استارتاپ فرانسوی کاکاروت (Kakarot) که با حمایت ویتالیک بوترین، هم‌بنیان‌گذار اتریوم، و شرکت بلاکچینی استارک‌ور (StarkWare) فعالیت می‌کند، موفق به توسعه کامل نسخه‌ای کاربردی از ماشین مجازی اتریوم (EVM) شده است؛ اتفاقی که به عقیده کارشناسان گام بسیار مهمی در بهبود مشکلات مقیاس‌پذیری اتریوم محسوب می‌شود.
به گزارش میهن بلاکچین، این نسخه به دنبال آن است که تا پایان سال ۲۰۲۵ بلاک‌های لایه اول اتریوم را به‌صورت لحظه‌ای و با استفاده از فناوری رمزنگاری STARK اثبات کند.
کلمنت والتر (Clément Walter)، هم‌بنیان‌گذار و مدیر فنی پروژه کاکاروت در این باره می‌گوید:
ما ساخت یک روش جدید برای اثبات بلاک‌های اتریوم را به پایان رسانده‌ایم؛ روشی مستقل، بومی مبتنی بر دانش صفر (zk-native) و آماده برای اجرای آنی. هر ۱۲ ثانیه، شبکه اتریوم یک بلاک جدید تولید می‌کند و ما برنامه داریم تا پایان امسال، اثبات STARK را در کمتر از ۸ ثانیه منتشر کنیم؛ سریع‌تر از خود بلاکچین! این همان سرعت و مقاومت‌پذیری‌ای است که اتریوم نیاز دارد.
کاکاروت چیست و چگونه کار می‌کند؟
کاکاروت یک ماشین مجازی اتریوم مبتنی بر فناوری دانش صفر است که با زبان برنامه‌نویسی کایرو (Cairo) توسعه یافته است. این زبان، زبان برنامه‌نویسی متن‌باز و بومی شرکت استارک‌ور است که برای ساخت گواه‌های STARK از آن استفاده می‌شود.
اساس کار این ماشین مجازی به این شکل است که از زیرساخت‌های گواه‌های STARK شرکت استارک‌ور بهره می‌گیرد تا اثبات‌های رمزنگاری شده را به لایه اول شبکه اتریوم ارسال کند. هدف اصلی این کار نیز اجرای کارآمدتر قراردادهای هوشمند اتریوم و اثبات صحت تمامی تراکنش‌هاست.
اتریوم در نقشه راه سال ۲۰۲۸ خود به استفاده گسترده از گواه‌های دانش صفر تاکید کرده و تیم کاکاروت ادعا می‌کند که اولین جایگزین معتبر برای ایجاد این گواه‌ها را توسعه داده که با ساختارهای رایج فعلی تفاوت دارد.
بر اساس بیانیه تیم کاکاروت، در حال حاضر اکثر ماشین‌های مجازی دانش صفر کنونی اتریوم (zkEVMها) به نسخه مرجع ماشین مجازی (rust-evm)، مجموعه دستورات یکسان (RISC-V) و اثبات‌گر مشابه (Plonky3) وابسته‌اند. کاکاروت اما با استفاده از زبان کایرو، این «آسیب‌پذیری استراتژیک» را هدف قرار داده و وابستگی به یک سیستم واحد را کاهش داده است.
جاستین دریک (Justin Drake)، پژوهشگر بنیاد اتریوم در این رابطه می‌گوید:
استفاده کاکاروت از ساختاری متفاوت و بدون Plonky3 یا revm و RISC-V، تنوع در zkEVMها را افزایش می‌دهد. این تنوع، درست مانند تنوع در کلاینت‌های لایه اجماع و لایه اجرا، باعث افزایش مقاومت سیستم در برابر خطاهای احتمالی می‌شود؛ حتی اگر یکی از zkEVMها باگ داشته باشد.
الی بن-ساسون (Eli Ben-Sasson)، مدیرعامل استارک‌ور نیز در حمایت از نوآوری کاکاروت می‌گوید:
کاکاروت با استفاده از زبان بومی ZK، می‌تواند پیشتاز رقابت در ارائه اثبات‌های لحظه‌ای در اتریوم باشد. نکته مهم دیگر این است که اتریوم حالا یک کلاینت جایگزین جدید برای ZK خواهد داشت. خیلی‌ها از آمادگی ZK صحبت می‌کنند، اما بدون تنوع در کلاینت‌ها، این وعده شکننده است. کاکاروت مسیر متفاوتی برای دانش صفر در شبکه اتریوم باز کرده است.
ماجرای RISC-V و پاسخ کاکاروت به پیشنهاد بوترین
پروژه کاکاروت درست بعد از آن معرفی شد که ویتالیک بوترین پیشنهادی بحث‌برانگیز برای بهبود مقیاس‌پذیری اتریوم ارائه داد. او گفت که بهتر است به جای بایت‌کد فعلی ماشین مجازی اتریوم، از معماری متن‌باز RISC-V استفاده شود.
به عقیده بوترین، این ایده «رادیکال» و «جاه‌طلبانه» شاید «تنها مسیر قابل‌اتکا» برای افزایش چشمگیر ظرفیت پردازشی اتریوم باشد که می‌تواند هزینه اجرای قراردادها به صورت آنچین را تا ۱۰۰ برابر کاهش دهد. وی همچنین تاکید کرده که قراردادهای قدیمی EVM همچنان فعال خواهند بود و می‌توانند با قراردادهای جدید مبتنی بر RISC-V به‌صورت دوطرفه تعامل داشته باشند.
در واکنش به اظهارات بوترین اما کلمنت والتر اما معتقد است نیازی برای عجله برای پذیرش RISC-V وجود ندارد. وی در این باره می‌گوید:
اعلامیه امروز ما نشان می‌دهد که نباید خودمان را به ساختارهای فعلی محدود کنیم. می‌توانیم یک سیستم پرسرعت و ویژه برای نیازهای اتریوم بسازیم.
کاکاروت چگونه شکل گرفت؟
کاکاروت یک استارتاپ ۱۰ نفره مستقر در پاریس است که تاکنون موفق به جذب ۶ میلیون دلار سرمایه شده است. سرمایه‌گذاران اصلی این پروژه نیز افراد سرشناس دنیای کریپتو از جمله ویتالیک بوترین و شرکت‌هایی مثل استارک‌ور هستند.
این پروژه در ابتدا به عنوان یک استارتاپ داوطلبانه برای نوشتن اپ‌کدهای اتریوم با زبان کایرو آغاز به کار کرد اما اکنون به یکی از پروژه‌های زیرساختی نسل بعدی در فضای بلاکچین تبدیل شده است.
