نگاهی بر تاریخ شگفت انگیز فناوری نوظهور و تحول آفرین بلاک چین!

من همیشه بر این باور بوده ام برای اینکه پدیده ای را درک کنیم، لازم است که ابتدا بدانیم آن پدیده از کجا آمده است. من در تحقیقات خود برای درک بهتر بلاک چین عمیقا وارد این فضای نو ظهور و ناشناخته شده ام و به تحقیق در مورد نحوه پیدایش و اهمیت آن پرداخته ام. همچنان که می دانید فناوری بلاک چین چیزی نیست که به صورت تصادفی و شانسی توسط یک نابغه بنام ساتوشی ناکاموتو اختراع شده باشد. تاریخچه فناوری بلاک چین طولانی و مجذوب کننده و اکثرا ناشناخته است. در این مقاله به شرح تاریخچه بلاکچین پرداخته می شود تا به خواننده کمک شود که درک بهتری از بیت کوین و بلاک چین داشته باشد. و همچنین به خواننده کمک می کند که بداند این پدیده ها از کجا آمده اند و ممکن است به چه سمت و سویی حرکت کنند.

برای رسیدن به درک صحیحی از بلاک چین، لازم است که تاریخچه سه مورد را درک کنید: رمزگذاری، توسعه نرم افزار متن باز و اشتراک همتا به همتا.

رمزگذاری

می توان بحث رمزگذاری را از جاهای مختلفی شروع کرد. من تصمیم دارم که این بحث خاص را از سال ۱۹۹۱ و با تولد یک برنامه نویس گمنام در نیوجرسی شروع کنم که پسر یک راننده کامیون بتون بود و فیل زیمرمان (Phil Zimmermann) نام داشت. Phil آرزوی ایجاد یک سیستم رمزگذاری برای عموم بر اساس رمزگذاری کلید عمومی داشت که به مردم اجازه دهد آزادانه در اینترنت به ارتباط بپردازند و ریسک نظارت بر آنها وجود نداشته باشد. اما با داشتن کار آزاد و دو فرزند هرگز زمان لازم برای تحقق این آرزو را نداشت. در اوایل سال ۱۹۹۱، او از یک قانون گذاری پیشنهادی سنای ایالات متحده مطلع شد که به موجب آن فراهم آورندگان سرویس ارتباطات الکترونیک مجبور می شدند که دولت را از پیام های شخصی افراد مطلع کنند. این نقطه عطفی برای زیمرمان بود و تصمیم گرفت که ابزاری را توسعه دهد که به افراد کمک کند آزادانه بر روی اینترنت ارتباط برقرار کنند. در اواخر سال ۱۹۹۱، بعد از کار کردن خستگی ناپذیر بر روی این پروژه و تقریبا از دست دادن خانه خود در اثر این کار، او سرانجام Pretty Good Privacy یا به اختصار PGP را عرضه کرد. این اولین ابزار رمزگذاری بود که تا آن زمان در اختیار عموم قرار گرفته بود و ارتباط آزادانه را با استفاده از رمزگذاری ۱۲۸ بیتی و Diffie-Hellman برای مدیریت کلیدی مقدور می ساخت.

اما حکومت ایالات متحده ایده آل های زیمرمان را به اشتراک نگذاشت. بعد از اینکه PGP به طور عمومی منتشر شد و سریعا در گوشه و کنار جهان انتشار یافت، او به موجب قانون کنترل صادرات اسلحه توسط سرویس گمرک ایالات متحده متهم شد. حکومت ایالات متحده این نرم افزار رمزنگاری را به عنون نوعی جنگ افزار تعبیر کرد و تنها اجازه صادر کردن رمزگذاری کم قدرت را می داد.

خوشبختانه در اوایل ۱۹۹۶، حکومت اتهامات علیه او را به دلیل فقدان شواهد در مورد اینکه او PGP را به آن سوی آبها روانه کرده باشد و یا آن را به Usenet پست کرده باشد، رد کرد. این ماجرا جالب توجه است زیرا در اساس کدی که فیل زیمرمان نوشت چیزی جز یک شکل از سخن نبود. بنابراین اگر حکومت ایالات متحده در پرونده خود علیه زیمرمان موفق می بود، آنها قادر می شدند که توزیع هر چیز نوشته شده در ایالات متحده را کنترل کنند که این هم در واقع نقض اصلاحیه اول قانون اساسی ایالات متحده می شد:

کنگره نباید قانونی علیه ایجاد مذهب وضع کند و یا به موجب آن اقدام آزادانه را منع کند، یا آزادی بیان و مطبوعات را محدود کند و یا حق مردم برای تجمع صلح آمیز و یا شکایت از حکومت برای جبران بی عدالتی ها را سلب نماید.

اما اگر این پیشنهاد سنا تصویب می شد، هر گونه ایمیل، پیام متنی و یا هر گونه تراکنش بانکی توسط افراد دیگر نظارت و مشاهده می شد. شاید بعضی ادعا کنند که امروزه چنین کاری صورت می گیرد اما امروز حداقل اگر فردی بخواهد، ابزار های لازم برای محافظت موجود هستند. اگر تلاش های Zimmermann و افراد دیگر مشابه او نبود، ارتباطات ما برای همه قابل رویت می بود و هرگز اینترنت مانند امروز توسعه پیدا نمی کرد.

نرم افزار متن باز

ممکن است برای بسیاری این حقیقت تعجب برانگیز باشد که زمانی اکثر نرم افزار ها باز و رایگان بوده اند. شما می توانستید نرم افزاری را بخرید و متناسب با نیاز های خود آن را ویرایش نمایید. برنامه نویسی بنام ریچارد استالمن (Richard Stallman) که در آزمایشگاه های هوش مصنوعی MIT کار می کرد، دقیقا همین کار را انجام داد.

همه چاپگر ها در MIT در یک طبقه مختلف بودند، بنابراین او یک سیستم انتقال پیام الکترونیک را اضافه نمود که به کاربر اجازه می داد که بداند چه زمانی کار او چاپ شده است و یا کاربر را از گیر کردن چاپگر نیز مطلع می کرد. این کار از لحاظ زمانی کمک زیادی به همه می کرد و دیگر رفت و آمد برای بررسی کردن اینکه آیا کار ها چاپ شده اند یا نه، لازم نبود.

در سال ۱۹۷۹ وقتی که Brian Reid بمب های ساعتی را در نرم افزار خود گذاشت و دسترسی بدون مجوز به آن را محدود کرد، Stallman آشکارا این کار را جنایت علیه بشریت نامید.

وقتی که دانشگاه MIT چاپگر های جدید Xerox 9700 را نصب کرد و از دسترسی استالمن و دیگر هکر ها در آزمایشگاه های هوش مصنوعی به کد منبع ممانعت شد، او متقاعد شد که مردم باید آزادانه نرم افزار مورد استفاده خود را تغییر و تعدیل دهند. او کار خود در MIT را ترک کرد و پروژه GNU را شروع کرد. اعلامیه GNU ابراز می دارد که کاربران باید برای مدیریت، اشتراک، مطالعه و تعدیل نرم افزار آزاد باشند.

آنها همچنین مجوز عمومی GNU را توسعه دادند. کد انتشار یافته تحت این پروانه و یا حتی کدی که تحت پروانه ای مشابه و یا سازگار انتشار یافته بود، قابل استفاده مجدد در دیگر برنامه های کامپیوتری بود. یکی از مشهور ترین برنامه هایی که امروزه بر روی این پروانه راه اندازی و مدیریت می شود، لینوکس می باشد که توسط لینوس توروالدز (Linus Torvalds) در سال ۱۹۹۱ یعنی همان سالی که PGP بیرون داده شد، اختراع شد. این سیستم بیش از ۹۹ درصد از ۵۰۰ سوپر کامپیوتر برجسته جهان را مدیریت می کند.

آنچه لینوکس را از نرم افزار های دیگر متمایز می کند این حقیقت است که کاملا متن باز است و در هر نقطه زمانی تا ۱۰۰۰۰ نفر در حال کار کردن بر روی آن هستند. با توجه به ماهیت باز لینوکس، ممکن است بعضی ادعا کنند که این سیستم را ضعیف می کند زیرا هکر ها می توانند هم کد را رویت کرده و هم آن را تغییر دهند. اما به دلیل اندازه جامعه، مراحل مختلفی در توسعه پچ (patch)، مرور و دوره ادغام در زمانی که لینوکس به روز رسانی می شود، موجود است. این عوامل چنین فرآیندی را بسیار قوی و ایمن می کنند.

در سال ۲۰۰۵، توروالدز یک سیستم کنترل نسخه را برای GIT ایجاد کرد تا تغییرات فایل های کامپیوتری را ردیابی کرده و کار بر آن فایل ها را در میان افراد مختلف هماهنگ کند. این سرانجام باعث توسعه سایت هایی مانند گیت هاب (GitHub) شد که برای توسعه و بررسی همه تغییرات کد بیت کوین نیز مورد استفاده قرار گرفت.

همه تغییرات انجام گرفته روی بیت کوین توسط تمامی جامعه بررسی و آزمایش شد تا مشخص شود که این فناوری متعلق به تنها یک شرکت یا فرد خاص نیست. بیت کوین واقعا متن باز است و کاربران می توانند آزادانه به مدیریت، اشتراک، مطالعه و تعدیل آن بپردازند. این قضیه در هارد فورک های متعدد و کوین های دیگری که بر اساس بیت کوین ساخته شده اند، مشهود می باشد. بیت کوین واقعا آزاد و متن باز است دقیقا آنچنان که Stallman می خواست.

اشتراک همتا به همتا 

آخرین چیزی که لازم است درک کنید فناوریی می باشد که بلاک چین را چنان انعطاف پذیر می کند که حکومت هایی مانند چین هم قادر به متوقف کردن آن نیستند. در جولای ۲۰۰۱، برام کوهن (Bram Cohen) برنامه ای را بیرون داد که بیت تورنت Bittorent نام داشت. این برنامه سریعا تبدیل به دشمن درجه یک تمامی صنعت فیلم سینمایی شد زیرا تبدیل به جایی برای دانلود غیر قانونی هر فیلم سینمایی، سریال و یا موسیقی شد. علیرغم دعوی ها و یورش های متعدد علیه وبسایتی مانند The Pirate Bay، صنعت چندین میلیون دلاری سرگرمی هنوز قادر به متوقف کردن این فناوری نبوده است. دلیل این امر چیست؟

Bittorent یک شبکه همتا به همتا است. این تماما بدین معنی است که هر کاربر تبدیل به بخشی از شبکه می شود. در عوض یک شبکه سنتی که همه اطلاعات بر روی یک سرور مرکزی است، توسط شبکه همتا به همتا این اطلاعات در میان همه کاربران منتشر می شود. در مورد Bittorent به محض دانلود یک فیلم سینمایی یا موسیقی، می توان آن را با بقیه شبکه هم به اشتراک گذاشت. درست مانند افسانه هیدرا، وقتی یک سر بریده می شود با ده سر دیگر جایگزین می گردد. هر زمان که یک سایت یا یک عضو از شبکه کنار می رود، ده تای دیگر در عوض آن ظاهر می شوند. این باعث مقاومت شبکه به نسبت هر گونه سانسور یا دستکاری می شود.

دقیقا همین فناوری هم در بلاک چین و بیت کوین مورد استفاده قرار گرفته است. فردی می تواند تبدیل به نود شود که یک کپی از بلاک چین را نگه دارد و آن را با دیگران در شبکه به اشتراک بگذارد. در حال حاضر تقریبا ۹۰۰۰ نود نسخه های مختلف بیت کوین را در جهان مدیریت و راه اندازی می کنند. این یعنی اگر فردی قصد متوقف کردن بیت کوین را داشته باشد باید همه ۹۰۰۰ نود را همزمان پیدا کرده و منقطع نماید که این کار تقریبا غیر ممکن است.

آخرین به روز رسانی: ۱۳۹۹/۴/۲۱