تعداد زیادی از صرافی‌های ارز دیجیتال اینک معاملات قرارداد آتی بیت کوین (bitcoin) و آلتکوین‌ها (altcoin) را ارائه می‌دهند. تعداد زیادی از سرمایه‌گذاران خرد نیز به این ابزار‌های معاملاتی پیچیده علاقه‌مند شده‌اند و حجم معاملات قرارداد آتی روز به روز در حال افزایش است. معاملات آتی را می‌توان به عنوان ابزاری برای پوشش ریسک مورد استفاده قرار داد و با اتخاذ سیاست‌های درست، آرامش خاطر را برای خود به ارمغان آورد و نگران نوسانات نبود. امروزه بسیاری از تریدر‌های (trader) حرفه‌ای به جای ترید بیت کوین (bitcoin trade) وارد معاملات آتی شده‌اند و از هر دو جهت حرکت بازار استفاده می‌کنند. در این نوشتار به ذکر مبانی و استراتژی‌های لازم برای فعالیت در بازار‌های قرارداد آتی پرداخته می‌شود.
قرارداد آتی و تفاوت آن با ترید بیت کوین
قرارداد آتی به بیان ساده توافقی است برای خرید و فروش یک دارایی در تاریخی توافق شده و با قیمتی از پیش تعیین شده. این معاملات به معاملات اوراق مشتقه نیز معروفند زیرا ارزش آنها وابسته به ارزش یک دارایی زیربنایی است. قراردادهای آتی در ابتدا برای مواد معدنی و طبیعی مانند طلا و نفت مورد استفاده قرار می‌گرفت و افراد می‌توانستند با استفاده از این قرارداد‌ها به کنترل ریسک و بستن پیشاپیش قیمت بپردازند.
از طرف دیگر، یک شرکت هواپیمایی نیز می‌تواند به کنترل ریسک سوخت مورد نیاز خود با استفاده از این معاملات بپردازد و این موقعیتی برد برد را برای طرفین معامله به ارمغان می‌آورد. خریداران این قرارداد‌ها به افزایش قیمت دارایی زیربنایی برای کسب سود چشم دارند و فروشندگان نیز به بازگشت قیمت برای کسب سود امید دارند.
یکی دیگر از جذابیت‌های قرارداد آتی به نسبت ترید بیت کوین این است که بدون نگهداری استیبل کوین (stablecoin) یا ارز فیات در صرافی‌ها می‌توان به کاهش ریسک پرداخت. در این معاملات، خریدار می‌تواند پوزیشن (position) خود را در خلال تعطیلات رسمی و یا در زمان کمبود پول نقد افزایش دهد. حتی ماینر‌های (miner) ارز دیجیتال هم از این ابزار‌ها برای کنترل ریسک استفاده می‌کنند. موارد زیادی برای استفاده از این قرارداد‌ها در فضای ترید بیت کوین و ارز دیجیتال موجود است و امروزه حتی تریدر‌های خرد هم به سمت این ابزار‌ها روی آورده‌اند.
قرارداد آتی در مقایسه با ترید نقدی و مارجین
در معاملات آتی نیاز به خریدار و فروشنده است و نباید تفاوت فاحش بین تعداد خریداران و فروشندگان موجود باشد و تعادلی باید در این میان برقرار باشد. این بر خلاف ترید مارجین (margin) است که در آن تریدر دارایی را قرض می‌کند و به استفاده از لوریج می‌پردازد. در معاملات نقدی تصفیه به صورت فوری انجام می‌شود و فرضا در قبال فروش مقداری ارز دیجیتال، مقداری استیبل کوین و یا ارز فیات دریافت می‌شود.
معاملات آتی مانند معاملات نقدی صورت نمی‌گیرد و قیمت آن با قیمت معاملات نقدی تفاوت دارد. حتی اگر در بایننس (Binance) هم ترید آتی انجام دهید، باز می‌بینید که قیمت با قیمت معاملات نقدی تفاوت دارد. در بازار آتی، طرفین وجهی را واریز می‌کنند و در ابتدا هیچ کدام چیزی دریافت نمی‌کند. این معاملات توجه افراد زیادی را در فضای ترید بیت کوین جلب کرده‌اند.
دلیل اختلاف قیمت معاملات آتی و نقدی
همچنان که قبلا بحث شد، در معاملات نقدی، تصفیه سفارش در همان لحظه صورت می‌گیرد اما در معاملات قرارداد آتی این طور نیست و تصفیه با قیمتی مورد توافق به تعویق انداخته می‌شود. در اینجا، برای جلوگیری از دستکاری بازار، محاسبه مارجین قیمت ترید قرارداد را ذکر نمی‌کند. صرافی‌های اوراق مشتقه معمولا شاخص‌هایی ایجاد می‌کنند که به قیمت عادلانه معروف هستند و به صورت متوسط قیمت صرافی‌های نقدی محاسبه می‌شوند.
صرافی‌های معاملات قرارداد آتی سعی می‌کنند که انگیزه دستکاری در قیمت را کاهش دهند. قیمت عادلانه دارایی زیربنایی برای تعیین این به کار می‌رود که آیا یک پوزیشن از مارجین بیش از حد استفاده کرده است یا نه و در صورت استفاده بیش از حد، آن پوزیشن باید بسته شود.
درک مبانی قرارداد آتی
در قراردادهای آتی فضای ترید بیت کوین هم این امکان وجود دارد که یک قراردادی را فروخت و بعدا دوباره آن را خرید و با این کار ریسک را کاهش داد. ترفند به کار رفته در اینجا مارجینی است که برای اتفاق افتادن معامله توسط طرفین واریز شده است. وقتی که بازار صعود می‌کند، مارجین از فروشنده به خریدار انتقال می‌یابد. این کار به صورت خودکار و در هر لحظه بر اساس قیمت عادلانه محاسبه شده انجام می‌گیرد.
اجازه دهید به بررسی سناریویی (scenario) بپردازیم که در آن فردی ۱۰۰ دلار را به اکانت (account) خود در صرافی آتی بایننس واریز می‌کند و با استفاده از لوریج (leverage) ده اقدام به خرید ۱۰۰۰ دلار بیت کوین می‌کند. این خریدار نمی‌تواند قرارداد آتی را برداشت کند و یا آن را به یک صرافی عادی انتقال دهد. این یعنی که ترید آتی با ترید بیت کوین در حالت عادی بسیار تفاوت دارد.
هر یک از طرفین در معاملات آتی باید مارجین را با توجه به شرایط بازار واریز کنند. هزینه‌ای ضمنی برای انجام قراردادهای دائمی وجود دارد. اکثر قراردادهای آتی ارز دیجیتال هیچ وقت منقضی نمی‌شوند و در تئوری، ممکن است یک سرمایه‌گذار هرگز لازم نباشد که پوزیشن را ببندد.
مزیت قرارداد آتی بر ترید بیت کوین
حتی اگر خریدار ۱۰۰۰ دلار برای خرج کردن داشته باشد، می‌توان از پول خود برای دیگر معاملات کوتاه مدت استفاده کرد. به عنوان مثال، ۲۰۰ دلار را می‌توان به عنوان مارجین برای یک پوزیشن ۰.۱۱۴ بیت کوینی تعیین کرد؛ این در حالی است که ۸۰۰ دلار باقی مانده را می‌توان برای پوزیشن‌های آلت کوین مورد استفاده قرار داد.
بعضی تریدر‌ها دوست ندارند که مقادیر زیادی را به اکانت صرافی خود واریز کنند و در فضای ترید بیت کوین هم که قانون‌گذاری زیاد پیشرفت نکرده است، این کار واقعا خطرناک است. در این حالت، ترید لوریج می‌تواند ریسک را کاهش دهد. افراد محتاط نیز می‌توانند به صورت روزانه و یا هفتگی اقدام به واریز وجه و ترید کنند. در این حالت، نوسانات زیاد این افراد را متحمل ضرر نخواهد کرد.
نظر شما چیست؟ ترید بیت کوین را می‌پسندید یا معاملات آتی؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
