نرخ بهره فدرال رزرو چگونه بر ارزهای دیجیتال تأثیر می‌گذارد؟

نرخ‌های بهره بر بازارهای مالی نفوذ دارند و این تأثیر به بیت کوین و سایر دارایی‌های دیجیتال نیز می‌رسد. هنگامی که نرخ‌ها بالا می‌روند، جذابیت سرمایه‌گذاری‌های سنتی بیشتر شده و ممکن است این امر باعث خروج سرمایه از دارایی‌های پرریسک‌تر شود. در مقابل، نرخ‌های پایین‌تر اغلب به شکل‌گیری ذهنیت «ریسک‌پذیری» کمک می‌کنند. سرمایه‌گذاران به‌طور سنتی ارزهای دیجیتال را دارایی‌های ریسکی به شمار آورده‌اند، هرچند بیت کوین گاهی از این قاعده کلی فاصله گرفته است. این مقاله از میهن بلاکچین، تأثیر نرخ‌های بهره بر قیمت ارزهای دیجیتال، چه آلت‌کوین‌ها و چه بیت کوین را بررسی می‌کند.

در بخش‌های آتی، توضیح خواهیم داد که چگونه نرخ‌های بهره در ایالات متحده بر نقدینگی، سرمایه‌گذاری نهادی، استیبل‌کوین‌ها و دیگر جنبه‌ها اثر می‌گذارند. خواهید دید که چرا تغییر در هزینه‌های استقراض و سیاست‌های فدرال رزرو برای تمام سرمایه‌گذاران دارایی‌های دیجیتال اهمیت دارد. همچنین نشان خواهیم داد که چگونه بیت کوین، به‌عنوان پدیده‌ای متمایز از دیگر ارزهای دیجیتال، همگام با تغییرات نرخ بهره تکامل یافته است و چگونه انواع مختلف آلت‌کوین‌ها ممکن است واکنش‌های متفاوتی نشان دهند. برای آگاهی از اینکه نرخ‌های بهره چگونه می‌توانند جو حاکم بر بازار را تغییر دهند، تا پایان این مطلب همراه ما باشید.

شناخت نرخ‌های بهره

نرخ بهره به‌طور کلی به هزینه استقراض پول گفته می‌شود و می‌تواند تحت تأثیر اقدامات بانک مرکزی باشد. در ایالات متحده، فدرال رزرو (Fed) نرخ معیاری به نام «نرخ وجوه فدرال» را تعیین می‌کند. پایین بودن این نرخ، هزینه استقراض را کاهش می‌دهد که عملاً به‌معنای ارزان‌تر شدن پول است. وقتی پول ارزان باشد، افراد بیشتری تمایل به «خرید» آن پیدا می‌کنند (یعنی وام می‌گیرند و بدهکار می‌شوند) تا آن را سرمایه‌گذاری کرده و بازدهی بیشتری از نرخ بهره بهدست آورند. این کار عرضه پول را افزایش می‌دهد که می‌تواند به تورم منجر شود.

برعکس، نرخ‌های بالا هزینه پول را افزایش داده، استقراض را کمتر می‌کند اما به مهار تورم یاری می‌رساند. فدرال رزرو نرخ‌ها را طوری تنظیم می‌کند که به باور این نهاد، به هدف دوگانه‌اش یعنی حفظ تورم سالانه حدود ۲٪ و حداکثر کردن اشتغال، دست یابد. درحالی‌که سیاست‌های فدرال رزرو بهدلیل نقش محوری دلار آمریکا تاثیر جهانی گسترده‌ای دارد، سیاست‌های پولی سایر بانک‌های مرکزی بزرگ مانند بانک مرکزی اروپا (ECB) یا بانک ژاپن (BoJ) نیز می‌تواند بر بازارهای محلی و جهانی رمزارزها اثرگذار باشد.

با کاهش نرخ بهره، معمولاً حجم اعتبارات افزایش یافته و قیمت دارایی‌ها بالا می‌رود. کسب‌وکارها رونق می‌گیرند، مصرف‌کنندگان بیشتر هزینه می‌کنند و سرمایه‌گذاران اغلب برای کسب بازدهی بالاتر به سراغ دارایی‌های پرریسک‌تر می‌روند. این افزایش نقدینگی می‌تواند قیمت ارزهای دیجیتال را نیز بالا ببرد. در مقابل، نرخ‌های بالاتر فعالیت اقتصادی را کند کرده و نقدینگی موجود برای ریسک‌پذیری را کاهش می‌دهkد. در چنین شرایطی، سرمایه‌گذاران ممکن است سرمایه خود را به ابزارهای امن‌تر و سودآور مانند اوراق قرضه منتقل کنند.

این نوسانات نرخ بهره بر ارزش ارزهای جهانی نیز مؤثر است؛ بهطوری که دلار آمریکا معمولاً در دوره‌های نرخ بهره بالا قوی‌تر می‌شود. این مسئله می‌تواند بر دارایی‌های دیجیتالی که به دلار قیمت‌گذاری می‌شوند نیز اثر بگذارد. درک چگونگی تأثیر سیاست نرخ بهره بر بازارهای مالی، به‌ویژه برای هولدرهای بیت کوین یا سایر توکن‌ها، حیاتی است. با پیگیری روندهای پولی، می‌توانید دریابید که چرا قیمت دارایی‌های دیجیتال اغلب با افزایش نقدینگی اوج می‌گیرد و با کاهش آن، پایین می‌آید. البته، مشاهده نمودارهای قیمت و داده‌های جریان سرمایه در کنار تحلیل کیفی، می‌تواند به درک بهتر این روابط کمک کند.

چگونگی تأثیر نرخ بهره بر ارزهای دیجیتال

تغییرات نرخ بهره می‌تواند اشتیاق به دارایی‌های دیجیتال را افزایش دهد یا آن را کم کند. در محیطی با نرخ بهره پایین، سرمایه فراوان به‌سمت دارایی‌های پرریسک‌تر، از جمله آلت‌کوین‌ها و پروژه‌های دیفای (DeFi)، سرازیر می‌شود. با افزایش نرخ‌ها، این سرمایه اغلب به‌سمت گزینه‌های امن‌تری مانند اوراق قرضه دولتی بازمی‌گردد. بیت کوین نیز، هرچند بسیاری آن را متمایز از سایر رمزارزها می‌دانند، همچنان تحت تأثیر این امواج نقدینگی قرار می‌گیرد.

نقدینگی و جریان سرمایه‌گذاری

در شرایط نرخ بهره پایین، استقراض پول ارزان است و سرمایه‌گذاران به‌دنبال دارایی‌هایی با بازده احتمالی بالاتر می‌گردند. این وضعیت اغلب آن‌ها را به‌سوی بیت کوین و توکن‌های گوناگون می‌کشاند؛ دارایی‌هایی که در زمان فراوانی سرمایه می‌توانند افزایش قیمت چشمگیری داشته باشند. استارت‌آپ‌های رمزارزی نیز با دسترسی آسان به منابع مالی رونق می‌گیرند، زیرا می‌توانند با استفاده از وام یا سرمایه خطرپذیر، سریع‌تر رشد کنند. با ورود پول نقد تازه، قیمت‌ها بالا رفته و به سفته‌بازی دامن زده می‌شود.

با افزایش نرخ‌ها، شرایط معکوس می‌شود. هزینه‌های استقراض بالا می‌رود، نقدینگی کم می‌شود و سرمایه‌گذاران محتاط‌تر عمل می‌کنند. به‌جای تعقیب دارایی‌های پرنوسان، احتمالاً ترجیح می‌دهند وجوه خود را در اوراق خزانه یا حساب‌های پس‌انداز با سود بالا نگه دارند. این تغییر می‌تواند باعث خروج سرمایه از آلت‌کوین‌ها و حتی بیت کوین شود؛ گرچه ویژگی‌های منحصر به‌فرد بیت کوین ممکن است آن را نسبت به سایر پروژه‌ها مقاوم‌تر سازد.

سرمایه‌گذاری نهادی در رمزارزها

بازیگران بزرگ مالی مانند صندوق‌های پوشش ریسک و مدیران دارایی، به‌طور فزاینده‌ای بیت کوین و دیگر دارایی‌های دیجیتال را بخشی از استراتژی سرمایه‌گذاری کلان خود می‌بینند. در دوره‌های نرخ بهره پایین، مؤسسات به‌دنبال نوعی بازدهی هستند که در اوراق قرضه سنتی یا حساب‌های پس‌انداز یافت نمی‌شود و سرمایه خود را به این بخش نوظهور هدایت می‌کنند. بیت کوین به‌عنوان سپری در برابر تورم، توجه زیادی را جلب کرده است. این یعنی افزایش عرضه پول، سرمایه‌گذاران جدیدی را به بیت کوین جذب می‌کند، اما همین افزایش می‌تواند به نگرانی از تورم دامن بزند و سرمایه‌گذاران فعلی بیت کوین را به تحکیم موقعیت خود ترغیب کند. هم‌زمان، ارزهای دیجیتال کوچک‌تر ممکن است شاهد ورود سرمایه‌های سفته‌بازانه از سوی مؤسساتی باشند که به‌دنبال سودهای بسیار بالا هستند.

با افزایش نرخ بهره، سرمایه نهادی می‌تواند دوباره به‌سمت ابزارهای پایدارتر و دارای بازدهی متمایل شود. برخی صندوق‌ها ممکن است دارایی‌های دیجیتال خود، به‌خصوص توکن‌های پرریسک‌تر را بفروشند. حتی بیت کوین، با وجود نگاه جدی‌تر نسبت به اکثر آلت‌کوین‌ها، می‌تواند در شرایط نرخ بهره بالا شاهد خروج سرمایه از پرتفوی مؤسسات باشد. نتیجه این امر، کاهش شتاب در کل بازار است، زیرا سفارش‌های فروش بزرگ بر قیمت‌ها تأثیر گذاشته و نوسان‌ها را به‌ویژه زمانی که موقعیت‌های اهرمی لیکویید می‌شوند، تشدید می‌کنند.

تفاوت واکنش انواع آلت‌کوین‌ها به نرخ بهره

درحالی‌که قاعده کلی کاهش جذابیت دارایی‌های پرریسک (از جمله اکثر آلت‌کوین‌ها) در زمان افزایش نرخ بهره و بالعکس، صادق است، اما همه آلت‌کوین‌ها لزوماً به یک میزان یا به یک شکل واکنش نشان نمی‌دهند. می‌توان دسته‌بندی‌های مختلف آلت‌کوین‌ها را بر اساس میزان حساسیت احتمالی‌شان به تغییرات شرایط نقدینگی ناشی از سیاست‌های نرخ بهره، تفکیک کرد:

• توکن‌های پلتفرم‌های لایه ۱ (مانند اتریوم، سولانا، کاردانو): این‌ آلت کوین‌ها زیرساخت‌های اصلی برای قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) هستند. اگرچه به‌شدت تحت تأثیر جریان نقدینگی و احساسات کلی بازار قرار دارند، اما به‌دلیل داشتن اکوسیستم‌های بزرگ‌تر، کاربردهای واقعی‌تر و گاهی پذیرش نهادی، ممکن است نسبت به آلت‌کوین‌های کوچک‌تر و سفته‌بازانه‌تر، مقاومت نسبتاً بیشتری در برابر شوک‌های نقدینگی از خود نشان دهند. با این حال، در دوره‌های نرخ بهره پایین، رقابت برای جذب سرمایه و توسعه‌دهنده بین این پلتفرم‌ها شدت می‌گیرد.
• توکن‌های دیفای (مانند یونی‌سواپ، آوه، میکر): این دسته به‌شدت به نرخ بهره حساس است. نرخ‌های پایین، هزینه استقراض را کاهش داده و فعالیت در پروتکل‌های وام‌دهی، صرافی‌های غیرمتمرکز و استیکینگ را افزایش می‌دهد که مستقیماً به‌نفع ارزش توکن‌های مرتبط با این پروتکل‌هاست. برعکس، نرخ‌های بهره بالا، جذابیت بازدهی در دیفای را نسبت به بازدهی امن‌تر در بازارهای سنتی کاهش می‌دهد، فعالیت کاربران را کم کرده و ریسک لیکویید شدن وام‌ها را بالا می‌برد که همگی به‌ضرر این توکن‌ها تمام می‌شود.
• توکن‌های متاورس و بازی (مانند سندباکس، دیسنترالند، اکسی اینفینیتی): این بخش به‌شدت به سرمایه‌گذاری‌های سفته‌بازانه و چرخه‌های هیجانی (Hype Cycles) وابسته است. در دوران پول ارزان با نرخ بهره پایین، سرمایه به‌راحتی به‌سمت این پروژه‌های اغلب آزمایشی و پرریسک سرازیر می‌شود. اما با افزایش نرخ بهره و کمیاب شدن سرمایه، تأمین مالی برای توسعه این پلتفرم‌ها دشوارتر شده و کاربران نیز ممکن است محتاط‌تر شوند. این دسته معمولاً نوسانات بسیار شدیدی را در واکنش به تغییرات ریسک‌پذیری بازار تجربه می‌کند.
• میم‌کوین‌ها (مانند دوج‌کوین، شیبا اینو): شاید بتوان گفت این دسته بیشترین حساسیت را به تغییرات نقدینگی و احساسات سرمایه‌گذاران خرد دارد. ارزش آن‌ها عمدتاً بر پایه توجه رسانه‌های اجتماعی و هیجانات جمعی استوار است و کمتر به کاربرد یا فناوری واقعی بستگی دارد. این کوین‌ها در دوره‌های پول آسان و رونق سفته‌بازی می‌توانند رشدهای انفجاری داشته باشند، اما با سخت‌تر شدن شرایط مالی و افزایش ریسک‌گریزی، معمولاً سقوط‌های بسیار شدیدی را نیز تجربه می‌کنند.
• توکن‌های لایه ۲ (مانند پالیگان، آربیتروم): عملکرد این توکن‌ها به‌شدت به موفقیت و فعالیت لایه ۱ زیرین خود (عمدتاً اتریوم) وابسته است. واکنش آن‌ها به نرخ بهره، ترکیبی از واکنش لایه ۱ مربوطه و احساسات کلی بازار نسبت به راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری است.

نتیجه‌گیری تفکیکی: با وجود این تفاوت‌ها، نکته کلیدی این است که تقریباً تمام آلت‌کوین‌ها نسبت به بیت کوین، حساسیت بیشتری به شرایط اقتصاد کلان و به‌ویژه تغییرات نرخ بهره و نقدینگی دارند. در زمان‌های کاهش ریسک‌پذیری، سرمایه معمولاً ابتدا از پرریسک‌ترین بخش‌های بازار که بسیاری از آلت‌کوین‌ها، به‌خصوص دسته‌های ۳ و ۴ در آن قرار می‌گیرند، خارج می‌شود.

تأثیر نرخ بهره بر بیت کوین به‌عنوان ذخیره ارزش

بیت کوین جایگاهی متفاوت از دیگر ارزهای دیجیتال دارد. عرضه ثابت و شناخته‌شدگی گسترده‌اش باعث شده بسیاری آن را با طلای دیجیتال مقایسه کنند. در دوره‌های نرخ بهره پایین، کمیابی بیت کوین می‌تواند برای سرمایه‌گذارانی جذاب باشد که به‌دنبال محافظت از دارایی خود در برابر کاهش ارزش پول رایج هستند. اگر هزینه استقراض نزدیک به صفر و بازدهی واقعی منفی باشد، نگهداری بیت کوین منطقی به‌نظر می‌رسد، زیرا دلار در حساب بانکی قدرت خرید خود را از دست می‌دهد.

وقتی نرخ‌ها به‌شدت افزایش می‌یابد، وضعیت پیچیده‌تر می‌شود. هرچند برخی بیت کوین را سپری در برابر تورم می‌دانند، افزایش سریع نرخ بهره می‌تواند دلار آمریکا را تقویت و بازدهی واقعی اوراق قرضه را بالا ببرد و بدین ترتیب انگیزه نگهداری دارایی‌های پرریسک را کم کند. در چنین دوره‌هایی، قیمت بیت کوین می‌تواند آسیب ببیند؛ به‌خصوص اگر بازیگران بزرگ نهادی از بازار خارج شوند. با این حال، شهرت بیت کوین به‌عنوان یک ذخیره ارزش منحصربه‌فرد، اغلب آن را در برابر افت قیمت‌های شدیدتری که توکن‌های کوچک‌تر تجربه می‌کنند، مقاوم‌تر می‌سازد. البته، عواملی چون چرخه هاوینگ بیت کوین، اخبار مهم پذیرش نهادی یا حتی نقش آن به‌عنوان پناهگاه امن در برخی بحران‌های خاص، می‌تواند گاهی باعث شود تا رفتار قیمتی آن از روند کلی بازار ناشی از نرخ بهره، فاصله بگیرد.

وام‌دهی رمزارزی و بازارهای دیفای (DeFi)

پلتفرم‌های وام‌دهی رمزارزی و پروتکل‌های امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) زمانی محبوبیت یافتند که بانک‌ها نرخ بهره نزدیک به صفر ارائه می‌دادند. وام دادن استیبل‌کوین‌ها یا توکن‌های دیگر برای کسب بازدهی بالای ۵٪، در مقایسه با حساب‌های سنتی بسیار جذاب بود. نرخ‌های پایین همچنین به استقراض برای انجام معاملات اهرمی رونق بخشید. پروژه‌هایی که بازدهی بالا ارائه می‌کردند، شکوفا شدند و نقدینگی بیشتری را به صرافی‌های غیرمتمرکز، کشت سود (Yield Farms) و دارایی‌های مصنوعی (Synthetic Assets) روانه کردند.

با افزایش نرخ‌ها توسط فدرال رزرو، این شرایط تغییر می‌کند. سرمایه‌گذاران می‌توانند بازدهی‌های امن‌تری در نظام مالی رایج پیدا کنند که این امر از جذابیت پروتکل‌های وام‌دهی پرریسک می‌کاهد. وام‌گیرندگان در دیفای با هزینه‌های بیشتری روبرو می‌شوند، زیرا سرمایه از این اکوسیستم خارج می‌شود. این وضعیت می‌تواند به لیکوییدیشن اجباری وام‌ها و فشار نزولی بر قیمت توکن‌ها منجر شود. اگرچه سازوکارهای خودکار دیفای شاید بهتر از پلتفرم‌های متمرکز بتوانند نوسانات را مدیریت کنند، اما مشارکت کلی در بازار معمولاً کاهش می‌یابد.

استیبل‌کوین‌ها و قدرت دلار

استیبل‌کوین‌های وابسته به دلار آمریکا نقش مهمی در بازارهای دارایی دیجیتال دارند. زمانی که نرخ بهره در آمریکا پایین است، بسیاری از افراد استیبل‌کوین‌ها را برای سهولت استفاده، بی‌آنکه توجه کنند این دارایی‌ها اغلب سود مستقیمی ندارند، نگه می‌دارند. با این حال، صادرکنندگان می‌توانند از دلارهای ذخیره خود سود (بهره) کسب کنند که منبع درآمد قابل‌توجهی برایشان محسوب می‌شود. این سازوکار در محیط پول ارزان رونق می‌گیرد و با جابه‌جایی مکرر معامله‌گران بین توکن‌های پرنوسان، استفاده از استیبل‌کوین‌ها به‌شدت افزایش می‌یابد.

در سناریوی نرخ بهره بالا، استیبل‌کوین‌ها باید با سرمایه‌گذاری‌های سنتی دلاری که بازدهی امن ارائه می‌دهند، رقابت کنند. برخی کاربران استیبل‌کوین‌های خود را به پول نقد تبدیل می‌کنند تا در اوراق قرضه یا صندوق‌های بازار پول سرمایه‌گذاری کنند. هم‌زمان، دلار قوی‌تر می‌تواند قیمت دارایی‌های دیجیتال را پایین‌تر ببرد، زیرا توان خرید خریداران بین‌المللی کاهش می‌یابد. صادرکنندگان استیبل‌کوین ممکن است همچنان از بازدهی بالاتر ذخایر خود سود ببرند، اما اگر جایگزین‌ها جذاب‌تر شوند، احتمالاً رشد تقاضای کلی برای استیبل‌کوین‌ها کند خواهد شد.

نمونه‌های تاریخی تأثیر نرخ بهره بر رمزارزها

چرخه‌های پیشین بازار نشان می‌دهند که سیاست فدرال رزرو چگونه بر دارایی‌های دیجیتال تأثیر می‌گذارد. وقتی نرخ‌ها نزدیک به صفر می‌مانند، وجوه به‌راحتی به‌سمت بیت کوین و توکن‌های مختلف جریان یافته و به رشد قیمت‌ها کمک می‌کنند. با افزایش نرخ‌ها، نقدینگی کاهش یافته و قیمت‌ها اغلب عقب‌نشینی می‌کنند. این فرآیند می‌تواند پروژه‌های دارای بنیاد قوی را از پروژه‌های مبتنی بر هیجانات زودگذر متمایز کند. وقایع سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ به خوبی نشان می‌دهند که چگونه تغییر در هزینه‌های استقراض می‌تواند خوش‌بینی بازار را افزایش یا کاهش دهد.

رونق رمزارزها در سال ۲۰۲۱

در سراسر سال ۲۰۲۱، نرخ‌های بهره در پایین‌ترین سطح تاریخی باقی ماندند و فدرال رزرو به سیاست تسهیل کمی (Quantitative Easing) ادامه داد. فراوانی سرمایه ارزان به جهش عظیم قیمت بیت کوین و همچنین ایجاد هیجان سفته‌بازانه در آلت‌کوین‌ها و دیفای کمک کرد. سرمایه‌گذاران خرد و نهادی پول زیادی را وارد این فضا کردند که باعث تشدید رشد قیمت‌ها شد. ارزش بیت کوین به‌عنوان طلای دیجیتال مقبولیت گسترده‌ای یافت، زیرا بسیاری آن را سپری در برابر تورم پیش‌بینی‌شده‌ای می‌دانستند که با تزریق دلار به اقتصاد، بروز می‌کرد.

سقوط رمزارزها در سال ۲۰۲۲

در سال ۲۰۲۲، فدرال رزرو مسیر خود را تغییر داد و برای مقابله با تورم شدید، نرخ‌ها را به‌سرعت افزایش داد. بازدهی بالاتر اوراق قرضه دولتی، سرمایه‌گذاران را از موقعیت‌های سفته‌بازانه دور کرد و باعث فروش گسترده در بازار دارایی‌های دیجیتال شد. قیمت بیت کوین به‌شدت کاهش یافت، هرچند بسیاری از آلت‌کوین‌ها زیان‌های سنگین‌تری (به ویژه آن‌هایی که بیشتر جنبه سفته‌بازی داشتند) را تجربه کردند. دلار قوی نیز فشار مضاعفی وارد کرد، زیرا سرمایه‌گذاران دلاری انگیزه کمتری برای ورود به معاملات پرریسک‌تر داشتند. این انقباض سریع پولی، ضعف سرمایه‌گذارانی را که بیش از حد از اهرم استفاده کرده بودند، آشکار ساخت و به رکود گسترده در بازار منجر شد.

سرنوشت رمزارزها در محیط نرخ بهره بالا چیست؟

دوره‌های طولانی‌مدت نرخ بهره بالا می‌تواند جریان ورود سرمایه تازه به دارایی‌های دیجیتال را محدود کند. سرمایه‌گذارانی که به‌دنبال بازدهی پایدار، ممکن است توکن‌های خود را فروخته و به‌سراغ اوراق قرضه یا ابزارهای بازار پول بروند. برای پروژه‌های کوچک‌تر، جذب سرمایه و فروش توکن دشوارتر شده و سرعت نوآوری کاهش می‌یابد. بیت کوین احتمالاً رشد ملایم‌تری خواهد داشت، هرچند به‌دلیل نقدینگی بیشتر و پایگاه کاربری گسترده‌تر، معمولاً وضعیت بهتری نسبت به اکثر آلت‌کوین‌ها دارد.

از طرفی، محیط نرخ بهره بالا اغلب باعث حذف سرمایه‌گذاری‌های سفته‌بازانه‌ای می‌شود که به جریان دائمی پول ارزان وابسته‌اند. پروژه‌هایی که از این دوره جان سالم به در می‌برند، ممکن است قوی‌تر شده و بر کاربردهای عملی تمرکز کنند. ارزش بنیادین بیت کوین به‌عنوان یک دارایی دیجیتال مستقل و کمیاب نیز می‌تواند در برابر نوسانات برجسته‌تر شود. با این حال، بدون حمایت نقدینگی ارزان، حرکت کلی بازار معمولاً محتاطانه باقی می‌ماند.

سرنوشت رمزارزها در صورت کاهش نرخ بهره چیست؟

اگر نرخ‌های بهره کاهش یابند یا فدرال رزرو به موضع پولی انبساطی‌تری روی آورد، دارایی‌های دیجیتال اغلب شاهد ورود دوباره سرمایه خواهند بود. با کاهش انگیزه برای نگهداری پول نقد در حساب‌های کم‌بازده، سرمایه‌گذاران به‌دنبال گزینه‌های پربازده‌تری می‌گردند و ارزهای دیجیتال معمولاً در زمره سرمایه‌گذاری‌هایی با نوسان و بازده بالقوه بالاتر قرار می‌گیرند.

آلت‌کوین‌ها (به‌ویژه آن‌هایی که با نوآوری یا کاربردهای جذاب همراهند) و پلتفرم‌های دیفای نیز ممکن است با ورود مجدد سرمایه سفته‌بازانه به بازار، رشد کنند. نرخ‌های پایین‌تر به کاربران اجازه می‌دهد با هزینه کمتری وام بگیرند که این امر به دور جدیدی از نوآوری و معاملات دامن می‌زند. از نظر تاریخی، چنین تغییراتی باعث شروع بازارهای صعودی (گاوی) شده‌اند. در بلندمدت، پروژه‌هایی که کاربرد واقعی را با بنیان‌های اقتصادی قوی ترکیب می‌کنند، معمولاً بخشی از سودهای به‌دست آمده را حفظ می‌کنند، حتی اگر هیجانات سفته‌بازانه بعداً فروکش کند.

باید توجه داشت که نرخ بهره تنها عامل تعیین‌کننده نیست. قیمت ارزهای دیجیتال تحت تاثیر تعامل پیچیده‌ای از عوامل مختلف، از جمله نرخ تورم، تحولات نظارتی و قانونی در کشورهای مختلف، ریسک‌های ژئوپلیتیکی و همچنین نوآوری‌ها و رویدادهای مهم در خودِ این فناوری (مانند به‌روزرسانی‌های بزرگ پروتکل‌ها یا چرخه‌های هاوینگ) قرار دارد. سیاست‌های نرخ بهره در بستر این عوامل عمل می‌کند و تاثیر آن‌ می‌تواند توسط سایر رویدادها تقویت یا تضعیف شود.

نکته پایانی

نرخ‌های بهره جریان نقدینگی را در بازارهای مالی هدایت کرده و دارایی‌های دیجیتال نیز از این قاعده پیروی می‌کنند. هنگامی که فدرال رزرو نرخ‌ها را کاهش می‌دهد، سرمایه به‌دنبال بازدهی بالاتر به همه بخش‌ها، از صرافی‌های غیرمتمرکز گرفته تا بیت کوین، سرازیر می‌شود. وقتی نرخ‌ها بالا می‌روند، احتیاط به بازار بازمی‌گردد و جستجو برای بازدهی می‌تواند پول را به‌سمت گزینه‌های امن‌تر هدایت کند، در حالی که توکن‌های پرریسک‌تر (به‌ویژه آلت‌کوین‌های سفته‌بازانه‌تر) معمولاً بیشترین آسیب را از خروج سرمایه می‌بینند.

آگاهی از چگونگی تأثیر نرخ بهره بر رفتار بازار می‌تواند به شما در زمان‌بندی تصمیمات مهم کمک کند. بیت کوین، با سیاست پولی منحصربه‌فرد و جایگاه تثبیت‌شده‌تر خود، ممکن است مقاومت بیشتری نسبت به اکثر توکن‌ها در برابر رکود نشان دهد، اما گاهی نیز می‌تواند تحت تاثیر عوامل خاص خود عمل کند. کل این حوزه همچنان به کاهش یا افزایش عرضه اعتبار و همچنین سایر عوامل کلان اقتصادی و فناورانه حساس است. توجه به روندهای اقتصاد کلان، به‌ویژه رصد مداوم سیاست‌های پولی فعلی و واکنش بازار به آن‌ها، برای درک چشم‌انداز آینده دارایی‌های دیجیتال ضروری است، زیرا شرایط دائما در حال تحول فراتر از مثال‌های تاریخی ذکر شده است.

سوالات متداول (FAQ)