ویروس کرونا به ما نشان داد (امیدواریم همینطور باشد) که امور نادیدنی، چقدر می‌توانند خطرناک باشند. همچنین ما را از اثرات احتمالی یک سرفه، دست دادن، خارش بینی و حتی یک اسکناس ده پوندی و یا یک سکه یک پوندی و قابلیت انتشار ویروس از همه این راه‌ها و سایر موارد ناخوشایند، آگاه کرد. حتی در شیوع ابتدایی ویروس کرونا ، تب و تابی در راستای ضدعفونی کردن پول نقد در آسیا به وجود آمد؛ برخی اسکناس‌ها تا پانزده سال نیز عمر می‌کنند و تحقیقات نشان می‌دهند که در طول هر سه سال، هر اسکناس بین ۶۰۰ نفر دست به دست می‌شود. در سال‌های اخیر، استفاده از ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency) بسیار رونق پیدا کرده است و ما شاهد ظهور ارزهای دیجیتالی مثل بیت کوین و اتریوم بوده‌ایم. علاوه بر این، ما شاهد گامی بزرگ و سنجیده به سمت ارزهای دیجیتال پایدار به پشتوانه دارایی‌هایی درون بانکی واقعی، و یا حمایت شده توسط سایر ارزهای دیجیتال و یا کالاهایی مثل طلا بوده‌ایم. هم اکنون ما شاهد به وجود آمدن اسکناس‌های تمام عیار، در راستای معرفی ارزهای دیجیتال بانک مرکزی، به نام CBDCها هستیم.
در همین هفته، برنامه پرداخت دولتی مربوط به ویروس کرونا در ایالات متحده، ایده زیرساختی برای ارزهای دیجیتال صادر شده توسط بانک مرکزی را معرفی کرد.
احتمالا این امر، واکنشی غیرمستقیم در مقابل چین بود، که دقیقا همین کار را دنبال می‌کرد و کمی در عمل جلوتر بود. به نظر می‌رسد که ویروس کرونا با سرعت رو به افزایشی در حال شیوع است و این امری است که تصور می‌شد تحت کنترل خواهد بود، اما در آینده‌ای دورتر این امر تحقق می‌یابد.
صدور ارزهای دیجیتال توسط برخی کشورها
در حال حاضر در چین، قوانینی تدوین شده تا بتوانند صدور ارزهای دیجیتال را آغاز کنند. البته چین در هر صورت جامعه‌ای بدون پول نقد بوده و تقریبا ۵۰ درصد از پرداخت‌های آنها توسط موبایل انجام می‌شود؛ تنها افرادی که هنوز از پول نقد استفاده می‌کنند، در بخش‌های روستایی چین هستند و هدف دولت، تمرکز بر روی تعدیل این موضوع در سال پیش رو است.
همچنین سوئد تصمیم دارد که تقریبا تا چهار سال آینده، کاملا پول نقد را از جامعه خود خارج کند. با وجود این که تاکنون هیچ صحبتی از ارزهای دیجیتال توسط دولت به میان نیامده، اما با این حال، از این به بعد پول نقد در سوئد نیز حکمرانی نخواهد کرد.
پتانسیل ارزهای دیجیتال به عنوان پول قابل برنامه‌ریزی
در بخش مرکزی موضوع، ارزهای دیجیتال قابلیت و پتانسیل پول قابل برنامه‌ریزی را ارائه می‌دهند؛ این امر به قوانین اجازه می‌دهد تا در مبادلات، از طریق قرارداد هوشمند به اجرا گذاشته شوند.
این موضوع از طریق این عبارت، به بهترین نحو مورد بررسی قرار می‌گیرد که: اگر این اتفاق افتاد، سپس آن کار را انجام می‌دهم. در واقع، با وجود دو شخص با شرایط از پیش تعیین شده، اگر/هنگامی که موارد مورد نیاز فراهم شدند، قرارداد به صورت خودکار به انجام خواهد رسید؛ این امر به ویژه در سیاست‌های بیمه نامه و یا معاملات مالی که نیاز به ضمانت دارند، مفید است.
برنامه نویسی، اکنون برای اولین بار می‌تواند پول را کنترل کند و این موضوع، امکان ایجاد آسان‌تر ابزار و اهرم‌های مالی جدید را فراهم می‌کند.
بنابراین طی این پروسه، نه تنها جامعه ما خالی از پول نقد خواهد شد، بلکه قابل برنامه‌ریزی می‌شود. این امر موجب کمتر شدن امور اداری، کم شدن میزان خطاها و از همه مهم‌تر افزایش میزان انعطاف‌پذیری، امنیت و کنترل ما بر پول خودمان می‌شود.
دهه آینده شاهد رهسپار شدن افراد به سوی این نقطه نظرها خواهد بود و کشورهایی که بیشترین میزان آزمون و خطا را با این روش‌ها انجام می‌دهند، قادر به انجام کارهایی با پول خواهند بود که حتی فکر کردن به آنها مغز را متلاشی می‌کند و به صورت قابل ملاحظه‌ای، موجب روان شدن جریان زندگی انسان‌ها می‌شود.
