معرفی توکن کاربردی و اوراق بهادار ؛ این توکن‌ها چه تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند؟

فناوری بلاک چین دیگر مفهومی جدیدی نیست و در حال حاضر در طیف گسترده‌ای از صنایع از جمله مدیریت زنجیره تامین، بازار انرژی، آب و برق، خدمات درمانی و غیره استفاده می‌شود. فناوری کریپتو، نوآوری‌های مفیدی مانند عدم تمرکز و شبکه‌های بدون نیاز به اعتماد را به وجود آورده است. با این حال، یک عامل مهم که به موفقیت گسترده آن کمک کرده است، استفاده از توکن‌ها است. توکن کاربردی و اوراق بهادار دو نوع اصلی آن هستند.

جالب اینجاست که این نوع رمز ارزها امروزه به عنوان مفهوم میلیون دلاری شناخته می‌شوند و بسیاری از مشاغل نوپا در سراسر جهان، هنگام سرمایه گذاری گسترده از آنها استفاده می‌کنند. اما این توکن‌ها دقیقا چه هستند، چه معنایی دارند، چه تفاوتی با هم دارند و چه هدفی را دنبال می‌کنند؟ در این مقاله سعی داریم به سوالات به صورت کامل پاسخ دهیم.

توکن کاربردی و اوراق بهادار

قبل از این که به بررسی توکن کاربردی (Utility Token) و توکن اوراق بهادار (Security Token) بپردازیم، باید با مفهوم توکن بیشتر آشنا شویم. Token یک دارایی، کاربرد یا یک واحد ارزش است که توسط یک شرکت صادر می‌شود. توکن‌ها دارایی‌های قابل برنامه ریزی هستند که از طریق یک قرارداد هوشمند و یک دفتر کل توزیع شده مدیریت می‌شوند.

در دنیای کریپتو مهم‌ترین استفاده آنها در ابتدا برای جذب سرمایه بود که با روش‌های متفاوتی مانند ICO، IPO و روش‌های دیگر جمع‌آوری می‌شد. برای دسترسی به محصول یا خدمات یک شرکت نیز می‌توان از توکن‌ها استفاده کرد. اکنون به مفاهیم توکن کاربردی و اوراق بهادار می‌پردازیم.

توکن کاربردی نوع خاصی از Token است که به سرمایه‌گذاری یا تأمین مالی استارتاپ‌ها، شرکت‌ها یا گروه‌های توسعه پروژه کمک می‌کند. از آنجا که بیشتر ICO‌ها فرصت سرمایه‌گذاری در خود شرکت هستند، اکثر توکن‌ها واجد شرایط اوراق بهادار هستند. با این حال، اگر آن توکن با توجه به تست هاوی واجد شرایط نباشد، آن را به عنوان Security Token طبقه بندی می‌کنند. این توکن‌ها به سادگی یک محصول و یا خدمات را در اختیار کاربران قرار می‌دهند.

اما Utility Tokenها چگونه کار می‌کنند؟ در این مورد، جرمی اپستاین (Jeremy Epstein) مدیر عامل کمپانی Never Stop Marketing گفته است که توکن‌های کاربردی به دو صورت عمل می‌کنند:

• به دارندگان حق استفاده از شبکه را می‌دهد
• به دارندگان این حق را می‌دهند که با رای دادن از شبکه بهره ببرند

توکن‌های کاربردی محبوب‌ترین شکل توکن‌های موجود هستند که دلیل اصلی آن رونق ICO در سال ۲۰۱۷ است. شرکت‌ها از این نوع رمز ارزها برای جمع آوری میلیون‌ها دلار بودجه استفاده کرده‌اند. با این حال، این فقط یکی از نقش‌هایی است که آنها ایفا می‌کنند. Utility Tokenها به ایجاد اقتصاد داخلی در سیستم کمک می‌کنند. به عنوان مثال، Civic برای تأیید هویت و تصدیق امضا در بلاک چین به کاربران خود پاداش می‌دهد.

آنها می‌توانند با رأی دادن به یک شبکه، به دارندگان آن فرصت دهند که از یک شبکه بلاک چین با سیستم گواه اثبات سهام (POS) استفاده کنند. به محض این که سهام خود را در شبکه قفل کردید، می‌توانید در مورد تمامی موارد آن شبکه رأی دهید. مشهورترین نمونه توکن‌های کاربردی مربوط به استاندارد ERC20 اتریوم است؛ استاندارد ERC20 توسط شرکت‌ها برای ساخت توکن برای برنامه‌های غیرمتمرکز (DApp) خود و راه‌اندازی ICO‌های خود استفاده شده است.

قانون اوراق بهادار سال ۱۹۳۳ و قانون مبادله اوراق بهادار از سال ۱۹۳۴ توسط دولت ایالات متحده تنظیم شدند. کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) تصور دارد که رمز ارزهایی که از تست هاوی عبور کنند، اوراق بهادار هستند. معمولا این نوع کریپتوها ارزش خود را از یک دارایی خارجی و قابل معامله می‌گیرند. از آنجایی که این توکن‌ها به عنوان اوراق بهادار در نظر گرفته می‌شوند، تابع امنیت و مقررات دولت فدرال هستند.

به عبارت ساده‌تر، اوراق بهادار دارایی‌های دیجیتالی هستند که ارزش خود را از دارایی خارجی قابل معامله به دست می‌آورند. این موارد تابع قوانین فدرال حاکم بر امنیت هستند. رعایت این مقررات برای این ارزهای دیجیتال اجباری است و عدم رعایت این موارد، منجر به عواقب شدید مانند مجازات‌ها و تخریب احتمالی توسعه پروژه می‌شود. در اصل، Security Token یک قرارداد سرمایه‌گذاری است که نشان دهنده مالکیت قانونی دارایی فیزیکی یا دیجیتالی مانند املاک و مستغلات، ETF و غیره است. این مالکیت باید در بلاک چین تأیید شود و پس از تأیید مالکیت، دارندگان این نوع توکن می‌توانند کارهای زیر را انجام دهند:

• توکن خود را با توکن‌های دیگر مبادله کنند
• از آنها به عنوان وثیقه برای دریافت وام استفاده کنند
• آنها را در کیف پول‌های مختلف ذخیره کنند

با گفتن این نکته، ارزش واقعی اوراق بهادار در این است که چگونه آنها می‌توانند معنای “مالکیت” را به طور کامل تعریف کنند. به عنوان مثال، به جای داشتن یک سکه طلا که ممکن هر کسی نتواند آن را به طور کامل تهیه کند، اکنون برای ۱۰۰ نفر این امکان وجود دارد که کسری از آن سکه طلا را داشته باشند.

تفاوت‌های اصلی توکن کاربردی و اوراق بهادار 

توکن‌های اوراق بهادار و کاربردی را می‌توان بر اساس کاربرد و عملکرد در نظر گرفته شده برای آنها تشخیص داد؛ اوراق بهادار به عنوان سرمایه گذاری ایجاد می‌شوند. سود سهام پس از آن که شرکت صادر کننده توکن در بازار سود کسب می‌کند، به صورت رمز ارز به دارندگان توکن تعلق می‌گیرد. همچنین کاربرانی که اوراق بهادار را در اختیار دارند، مالکیت بخشی از شرکت را کسب خواهند کرد.

قانون گذاری

بلاکچین بستری را فراهم می‌کند که می‌تواند برای ایجاد یک سیستم رأی‌گیری استفاده شود که به سرمایه گذاران امکان می‌دهد روند تصمیم گیری شرکت را کنترل کنند. به طور خلاصه، یک رمز ارز در دنیای کریپتو که تست هاوی را پشت سر می‌گذارد، به عنوان یک اوراق بهادار در نظر گرفته می‌شود؛ زیرا از یک دارایی قابل معامله خارجی ارزش کسب می‌کند. از آنجا که این توکن‌ها به عنوان یک اوراق بهادار قلمداد می‌شوند، تحت تضمین امنیت و مقررات فدرال قرار می‌گیرند. برای تعیین این که آیا معاملات خاصی به عنوان “قراردادهای سرمایه‌گذاری” واجد شرایط هستند، دادگاه عالی آمریکا، تست هاوی را تعیین کرد. در این صورت، این معاملات مطابق قانون اوراق بهادار ۱۹۳۳ و قانون بورس اوراق بهادار ۱۹۳۴ به عنوان اوراق بهادار در نظر گرفته می‌شوند و مشروط به داشتن برخی موارد افشا و ثبت نام هستند. در ایالات متحده آمریکا، سه قانون D، +A و S برای اوراق بهادار وضع شده‌اند که هر کدام از این سه قانون برای بخش مجزایی هستند.

هدف

اوراق بهادار یک قرارداد سرمایه گذاری است که نشان دهنده مالکیت قانونی دارایی فیزیکی یا دیجیتالی است که در بلاکچین تأیید شده است. توکن‌های کاربردی به سرمایه گذاری ICO و ایجاد اقتصاد داخلی در بلاک چین پروژه کمک می‌کنند. همچنین کاربری که یک توکن کاربردی را در اختیار دارد از حق رای گیری خاصی در اکوسیستم برخوردار خواهد شد.

نحوه ارزش گذاری

در یک اوراق بهادار، ارزش شرکت مستقیما با ارزیابی شرکت گره خورده است؛ شرکت ارزشمندتر ، توکن با ارزش‌تر. اما در یک توکن کاربردی، هیچ رابطه‌ای بین وضعیت فعلی ارزیابی شرکت و ارزش توکن وجود ندارد.

پتانسیل کلاهبرداری

احتمال کلاهبرداری در اوراق بهادار بسیار ناچیز است؛ زیرا قانون‌گذاری‌های سنگینی انجام شده است. اما توکن کاربردی بسیار کنترل نشده است و از این رو، کلاهبرداران ICO و توکن‌های جعلی را برای کسب درآمد سریع ایجاد می‌کنند.

نتیجه‌گیری

در این مقاله با تفاوت‌های اساسی بین یک توکن کاربردی و اوراق بهادار آشنا شدید. اکنون یاد گرفته‌ایم که Utility Token به دارندگان کمک می‌کند تا به روشی خاص عمل کنند، در حالی که Security Token قراردادی است که نشان دهنده مالکیت قانونی یک دارایی است. اما از این دو، اوراق بهادار به دلیل مقررات سختگیرانه‌ای که بر آنها اعمال شده، ایمن‌تر از توکن‌های کاربردی است. شما نیز می‌توانید نظرات خود را با ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.