای صحبت کردن در مورد پذیرش عام ارز دیجیتال است. یک دهه است که فناوری بلاک چین ظاهر شده و توسعه و نوآوری را وارد اکوسیستم مالی کرده است. اینک بعد از دو سال رکود و یک سال تبلیغات، موسم آن فرا رسیده که سود خود را درو کرده و به مقبولیت عام برسیم.
در این مقاله به بررسی ویژگی‌های ارزهای دیجیتال رایج پرداخته می‌شود و از این طریق کمبودهای موجود در عرصه کریپتو بیان می‌شود و از کوین‌های جدید برای پوشش دادن این کمبودها بحث می‌شود.
کدام ارز دیجیتال از ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ واقعا مورد پذیرش قرار گرفته است؟
ما می‌دانیم که ارز دیجیتال به عنوان پناهگاهی ایمن تلقی می‌شود و در مواقع بحران اقتصادی و مالی، توجه افراد زیادی را به خود جلب می‌کند. ما اخیرا این مسئله را در دو کشور ونزوئلا و ترکیه شاهد بوده‌ایم. ارزش پول این دو کشور بسیار پایین امده و کریپتو برای بسیاری از مردمان این دو کشور راه‌حلی خوب بوده است. مردم ترکیه در این میان ارز دیجیتال بیت کوین را انتخاب کردند و مردم ونزوئلا نیز دش (Dash) را برگزیدند؛ مهم نیست این انتخاب چه باشد، مهم این است که ارز دیجیتال وارد کیف پول مردم این کشور‌ها شده است.
در عرض یک ماه، آمار استفاده از کیف پول اندروید دش چندین برابر شد. حدود ۸۵ درصد جمعیت ونزوئلا دارای گوشی هوشمند هستند. گزارش‌ها حاکی از آن هستند که بیش از ۲۵۰۰ تاجر در کشور ونزوئلا در حال پذیرش ارز دیجیتال به عنوان وسیله پرداخت هستند.
از طرف دیگر، کشور‌های ژاپن و کره جنوبی نیز در سال ۲۰۱۷ ارز دیجیتال را پذیرفتند و اینک ژاپن به طور متوسط ۱۱ درصد معاملات بیت کوین جهان را به خود اختصاص داده است و کره جنوبی نیز تقریبا ۳۰ درصد از کل معاملات ارزهای دیجیتال جهان را مال خود کرده است.
امروزه کارت‌های اعتباری و پرداختی‌های موبایلی توانسته‌اند تا حد زیادی جای خود را در میان مردم باز کنند و حال نوبت آن فرا رسیده که توجه خود را به سمت افراد محرومی جلب کنیم که از خدمات بانکی برخوردار نیستند و یا گوشی هوشمند با قابلیت دسترسی به اینترنت ندارند. فقر در کشور‌های زیادی در حال گسترش است و ارز دیجیتال در این میان می‌تواند کمک شایان توجه‌ای به مردم این کشور‌ها کند.
امروزه فقر در آفریقای جنوبی بیداد می‌کند و از آنجا که هزینه گذران زندگی در آنجا حدود ۵۹ دلار در ماه است، بسیاری می‌توانند گوشی هوشمند داشته باشند. حدودا ۹۱ درصد بزرگسالان آفریقای جنوبی دارای گوشی هستند. امروزه حدود ۷۹ درصد از جمعیت آفریقای جنوبی از پرداختی‌های موبایلی استفاده می‌کنند. این در حالی است که ارز دیجیتال هنوز در این کشور مورد پذیرش واقع نشده است.
حال در اینجا این سوال پیش می‌آید که ما چگونه می‌توانیم ارز دیجیتال را به کشور‌هایی برسانیم که واقعا به آن نیاز دارند؟ اگر ارز دیجیتال را به محرومین جهان و افراد فاقد تسهیلات بانکی برسانیم، طبیعتا گسترش و رشد کریپتو بسیار سریع خواهد شد.
چه ارزهای دیجیتالی دارای پتانسیل رشد کاربر هستند؟
در حال حاضر بیش از ۵۰۰۰ توکن در بازارهای ارز دیجیتال معامله می‌شوند. معلوم نیست کدام یک از این توکن‌ها برنده می‌شود و بقیه را کنار می‌زند؛ اما در اینجا باید توکن‌هایی را مد نظر قرار دهیم که اشتباهات دیگر ارزهای دیجیتال را مرتکب نشده‌اند، اشتباهاتی که مانع پذیرش این ارز‌ها شده است.
پس از مطالعاتی که در این زمینه انجام دادم، تصمیم گرفتم سه ارز دیجیتال را که هماهنگی زیادی با نیاز‌های کاربران دارند، انتخاب نمایم. این سه ارز به شرح زیر هستند:
- اولین ارزی که من انتخاب می‌کنم پروژه جدید ONFO است که یک استیبل کوین است و به عنوان وسیله مناسبی برای پرداخت طراحی شده است. با انتشار کد خود در میان مردم، می‌توانید به کسب این ارز بپردازید و دیگر لازم نیست که با پول خود آن را بخرید و یا اقدام به خرید تجهیزات استخراج کنید. این قابلیت جالبی است که باعث پیشرفت این ارز خواهد شد.
- ارز دومی که می‌خواهم معرفی کنم، تتر (Tether) نام دارد که به احتمال زیاد نام آن را شنیده‌اید. این ارز یکی از استیبل کوین‌ها است و ارزش آن وابسته به ارزهای فیات است. تتر برای بخش‌هایی از جهان که به دلار دسترسی ندارند بسیار مفید است و باعث ایجاد نوعی اقتصاد جهانی می‌شود. تتر تا کنون تنها در بین تریدر‌ها توانسته محبوبیت کسب کند.
- الکترونیم (Electroneum) یکی دیگر از این ارز‌هاست که اخیرا محبوبیت قابل توجه‌ای یافته است. چیزی که در مورد این ارز جالب است، این است که تنها برای موبایل طراحی شده است. برای استخراج این ارز، تنها چیزی که نیاز دارید یک گوشی هوشمند است. این ارز در آینده و با آمدن گوشی‌های هوشمند پیشرفته‌تر، مقبولیت بیشتری کسب خواهد کرد.
این سه ارز دیجیتال چه مشکلاتی را حل می‌کنند؟
یکی از مشکلاتی که ارزهای گفته شده حل می‌کنند، مشکل نوسانات بالا است. مردم ترکیه و ونزوئلا برای سرمایه‌گذاری اقدام به خرید بیت کوین و دش نکرده‌اند؛ بلکه آنها به این امید این ارز‌ها را خریده‌اند که از نوسانات و بی‌ارزش شدن پول خود در امان بمانند. اما ارز دیجیتال نباید به گونه‌ای باشد که پول خود را با آن قمار کنیم. در اینجاست که استیبل کوین‌ها ارزش خود را برای مردم این کشور‌ها نشان می‌دهند. استیبل کوین‌ها دیگر مانند بیت کوین و دش با نوسانات شدید مواجه نیستند.
بیت کوین و دش از لحاظ نوسانات مانند هم هستند؛ اما چرا مردم ونزوئلا دش را انتخاب کردند؟ جواب این است که در مورد بیت کوین باید خود امنیت کیف پول خود را تامین کنیم و اقدامات امنیتی لازم را به عمل بیاوریم. ما خود مسئول محافظت از بیت کوین‌های خود هستیم و اگر سهل انگاری کنیم، این کوین‌ها برای همیشه خواهند رفت.
ارز دیجیتال ایده‌آل در این میان می‌تواند از رقبایی مانند بانک و پی پال (paypal) هم برای استفاده آسان‌تر باشد. برنامه موبایلی الکترونیم راه‌حلی همه‌جانبه برای این قضیه است و ONFO هم دارای برنامه اندروید و پورتال شبکه است.
اگر برنامه‌ای موبایلی بسیار جالب و کاربر‌پسند هم باشد، اما برای دسترسی نیاز به ابزار مدرن و اینترنت سریع داشته باشد، به درد نمی‌خورد و این امکانات برای مردم در کشور‌های فقیر موجود نیست تا بتوانند از این برنامه استفاده کنند. بنابراین دسترسی آسان یکی از مشکلات دیگری است که ارز دیجیتال باید حل کند.
به منظور استفاده از هر یک از ارزهای دیجیتال برجسته بازار، باید اقدام به سرمایه‌گذاری کرد و پول خود را تبدیل به چیزی کرد که هنوز برای بسیاری ناشناخته است. هزینه تراکنش این ارز‌ها بسیار بالاست و تهیه آنها برای مردم کشور‌های فقیر سخت است. پس افراد فاقد تسهیلات بانکی هنوز هم با وجود ارز دیجیتال فاقد امکانات بانکی هستند و وضعیت آنها تغییری نکرده است. ارزهای دیجیتال باید موانع ورود را بردارند و به افراد کشور‌های فقیر اجازه مشارکت راحت بدهند.
اینکه چه ارز دیجیتالی این مشکلات را حل خواهد کرد و برنده این فضا خواهد شد، هنوز مشخص نیست. ممکن است این ارز بیت کوین و یا هر ارز دیجیتال دیگری باشد. نظر شما چیست؟ کدام ارز دیجیتال این مشکلات را حل می‌کند و به مقبولیت عام دست خواهد یافت؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
