کسانی که به ارز دیجیتال امیدوار هستند مدتهاست معتقدند که کلید حرکت گاوی بعدی بیت کوین در دست سرمایه گذاران سازمانی است. به باور آنها وال استریت تنها سرمایه گذار دیگری است که آماده است تا پول را به این بازار نو پا بیاورد و از بازده هایی که تریدر های خرده در سال ۲۰۱۷ شاهد آن بودند، بهره مند شود . اما این پیش بینی به دو دلیل اشتباه است: اول اینکه در حال حاضر وال استریت در بازار ارز دیجیتال حضور دارد؛ و دوم اینکه آخرین کاری که وال استریت قصد انجام آن را دارد، پامپ کردن سرمایه خود به این بازار پرخطر است.
سرمایه‌گذاری سازمانی تا به حال فرصت‌های زیادی برای کسب درآمد از فضای ارزهای دیجیتال داشته است؛ ولی با بیشتر شدن نفوذ آن، بازار کریپتو تبدیل به چیزی جدیدی می‌شود. تفاوت خاصی ندارد که وال استریت از قصد این کار را انجام می‌دهد یا یکی از محصولات جانبی‌اش به طور ناخواسته دچار ایراد شده است؛ ولی در هر صورت، وال استریت به آرامی در حال کشتن ارزهای دیجیتال است.
وال استریت چگونه می تواند کریپتو را نابود کند؟
پاسخ کوتاه آن گروگذاری (hypothecation) است. شما را به سفری در فرهنگ لغت خود می بریم: گروگذاری زمانی است که یک موسسه سهام خود در یک شرکت را به عنوان وثیقه نزد وام دهنده می گذارد. مثلا صندوق A به ۱۰۰ میلیون دلار نیاز دارد. کارگزار B موافقت کرده است که در ازای ۱۰۰ میلیون دلار اوراق بهادار متعلق به صندوق A به آنها وام بدهد. این گروگذاریست. گروگذاری دوباره (Rehypothecation) زمانی اتفاق می افتد که کارگزار B از دارایی هایی که به عنوان وثیقه از صندوق A دریافت کرده است، در فعالیت های تجاری خود استفاده کند. در دنیای مالی سنتی این کار چند علت ساده دارد.
اولین مورد این است که سهام ها به صورت فیزیکی تسویه نشده و در عوض به شکل گواهی مالکیت نوشته می شوند. بنابراین انتقال آنها به عنوان یک بدهی (IOU) آسان است. دلیل دیگر این است که قوانین حسابداری و مالیات اجازه می دهد دارایی مشابه به طرف های مختلف نسبت داده شود تا زمانی که هر یک از طرفین مقدار متفاوتی از بدهی را در ترازنامه خود ثبت کنند. لازم است اجازه انعطاف پذیری بیشتری به بانک ها و کارگزاران داده شود زیرا با سیستمی مانند این ریسک طرف مقابل افزایش می یابد.
چرا این مسئله برای ارز دیجیتال اهمیت دارد؟
حال در نظر بگیرید که گرچه بسیاری از ارزهای دیجیتال اصلی ادعا می کنند به کد نویسی سخت شده گواه اثبات کار(PoW) یا گواه اثبات سهام (PoS) متکی هستند اما در واقع در صرافی های متمرکز معامله می شوند. اگر قرار باشد در این حین که کارگزاری و صرافی وام و وثیقه را باهم تبادل می‌کنند، بیت کوین شش مرتبه دوباره گروگذاری شود، درصورت نیاز چه کسی می‌تواند ادعا کند که صاحب آن بیت کوین است؟ اگر طرف های مختلف کلید خصوصی را داشته باشند یا اگر کسی صاحب آن نباشد، در پایان روز چه کسی صاحب ارز دیجیتال است؟
اگر یک کارگزار ورشکست شود و نیاز باشد کسی بدهی های او را تسویه کند، یا اگر یک هارد فورک اتفاق بیافتد و قرار باشد کسی با سهام خود رای بدهد، صاحب بیت کوین مشخص نیست زیرا زنجیره وثیقه بسیار طولانی است. با این وجود، هنگامی که نوبت به دارایی های مبتنی بر دفتر کل برسد، این مدل پیچیده مالکیت گذرا کار نمی کند و باعث می شود که چندین طرف همزمان انتظار پاداش داشته باشند. احتمال شکست در این سناریو ویران کننده خواهد بود.
وال استریت چگونه می تواند بیت کوین را پایدارتر کند؟
هشت سال پیش بیت کوین تنها در صرافی های فیات معامله می شد، به این معنی که کاربران تنها می توانستند آن را بخرند یا بفروشند. هیچ راهی برای فروش استقراضی بیت کوین و هیچ قرارداد آتی یا اوراق مشتقه مبتنی بر ارز دیجیتال وجود نداشت. تمام خرید ها با بیت کوین تسویه می شدند و این یعنی کسانی که یک کوین می خریدند آن را به طور موقت از بازار خارج می کردند. عرضه محدود و طبیعت ضدتورمی بیت کوین باعث شده تا با خرید بیشتر و فروش کمتر به منظور سوددهی بیشتر، افزایش قیمت آن ساده تر باشد.
این امر به طور طبیعی نوسان قیمت را بیشتر کرد زیرا بازار مستقیما در معرض نیروهای عرضه و تقاضا قرار می گرفت. ترس جمعی نسبت به از دست دادن بیت کوین، می تواند قیمت آن را بالا ببرد؛ در حالی که همین ترس می تواند به همان سرعت قیمت آن را کاهش دهد. معرفی قراردادهای آتی بیت کوین توسط وال استریت به کارگزاران و صرافی های خود، به طور قابل توجهی نوسان را کاهش داد زیرا قراردادهای آتی به مردم اجازه می دهند هم درباره روند صعودی و هم روند نزولی قیمت بیت کوین گمانه زنی کنند.
این امر بازار را متعادل کرده و نگهداری بیت کوین را به اندازه پامپ کردن آن سودآور می کند. علاوه بر این در ابزارهایی خودشان ارز دیجیتال نیستند و صرفا قیمت بیت کوین را تقلید می کنند، فاکتور عرضه و تقاضا وابستگی کمتری دارد. افت و خیز بیت کوین بسیار کمتر می شود. همچنین ربات های ترید با فرکانس بالا نیز در بازارهای کریپتو مستقر می شوند که این امر بی ثباتی چشمگیر آنها را کاهش می دهد. ربات های پیشرفته در محیط های کم نوسان به اندازه کسانی که در وال استریت استخدام شده اند سودمند هستند. بخشی از دلیل اینکه بیت کوین برای تریدر متوسط اینقدر رایج و سودآور است، نوسان قیمت آن است و در واقع بدون آن، این دارایی هیچ ارزش فاندامنتال یا خاصی برای توده ها ندارد.
چرا سرمایه گذاران خواستار یک ETF بیت کوین هستند؟
انجمن صنعت قراردادهای آتی (FIA) یک نهاد مالی قدرتمند با نفوذ در بازار سنتی در سراسر جهان است. FIA ترکیبی شرکت های تسویه وجوه، صرافی ها، بنگاه های تجاری و سایر سهامداران صنعت مالی جهانی است. احتمالا این سازمان در پشت تاخیرها و رد شدن پی در پی پروپوزال های صندوق های قابل معامله (ETF) مربوط به بیت کوین قرار دارد که طی سالهای گذشته اتفاق افتاد.
یک ETF بیت کوین به دو دلیل عمده به علاقه مندان کریپتو امید می دهد: اول اینکه ETF ها در یک دارایی متضمن (Underlying asset) تسویه می شوند؛ و دوم اینکه آنها از طریق کارگزاران وارد بازار مالی سنتی می شوند. با یک ETF، بیت کوین برای سرمایه گذاران خرده که هنوز حوصله یا ابزار خرید بیت کوین در صرافی ارز دیجیتال و یا اجرای یک کیف پول بلاک چین را ندارند، بیشتر قابل دسترسی خواهد شد. به عبارت ساده، ETF عامل مخفی پذیرش توده ها است.
ETF های بیت کوین از چندین شرکت رد شده است؛ از جمله از سرمایه گذاران اولیه بیت کوین، کامرون وینکلووس و تایلر وینکلووس و همچنین از GraniteShares ،Direxion ProShares VanEck و دیگران. می توان رد شدن چند مورد گذشته ETF های بیت کوین را به عنوان یک شاخص بزرگتر دید مبنی بر اینکه وال استریت می خواهد قبل از اینکه ارز های دیجیتال به اوج خود برسند، مرگ آنها را ببیند. اگر چه راه هایی برای سودآوری از کریپتو وجود دارد اما وال استریت نمی تواند تهدید و جاه طلبی های بزرگ بازار کریپتو را نادیده بگیرد.
