سرمایه‌گذاری هوشمند: چرا باید دارایی تحت مدیریت (AUM) صندوق‌ها را بررسی کنیم؟

صندوق‌های سرمایه‌گذاری یک ابزار مالی کم‌ریسک برای افرادی هستند که تجربه و دانش لازم را برای سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی را ندارند. اما چطور می‌توانیم اعتبار و عملکرد شرکت‌های سرمایه‌گذاری را ارزیابی کنیم؟ دارایی تحت مدیریت (Assets Under Management) یکی از معیارهای ارزیابی صندوق‌ها است که میزان سرمایه‌ای که یک شرکت به نمایندگی از مشتریان خود مدیریت می‌کند را نشان می‌دهد. درحقیقت میزان AUM، معیاری برای آگاهی از سطح توانایی و تجربه آن شرکت در مدیریت دارایی‌های کلان است. اگر دنبال انتخاب یک صندوق مطمئن برای مدیریت ثروت خود هستید، پیشنهاد می‌کنم با این مطلب از میهن بلاکچین همراه باشید تا با مفهوم دارایی تحت مدیریت (AUM) بیشتر آشنا شویم.

نکات کلیدی دارایی تحت مدیریت (AUM) به مجموع ارزش بازار سرمایه‌هایی گفته می‌شود که یک شخص یا نهاد به نمایندگی از سرمایه‌گذاران مدیریت می‌کند. ارزش دارایی‌های تحت مدیریت یک صندوق دائما در نوسان است؛ چراکه انعکاسی از جریان ورود و خروج دارایی‌ها به صندوق و نوسان قیمت دارایی‌ها است. کارمزد و هزینه مدیریت یک صندوق اغلب به‌صورت درصدی از دارایی‌های تحت مدیریت آن محاسبه و دریافت می‌شود.

دارایی تحت مدیریت (AUM) چیست؟

«دارایی‌های‌ تحت مدیریت» یا (Assets Under Management) یک اصطلاح مالی است و معمولا صندوق‌های سرمایه‌گذاری، موسسات سرمایه‌گذاری خطرپذیر، شرکت‌های کارگزاری و افرادی که به‌طور رسمی به عنوان مشاور سرمایه‌گذاری یا مدیر پرتفولیو فعالیت می‌کنند با آن سروکار دارند. این نهادها برای محاسبه «ارزش بازار مجموع دارایی‌هایی که به نمایندگی از سرمایه‌گذاران مدیریت می‌کنند» از اصطلاح «دارایی‌های تحت مدیریت» یا «سرمایه تحت مدیریت» استفاده می‌کند.

درحقیقت، شرکت‌ها و صندوق‌های سرمایه‌گذاری وجوه افراد سرمایه‌گذار را جمع‌آوری می‌کنند و سپس براساس تخصص و شناخت بازار، یک سبد سرمایه‌گذاری تشکیل می‌دهند و سرمایه‌های به‌دست‌آمده را در موقعیت‌های مناسب سرمایه‌گذاری می‌کنند.

به‌طور مثال، اگر شما و ۹ نفر از همکاران‌تان، هر کدام ۱۰۰ میلیون به یک تاجر معتمد و کاربلد بسپارید، مجموع این ۱ میلیارد به‌علاوه آورده خود تاجر، دارایی‌های تحت مدیریت او به حساب می‌آیند. این نمونه ساده‌‌ و سنتی AUM برای درک بهتر موضوع بود. در دنیای مدرن برای اینکه سرمایه‌گذار بتواند یک نهاد سرمایه‌گذاری مانند صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) راه‌اندازی کند، باید ارزش دارایی‌های تحت مدیریت او به یک آستانه حداقلی برسد. در‌این‌صورت نهاد‌های نظارتی و سرمایه‌گذاران می‌توانند مطمئن شوند که این شرکت توان مقاومت و تاب‌آوری در شرایط نامطلوب بازار را دارد.

دنیای دیجیتال هم از این قافله جانمانده است و صندوق‌های سرمایه‌گذاری ارز دیجیتال به نیابت از سرمایه‌گذاران روی رمزارزها سرمایه‌گذاری می‌کنند و به آن‌ها سود می‌دهند. معمولا هرچه جریان ورود سرمایه و دارایی‌های تحت مدیریت یک موسسه بالاتر باشد، نشانه کیفیت بهتر مدیریت در جذب منابع و قدرت نقدشوندگی دارایی‌ها‌ به‌شمار می‌رود.

نحوه محاسبه AUM چگونه است؟

برای محاسبه دارایی‌های تحت مدیریت صندوق‌های سرمایه‌گذاری دستورالعمل واحدی وجود ندارد. هر شرکت بر اساس جریان پول ورودی سرمایه‌گذاران و سرمایه خارج‌شده از صندوق تصمیم می‌گیرد. برخی موسسات مالی هنگام محاسبه دارایی‌های تحت مدیریت، «سپرده‌های بانکی، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و وجوه نقد» را در نظر می‌گیرند؛ اما برخی دیگر فقط وجوهی که کارگزار به نیابت از مشتری می‌تواند در خرید و فروش آن‌ها دخل‌وتصرف کند را لحاظ می‌کنند.

نکته دیگر این است که فاکتورهای مختلفی روی کاهش یا افزایش AUM اثر می‌گذارند. عواملی نظیر افزایش ارزش بازاری که دارایی‌ها در آن سرمایه‌گذاری شده‌اند، عملکرد درست تیم، سرمایه‌گذاری مجدد سودها و پیوستن مشتریان جدید، همگی باعث افزایش ارزش AUM یک صندوق سرمایه‌گذاری می‌شود. بالعکس، کاهش ارزش بازار دارایی‌ها، بسته‌شدن صندوق‌ها و کاهش جریان ورودی سرمایه‌های جدید منجر به افت ارزش دارایی‌های تحت مدیریت می‌شود.

به‌علاوه، یک صندوق از طیف وسیعی از ابزارهای سرمایه‌گذاری شامل سهام، اوراق قرضه، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، صندوق‌های قابل‌معامله در بورس (ETF) و پشتوانه‌های نقدی استفاده می‌کند. بنابراین هنگام محاسبه AUM ابتدا باید ارزش هر دارایی که در پرتفوی مشتری نگهداری می‌شود، به‌صورت جداگانه و براساس عواملی مانند قیمت‌های فعلی بازار، ارزش منصفانه و هرگونه تبدیل ارزی محاسبه شود. بعد از اینکه ارزش بازار دارایی‌ها مشخص شد، تمامی آن‌ها با هم جمع می‌شوند تا ارزش نهایی دارایی‌های تحت مدیریت به‌دست بیاید. از آنجایی که عوامل مختلفی در این محاسبه دخیل هستند، مقدار AUM دائما در نوسان است.

مقررات SEC در مورد دارایی‌های تحت مدیریت

کمیسیون بورس اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) که مسئول تنظیم و نظارت بر بازارهای مالی است، شرکت‌ها را ملزم کرده تا بسته به اندازه، مکان شرکت و میزان AUM در این کمیسیون ثبت نام کنند.

شرکت‌هایی که ارزش AUM آن‌ها از ۲۵ تا ۱۰۰ میلیون دلار باشد باید نزد سازمان اوراق‌ بهادار ایالاتی محل اصلی کسب‌وکارشان ثبت نام کنند. شرکت‌هایی که AUM آن‌ها از ۱۰۰ تا ۱۱۰ میلیون دلار باشد می‌توانند به‌صورت اختیاری نزد SEC ثبت‌نام کنند؛ اما زمانی که ارزش دارایی‌های تحت مدیریت آن‌ها از ۱۱۰ میلیون دلار عبور کند، ثبت‌نام‌‌شان در این کمسیون الزامی می‌شود. کمیسیون بورس و اوراق بهادار با هدف نظارت بیشتر بر شرکت‌هایی که AUM بالاتری دارند، از این رویکرد استفاده می‌کند.

رابطه دارایی‌های تحت مدیریت و کارمزد شرکت‌های سرمایه‌گذاری

معمولا شرکت‌های سرمایه‌گذاری میزان کارمزدها را بر حسب ارزش دارایی‌های تحت مدیریت‌شان تعیین می‌کنند. بسیاری از شرکت‌های سرمایه‌گذاری عمومی و مشاوران شخصی، کارمزدهای مدیریت خود را به‌صورت درصدی از AUM از مشتریان خود دریافت می‌کنند. البته ساختار کارمزدها همیشه به میزان AUM وابسته نیست و ممکن است محصولات مختلف سرمایه‌گذاری با توجه به نوع خدمات و روش مدیریت از مکانیزم متفاوتی برای تعیین کارمزد استفاده کنند.

به‌طور مثال، صندوق‌های با مدیریت فعال به دلیل فعالیت‌های مدیریتی و رویکردهای متفاوت‌شان نسبت به صندوق‌های با مدیریت غیرفعال، کارمزد بالاتری دریافت می‌کنند. یک استثنا دیگر مربوط به مشتریان بزرگ و نهادی است. ممکن‌ است این دسته از سرمایه‌گذاران به دلیل قدرت چانه‌زنی بیشتر، کارمزد کمتری نسبت به سرمایه‌‌گذاران خرد بپردازند. حتی احتمال دارد شرکت پیش‌دستی کند و برای جذب منابع بیشتر، کارمزدها پایین‌تری را به سرمایه‌گذاران بزرگ پیشنهاد دهد. بنابراین بالا بودن ارزش AUM همیشه به معنای دریافت کارمزد بیشتر نیست.

استراتژ‌های مدیریت سرمایه‌گذاری برای افزایش AUM

یکی از اهداف اصلی شرکت‌های سرمایه‌گذاری، افزایش دارایی‌های تحت مدیریت است تا با سرمایه‌گذاری آن‌ها، فرصت‌های رشد و سودآوری بیشتری را فراهم کنند. استراتژی‌های کلید برای افزایش AUM عبارتند از:

• تاکتیک‌های بازاریابی: معرفی توانمندی‌، تخصص و سوابق مدیران یکی از تاکتیک‌های موثر بازاریابی است. گاهی نیز شرکت‌ها با اعلام ارزش دارایی‌های تحت مدیریت خود، درصورتی‌که رقم قابل‌توجهی باشد، توجه مشتریان را جلب می‌کنند.
• جذب مشتری: استراتژی‌های جذب مشتری هم نقش مهمی در افزایش AUM دارد. شرکت‌های سرمایه‌گذاری می‌توانند با شناسایی و جذب مشتریانی که با بازار هدف و اهداف خود همخوانی دارند، دارایی‌های تحت مدیریت‌شان را افزایش دهند.
• توسعه و تمایز محصولات: یکی دیگر از استراتژی‌های رشد AUM ارائه راه‌حل‌های نوآورانه‌ای‌ است که با روند بازار همسو باشد و بتواند نیازهای سرمایه‌گذاران و الزامات قانونی را برآورده کنند.

نکته: بیشتر بودن دارایی‌های تحت مدیریت همیشه تضمین‌کننده موفقیت مالی نیست؛ گاهی سرمایه‌گذاری با AUM پایین‌تر ممکن است نسبت ریسک به ریوارد بهتری داشته باشد.

دارایی تحت مدیریت و روانشناسی سرمایه‌گذار

عوامل ذهنی و عاطفی متعددی از اعتماد بیش‌ازحد گرفته تا ترس از دست دادن روی فرآیند تصمیم‌گیری یک سرمایه‌گذار اثر می‌گذارد. طبیعتا طرز تفکر سرمایه‌گذاران نقش مهمی در نوسان ارزش دارایی‌های تحت مدیریت آن‌ها دارد. ‌معمولا در دوره‌های خوش‌بینی و صعودی بازار، درصد بیشتری از سرمایه‌ به محصولات مختلف سرمایه‌گذاری اختصاص پیدا می‌کند و در نتیجه ارزش AUM بالا می‌رود. بالعکس، زمانی که احساسات منفی و روند نزولی غالب شود، سرمایه‌گذاران ترجیح می‌دهند دارایی‌هایشان را به پناهگاه‌های امن‌تر منتقل کنند که این تصمیم منجر به کاهش ارزش AUM می‌شود.

سوگیری‌های رفتاری مانند رفتار گله‌ای نیز نقش مهمی در نحوه تخصیص سرمایه‌های تحت مدیریت دارد. به‌طور مثال، ممکن است سرمایه‌گذاران تازه‌کاری که راه‌وچاه کار را نمی‌دانند، سرمایه‌گذاری در ETFها یا شرکت‌های سرمایه‌گذاری با AUM بالا را به عنوان امن‌ترین راه انتخاب کنند. اگرچه این طرز فکر تاحدی منطقی است؛ اما به دلیل بی‌توجهی به تحلیل‌های بنیادی و دنباله‌روی از دیگران ممکن است آن‌ها را در یک چرخه خطرناک گرفتار کند.

نمونه‌های دارایی‌های تحت مدیریت

صندوق SPDR S&P 500 ETF یک صندوق قابل‌معامله در بورس است که از شاخص S&P 500 تبعیت می‌کند. در تاریخ ۳۱ می ۲۰۲۴، ارزش خالص دارایی‌های این صندوق به ازای هر سهم برابر با ۵۲۲.۵۸ دلار و کل دارایی‌های تحت مدیریت آن معادل ۵۲۶.۲۲ میلیارد دلار اعلام شده است.

شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری استیت استریت گلوبال ادوایزر (State Street Global Advisors) مدیریت چندین صندوق را برعهده دارد. ارزش دارایی‌های تحت مدیریت این شرکت تا پایان سال ۲۰۲۳ معادل ۴.۱ تریلیون دلار برآورد شده و در بین شرکت‌های سرمایه‌گذاری جهانی رتبه چهارم را دارد.

جمع‌بندی

صندوق‌های سرمایه‌گذاری یک ابزار مالی هستند که سرمایه افراد را جمع‌آوری می‌کنند و براساس تجربه و تخصص‌شان دارایی‌های سرمایه‌گذاران را مدیریت می‌کنند. به مجموع سرمایه‌‌ای که در اختیار یک فرد یا نهاد سرمایه‌گذار قرار دارد، «دارایی‌های تحت مدیریت» گفته می‌شود. میزان AUM معیار خوبی برای ارزیابی اندازه یک شرکت در بازارهای مالی است. هرچه دارایی‌های تحت مدیریت یک صندوق بیشتر باشد، نشان‌دهنده این است که شرکت قدرت بیشتری در جذب منابع و ورودی سرمایه داشته است. به‌علاوه، معمولا شرکت‌هایی که دارایی‌های بیشتری را مدیریت می‌کنند، حجم معاملات بیشتری در بازار دارند و بنابراین قدرت نقدشوندگی بالاتری دارند. بااین‌حال باید استثناء هم قائل شویم، چراکه همیشه AUM بالا به‌معنای سوددهی بیشتر نیست.

سوالات متداول (FAQ)