آدرس های مخفی در دنیای بلاک چین؛ راهکاری ساده برای ناشناس ماندن!

به طور خلاصه میتوان گفت آدرس های مخفی (Stealth Addresses) روشی است برای ایجاد امنیت بیشتر هنگام ارسال تراکنش در یک شبکه بلاکچین. در این حالت فرستنده لازم است که یک آدرس تصادفی و یک بار مصرف را برای تراکنش مورد نظر ایجاد کند. وقتی تراکنش های متعددی وجوه را به یک آدرس مخفی می فرستند، به جای اینکه این تراکنش ها به عنوان پرداختی های متعدد بر روی بلاک چین ظاهر شوند، آنچه که ثبت خواهد شد در واقع پرداخت های خروجی متعدد به آدرس های متفاوت است.

ممکن است در ابتدا این جملات کمی گیج کننده باشد اما این کار؛ مرتبط کردن تراکنش ها را به آدرس عمومی فرد گیرنده و یا آدرس یک بار مصرف او غیر ممکن می سازد. مالک آدرس مخفی می تواند کلید رویت خصوصی تراکنش ها را مورد استفاده قرار دهد تا همه تراکنش های ورودی را ببیند.

برای مثال اگر وبسایتی بخواهد کمکهای مالی که به صورت ارز دیجیتال دریافت میکند را در معرض عام قرار ندهد، می تواند به جای یک آدرس عمومی یک آدرس مخفی را منتشر کند. با انجام دادن این کار، هر کمک جدید نیازمند ایجاد یک آدرس یک بار مصرف است و این امر ردیابی تراکنش ها را غیر ممکن می کند.

معایب آدرس های مخفی

علی الرغم ناشناسی بیشتری که توسط آدرس های مخفی به وجود می آید، این آدرس ها معایبی هم دارند که از جمله آنها می توان استفاده نادرست از آدرس های مخفی و اکتشاف موجودی را نام برد.

استفاده نادرست از آدرس های مخفی

آدرس های مخفی شمشیری دو لبه هستند. از یک طرف، روشی قدرتمند برای اضافه کردن امنیت برای کاربران واقعی است اما از طرف دیگر، یک روش قدرتمند برای افزایش امنیت برای کاربران بدکار فراهم می آورد. اگر آدرس عمومی کاربری که درگیر فعالیت بدکارانه شده مشخص باشد، فورا می توان برای پیگیری تراکنش ها بر روی بلاک چین اقدام کرد. اما اگر این کاربر به جای آدرس عمومی از آدرس مخفی استفاده کند، ردیابی آن بسیار دشوار خواهد بود. در اساس می توان گفت که کار کاربرانی که درگیر فعالیت های خرابکارانه هستند توسط آدرس های مخفی آسان تر خواهد شد.

اکتشاف موجودی

این موضوع به این اشاره دارد که چگونه یک پروتکل بلاک چین محور که آدرس های مخفی را اعمال کرده، تشخیص می دهد که تراکنش انجام گرفته یا نه و متعلق به کدام کاربر است. به مثال قبل بر می گردیم، اگر همان وبسایت هزاران کمک را با آدرس ایجاد شده خود دریافت کند، کشف این تراکنش ها و نسبت دادن آنها به کاربری خاص می تواند از لحاظ فنی چالش برانگیز باشد.

نتیجه گیری

در حال حاضر این راهکار در شبکه هایی مانند مونرو

پیاده می شود و ردیابی تراکنش ها روی مونرو؛ تقریبا کاری غیرممکن به نظر می رسد. آدرس های مخفی ابزار بسیار قدرتمندی هستند زیرا لایه ای اضافی از ناشناسی را فراهم می آورند. این آدرس ها از کاربران محافظت می کنند تا موجودی حسابشان بر روی بلاک چین در معرض عام قرار نگیرد و این کار با ایجاد آدرس های یک بار مصرف انجام می گیرد. با استفاده از کلید رویت شخصی، مالکین آدرس های مخفی می توانند همه تراکنش های ورودی را مشاهده کنند. این لایه امنیتی اضافی می تواند هم به نفع کاربران خوش نیت و هم به نفع کاربران بداندیش باشد. علاوه بر این، چالش های فنی در اعمال این آدرس ها وجود دارد مانند همان چالش اکتشاف موجودی که مورد بحث قرار گرفت.