بن فیش (Ben Fisch) دانشجوی دکترای رمزنگاری از دانشگاه استنفورد (Stanford)، در یک مصاحبه Supersonic را به عنوان یک سیستم اثبات دانش صفر بدون نیاز به اعتماد توصیف کرد که همچنین به این نوع سیستم‌ها zk-SNARK هم گفته می‌شود. فیش به طراحی چنین سیستمی برای امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای (DeFi) کمک کرده است. این سیستم در فضای ارزهای دیجیتال می‌تواند حریم خصوصی شایان توجه‌ای داشته باشد.
zk-SNARK نیازمند به اعتماد در برابر zk-SNARK بدون نیاز به اعتماد
در حالی که سیستم اثبات دانش صفر برای حفظ حریم خصوصی در فضای شبکه‌های بلاک چینی مورد نیاز است، اما تقریبا همه این سیستم‌ها برای تنظیم و چیدمان نیازمند اعتماد به شخص ثالث هستند.
به عنوان مثال، زی کش (Zcash) از zk-SNARK استفاده می‌کند تا به کاربران اجازه مبادله اطلاعات بدون فاش شدن هویت آنها را بدهد. این یعنی که بلاک چین زی کش تنها نشان می‌دهد که چه تراکنش‌هایی اتفاق می‌افتد و افراد و مقادیر درگیر در تراکنش‌ها را افشا نمی‌کند.
با وجود حریم خصوصی و شفافیتی که زی کش فراهم می‌آورد، چیدمان آن متکی بر اعتماد به شخص ثالث است و این اعتماد عمومی به یک سیستم را به مخاطره می‌اندازد. در این قبیل سیستم‌ها برای امنیت بیشتر، می‌توان اعتماد را در میان اعضای یک کمیته پخش کرد. البته این کار برای هر برنامه نیازمند zk-SNARK عملی نیست.
بندیکت بونز (Benedikt Bunz) که او نیز دانشجوی دکترا است و در نوشتن رساله رمزنگاری و ارز دیجیتال با بن فیش همکاری کرده است، ابراز داشته که بر خلاف سیستم‌های مذکور، Supersonic نیازمند اعتماد به هیچ شخص ثالثی برای چیدمان و راه‌اندازی نیست.
Zk-SNARK بدون نیاز به اعتماد برای دیفای
دیفای در سال گذشته توانست توجه عموم را به خود جلب کند و در این میان Supersonic هم پیشرفتی عظیم در رمزنگاری بود. فیش مدعی است که اگرچه بلاک چین سیستمی باز و شفاف برای امور مالی فراهم آورده و کلاهبرداری و طرح‌های هرمی را از میان برمی‌دارد، اما حریم خصوصی را نیز کاملا از بین برده است.
فیش مدعی است که Supersonic عدم تمرکز و شفافیت را برای سیستم‌هایی که نیازمند حریم خصوصی هستند به ارمغان می‌آورد. Findora شرکتی است که در پشت Supersonic قرار دارد و به عنوان مثال، فیش ابراز داشته که سیستم وام‌دهی همتا به همتای واقع در چین و ایالات متحده می‌تواند بر روی بلاک چین Findora راه‌اندازی شود.
البته باید توجه داشت که سیستم‌های بدون نیاز به اعتماد به اندازه سیستم‌های نیازمند اعتماد کارایی ندارند. فیش ابراز داشته که عملکرد Supersonic حدود ۱۰ برابر ضعیف‌تر از سیستم‌های نیازمند اعتماد است و هم از منظر اندازه و هم از منظر زمان محاسباتی، این قضیه صادق است. شایان ذکر است که راه‌حل‌هایی برای این مشکل در دست بررسی است.
Supersonic پیشرفتی حائز اهمیت در پروژه‌های دیفای مانند اتریوم نسل دوم بوده است. اخیرا ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) بنیان گذار اتریوم نیز توجه زیادی به راه‌حل‌های حریم خصوصی کرده است و ابراز داشته که Supersonic راه‌حل خوبی برای مشکلی است که سعی در حل آن دارد. نظر شما چیست؟ سیستم‌های بدون نیاز به اعتماد چه پیشرفت‌هایی را در حوزه دیفای به ارمغان خواهند آورد؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
