اگر در ۶ ماه گذشته وارد حوزه کریپتو شده اید، احتمالا در خصوص هاردفورک های مختلف که به وجود می‌آیند سردرگم شده اید. هاردفورک های بسیار زیادی در کوین های مختلف وجود دارد. بعضی از آنها منجر به ایجاد کوین های جدید می‌شوند و بعضی دیگر نیز بدون جداسازی پیش می‌روند. این موضوع برای تازه واردان می‌تواند سردرگم کننده باشد و تعداد بسیاری از افراد که نمی‌خواهند با این پیچیدگی سروکار داشته باشند از این حوزه کناره گیری می‌کنند.
در این مقاله، به بیان توضیحاتی می‌پردازیم که امیدواریم به درستی به شما بیاموزد که هاردفورک چه چیزی است و چرا باید آنها را به عنوان آلتکوین ها در نظر گرفت. برای انجام این کار، بهتر است ابتدا نگاهی به تاریخچه آلتکوین ها و نحوه پیدایش آنها و دلیل طراحی آن ها به این شکل بیاندازیم.
آغار دنیای کریپتو
بیت کوین اولین ارز دیجیتال است و به چندین دلیل با کوین های دیگر متفاوت است. دفترکل توزیع شده یا بلاک چین بیت کوین که مقدار کوین های هر آدرس را ثبت می‌کند، در ژانویه ۲۰۰۹ شروع به کار کرد. بیت کوین قدیمی ترین کوین می‌باشد و قابلیت پشتیبانی از نسخه های قبلی را دارد. یعنی نرم افزاری که در ابتدای شروع به کار بیت کوین استفاده می شد، اکنون نیز حداقل می‌تواند به صورت پایه ای مورد استفاده قرار بگیرد.
از طرف دیگر بیت کوین همتای واقعی دیگری ندارد، زیرا تقریبا تمام کوین های دیگر نوعی کپی از آن می‌باشند.
آلتکوین ها
در سال ۲۰۱۱ کوین های بسیار زیادی با دلایل مختلف پا به عرصه کریپتو گذاشتند. بر اساس ویژگی هایی که سازندگان این کوین ها ایجاد کرده بودند، می‌توانستیم آنها را عادلانه بدانیم. برای مثال IxCoin ویژگی ای به اسم از پیش استخراج شده داشت. این کوین ها برای کسب سود توسعه دهندگان آنها ایجاد شده بودند اما اغلب اوقات، پاداش استخراج آنها بسیار بیشتر از مقدار عرضه و موجودی بود.
سایر کوین ها نظیر لایت کوین و نیمکوین (Namecoin) عادلانه تر در نظر گرفته می‌شدند و موفق تر بودند. هیچکدام از آنها ویژگی از پیش استخراج شده نداشتند زودتر از عرضه معرفی شدند تا افراد مختلف بتوانند آنها را استخراج کنند.
روش دیگری که آلتکوین ها به توسعه دهندگان سود می‌رساند، مالیات گرفتن توسط توسعه دهنده بود. در این روش، مقداری از پاداش بلاک به طور خودکار به توسعه دهنده اختصاص می‌یافت. زی‌کش را می‌توان معروف ترین آلتکوینی دانست که از این روش استفاده می‌کند.
عرضه اولیه کوین ها یا ICO ها
عرضه اولیه کوین ها (ICO ها) یا فروش توکن ها در سال ۲۰۱۳ با ظهور مسترکوین شروع به کار کردند. میدسیف (Maidsafe)، اتریوم و فکتوم (Factom) از اولین فروش های توکن بودند.
این ICO ها اساسا ارائه آلتکوین با جذب سرمایه عمومی بود که به خریداران توکن، دسترسی اولیه به توکن را می‌داد. ICO ها با عرضه اتریوم در سال ۲۰۱۵ بسیار محبوب تر شدند زیرا شبکه اتریوم طوری طراحی شده بود که قابلیت عرضه ICO ها را داشته باشد.
بدین ترتیب، ICO ها به آلتکوین هایی با فروش توکن های از پیش استخراج شده تبدیل شدند. دلایل اصلی جذب سرمایه به این روش، تامین بودجه توسعه و بازاریابی نرم افزار پروژه، ایجاد یک بنیاد مشخص برای پروژه و پاداش دادن به سازندگان نرم افزار و وایت پیپر بود.
هاردفورک ها
از نظر فنی، هاردفورک ها نرم افزارهای فاقد پشتیبانی از نسخه های قبلی و یا تغییرات می‌باشند که شبکه را به دو بخش تقسیم می‌کنند: شبکه ای که نرم افزار اصلی را اجرا می‌کند و شبکه ای که نرم افزار جدید را اجرا می‌کند. کوینی که در شبکه مجهز به نرم افزار جدید معامله می‌شود، هاردفورک کوین شبکه اصلی در نظر گرفته می‌شود.
معروف ترین هاردفورک، بیت کوین کش می‌باشد که در آگوست ۲۰۱۷ فورک زد. بیت کوین کش اساسا دفترکل مشابهی با بیت کوین دارد اما تغییر فاقد پشتیبانی از نسخه های قبلی را اضافه کرد که دفترکل را به دو بخش تقسیم می‌کرد. این تغییر، بلاک های بزرگ تر و محافظت در مقابل تراکنش های تکرار شونده از طریق هش امضای متفاوت بود.
مشکلات سر راه آلتکوین ها
بدین ترتیب آلتکوین ها، ICO ها و هاردفورک ها با دوراهی مشابهی مواجه شدند. چطور ارزش خود را کسب کنند؟ بخش عمده ای از آنها از هیچی به وجود آمده بودند پس چرا مردم برای آنها ارزش قائل می شدند؟
چندین روش برای افزودن ارزش وجود دارد اما روش اصلی، افزودن کاربردهای مختلف است. هرچند افزودن کاربرد نیز بدون توزیع، بی فایده است و اگر پروژه خود را از اول شروع می‌کنید، توزیع بسیار سخت است.
با استفاده از ابزار اجتماعی، ICO ها این مشکل را کم و بیش حل کردند. ICO ها توزیع را به گروه گسترده ای از مردم انجام دادند که علاقه خود را با کمک مالی نشان داده بودند. پروژه ها از سرمایه جمع آوری شده می‌توانستند برای حضور در بازار و فهرست شدن در صرافی ها برای توزیع بیشتر استفاده کنند.
معرفی بعضی از آلتکوین ها کاملا به انتقال شفاهی افراد وابسته اند و بعضی دیگر نیز چیزهای جدید نظیر ایردراپ ها را انجام می‌دهند. ایردراپ ارائه مقداری کوین به افراد به شیوه کاملا تصادفی است. ارائه Clams بر اساس خروجی خرج نشده تراکنش های بیت کوین، لایت کوین یا دوج کوین انجام می‌گرفت. این امر مشابه با دریافت مقدار سود خیلی کم به ازای سکه های موجود در قلک می‌باشد. دیکرد (Decred) کوین ها را به افرادی که ثبت نام کرده بودند اهدا کرد. اهدای کوین استلار بر اساس مقدار موجودی بیت کوین و با تایید هویت از طریق فیسبوک بود. ریپل نیز کوین های خود را به کسانی اهدا کرد که درخواست داده بودند و در سایت bitcointalk.org حساب کاربری داشتند.
بدین شکل هاردفورک مشابه با آلتکوین جدیدی می‌باشد به جز آنکه به دارندگان شبکه اصلی، ایردراپ انجام می‌شود. در نتیجه می‌توان هر هاردفورک را کوین جدیدی در نظر گرفت. این کوین جدید دارای دفترکل کم و بیش مشابهی با کوین اصلی است درحالی که نرم افزار آن از نسخه های قبلی پشتیبانی نمی‌کند.
آلتکوین: نرم افزار + دفترکل
هر کوین را می‌توان به عنوان ترکیبی از دفترکل و نرم افزار در نظر گرفت. به سابقه تمام تراکنش ها دفترکل و به تایید کننده کل سابقه دفترکل نرم افزار می‌گویند.
آلتکوین ها برای دفترکل خود به وضعیت اولیه نیاز دارند. دفترکل به چند روش می‌تواند شروع به کار کند. می‌توان دفترکل را از وضعیت خالی شروع کرد، مثل لایت کوین. می‌توان دفترکل را از وضعیت مورد نظر ایجاد کننده شروع کرد، مثل بایت کوین. می‌توان دفترکل را از وضعیتی شروع کرد که وضعیت اولیه آن به طور عمومی فروخته شده است، مثل ICO ها. می‌توان دفترکل را از وضعیت دقیقا مشابه با کوین اصلی شروع کرد، مثل بیت کوین کش. می‌توان ترکیبی از این روش ها را انجام داد، مثل بیتکوین گلد که از ترکیب دفترکل بیت کوین به علاوه مقداری سرمایه اضافی برای ایجاد کنندگان استفاده می‌کند. بیت کوین پرایوت (Bitcoin Private) و بیت کور (Bitcore) از روش های پیچیده تری برای شروع دفترکل استفاده کرده اند.
آلتکوین ها به نرم افزار نیز نیاز دارند. نرم افزار همان چیزی است که هر دفترکل را تایید می‌کند و می‌توان گفت که هر ترکیبی از نرم افزار و دفترکل، یک آلتکوین جدید است. نکته جالب این بود که در اکثر تاریخچه ارز دیجیتال، ترکیب نرم افزار قدیمی و دفترکل کم و بیش کنار گذاشته شده بود. این امر با هاردفورک اتریوم که نتیجه هک DAO بود تغییر یافت.
گروهی از افراد معتقد بودند که نسخه قبلی نرم افزار بهتر بود و به آن پایبند ماندند. این کوین اکنون به اسم اتریوم کلاسیک شناخته می‌شود.
بدین ترتیب، هر هاردفورک در هر کوین، آلتکوین جدیدی ایجاد می‌کند و دفترکل آن با استفاده از کوین قدیمی شروع به کار می‌کند. با وجود هاردفورک های زیاد، کوین های قدیمی کنار گذاشته می‌شوند زیرا اجماع بر روی کوین جدید است و هیچ تیم توسعه ای تمایل به کار بر روی کوین قدیمی ندارد.
عدم پشتیبانی از نسخه های قبلی
با در نظر گرفتن این که هاردفورک ها عدم پشتیبانی از نسخه های قبلی نرم افزار را ارائه می‌دهند، شاید مقداری عجیب باشد که کل سابقه دفترکل را نگهداری می‌کنند. از اینها گذشته، کاربرد توکن های انتقال یافته فقط وابسته به موجودی حساب های فعلی می‌باشد، پس چرا دفترکل جدید با موجودی های جدید شروع نمی‌شود؟ این امر می‌تواند حجم زیاد بلاک چین را به مقدار قابل توجهی کاهش دهد. بعضی از آلتکوین های هاردفورک ها نظیر BTX و BTCP دقیقا این رویکرد را اتخاذ کرده اند و در آنها لزومی به انتقال تاریخچه بیش از ۱۵۰ گیگابایتی بیت کوین وجود ندارد، در عوض فقط بخش های خرج نشده را انتقال می‌دهند که تقریبا ۳ گیگابایت می‌باشد.
هرچند این رویکرد کم و بیش این موضوع را تایید خواهد کرد که کوین جدید با هر هاردفورک ایجاد می‌شود و از اینرو این کوین، کاربردی نیست. اتریوم و بیتکوین کش می‌توانستند این اقدام را به عنوان بخشی از هاردفورک برنامه ریزی شده بعدی خود انجام دهند، اما می‌خواهند به عنوان زنجیره قدیمی و نه به عنوان زنجیره جدید به کار خود ادامه دهند تا دفترکل جدیدی با موجودی یکسان شروع کنند، حتی اگر دفترکل از نظر فنی یکسان باشد.
این موضوع واقعا خجالت آور است زیرا سود آن بسیار زیاد است. هر نود هزینه های تایید، ذخیره سازی و پهنای باند بسیار کمتری دارد. در عوض آلتکوین ها علیرغم مشکلات متمرکزسازی و فنی، درباره شاردینگ و نودهای کاملی که فقط ماینر هستند به عنوان راهکار صحبت می‌کنند.
نتیجه گیری
نرم افزاری که از نسخه های قبلی پشتیبانی نمی‌کند اساسا کوین جدیدی ایجاد می‌کند. بدین شکل هاردفورک ها تفاوتی با آلتکوین ها ندارند.
این موضوع باعث ایجاد این سوال می‌شود که آیا هنگام جداسازی شبکه، استاندارد مشخصی برای تعیین کوین واقعی وجود دارد؟ اقدامات مالیاتی این موضوع به زودی دردسرهایی را برای نظام حسابداری بخش عمومی (CPA) به وجود خواهد آورد.
به علاوه، اکثر کوین ها آنگونه که مدعی هستند قدیمی نمی‌باشند، بلکه قدمت آنها به آخرین به روزرسانی برمی‌گردد که از نسخه های قبلی پشتیبانی نمی‌کرد. ممکن است دفترکل مشابه با دفترکل نسخه قبلی باشد اما مسیری کوتاه برای شروع دفترکل کوین جدید است.
هاردفورک بر اساس تعاریف خود به نرم افزاری نیاز دارد که از نسخه قبلی پشتیبانی نکند. نرم افزار جدید اساسا همه چیز اعم از استخراج های از قبل انجام شده، مالیات توسعه دهندگان، پاداش موسسان و غیره کنار گذاشته می‌شوند. معنای این موضوع هنوز به طور کامل درک نشده است زیرا اکثر هاردفورک ها هنوز دفترکل خود یا قوانین افزودن تراکنش ها را تغییر نداده اند.
با گذشت زمان انتظار داریم که تغییرات بزرگتری در هاردفورک ها رخ دهد زیرا تغییر دفترکل ها وسوسه انگیزتر می‌شود. هاردفورک ها همان آلتکوین ها می‌باشند زیرا قوانین را تغییر می‌دهند. در ابتدا این تغییر قوانین در سطح قضایی است، اما با تغییرات قانون حوزه های سیاسی را نیز وارد این بحث می‌کند.
در نتیجه، هاردفورک ها تبدیل به گلوگاه متمرکزی می‌شوند که از طریق آن، قانونگذاری می‌تواند وارد شود. با فرا رسیدن چنین شرایطی باید انتظار داشته باشیم که آلتکوین ها متمرکزتر شوند.
