با شناخت کاربردهای فناوری بلاک چین ، تبلیغات و سروصدای زیادی پیرامون این اختراع ایجاد شده است.
این موضوع شاید به این دلیل باشد که تصور کاربردهای بسیار خوب و پیشرفته فناوری بلاکچین آسان است. اما این فناوری به طور دقیق تر نیز بررسی شده است. در چند سال گذشته میلیون ها دلار در زمینه تحقیقات بر روی فناوری بلاک چین خرج شده و آزمایش های بسیار زیادی در این خصوص انجام شده است که آیا فناوری بلاک چین مناسب شرایط مختلف می‌باشد یا خیر.
فناوری بلاک چین ابزارهای جدیدی برای احراز هویت و اختیارات قانونی در دنیای دیجیتال ارائه می‌دهد که نیاز به بسیاری از مدیران و مدیریت های متمرکز را از میان برمی‌دارد. در نتیجه، فناوری بلاک چین ایجاد روابط دیجیتالی جدید را امکان پذیر می‌سازد.
با رسمی کردن و ایمن سازی روابط دیجیتالی جدید، انقلاب بلاک چین در صدد ایجاد ستون اصلی اینترنتی برای تراکنش ها و تعاملات ارزش می‌باشد که اغلب اوقات به آن اینترنت ارزش می‌گویند. این نوع اینترنت در مقابل اینترنت اطلاعات قرار دارد که از دیتابیس های اصلی، حساب ها، کلاینت ها و سرورها استفاده می‌کند و بیش از ۲۰ سال است که از آن بهره می‌بریم.
اما با وجود تمام صحبت ها در خصوص ایجاد و افزودن ستون دیجیتالی از لایه تراکنشی جدیدی به اینترنت، گاهی اوقات بلاک چین ها، کلیدهای رمزنگاری شده شخصی و ارزهای دیجیتال آنگونه که باید پیش نمی‌روند.
بسیاری از گروه ها فلوچارت ها و نمودارهایی برای کمک به اشخاص و نهادها ایجاد کرده اند تا بین بلاک چین یا دیتابیس های سنتی کلاینت-سرور تصمیم بگیرند که کدام یک را انتخاب کنند. عوامل زیر چکیده ای از اقداماتی است که در گذشته انجام شده است:
آیا در بلاک چین اطلاعات به صورت دینامیک و پویا و با سابقه قابل حسابرسی می باشند؟
جعل سند کاغذی به دلیل پیچیدگی شرایط فیزیکی و ظاهری آن بسیار سخت است. سند کاغذی همانند حکاکی روی سنگ، ماندگاری مشخصی دارد.
اما اگر اطلاعات دائم در نوسان باشند و اگر تراکنش ها به طور منظم و مداوم در حال انجام باشند، دیگر کاغذ به عنوان یک واسطه نمی‌تواند همراه با تغییرات سیستم ثبت باشد. ورود دستی اطلاعات نیز با محدودیت های انسانی مواجه است.
بنابراین اگر اطلاعات و سوابق آن برای روابط دیجیتالی که در صدد ایجاد آن هستند مهم می‌باشد، پس می‌توان گفت که بلاک چین ها با امکان پذیر ساختن نهادها و اشخاص در زمینه نوشتن ورودی های جدید در سیستم ثبت، ظرفیت انعطاف پذیری را ارائه می‌دهند. گفتنی است که تصدی این سیستم ثبت نیز در دستان بسیاری از کاربران است.
نهاد قانونی مرکزی می‌تواند اطلاعات را کنترل کند؟
دلایل زیادی وجود دارد که شخص ثالث باید مسئول احراز هویت و اختیارهای قانونی باشد. شرایطی وجود دارد که طی آن، کنترل امور توسط شخص ثالث کاملا مناسب و توجیه پذیر است. اگر حریم خصوصی اطلاعات را مهم ترین نکته در نظر بگیریم، روش های ایمن سازی متفاوتی وجود دارد که حتی نیازی به اتصال به شبکه نیز ندارد.
اما اگر زیرساخت های موجود IT که شامل حساب ها و اطلاعات ورودی به حساب ها می‌باشند برای امنیت هویت دیجیتالی کافی و مناسب نیست، پس این مشکل را می‌توان با فناوری بلاک چین حل کرد.
ساتوشی ناکاموتو در نوشته های اولیه خود به اسم “بیت کوین: سیستم پول الکترونیکی همتا به همتا” عنوان کرده است:
تاجران در خصوص مشتریان خود باید بسیار با احتیاط عمل کنند، به آنها اطلاعات بیش از نیاز ارائه دهند و توجه داشت که درصد خاصی از کلاهبرداری اجتناب ناپذیر است.
رمزنگاری کلید خصوصی انجام تراکنش ها را امکان پذیر می‌سازد. این تراکنش ها به سیستم های متمرکز نیازی ندارند و حساب های مورد نظر برای ایجاد روابط دیجیتالی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر این دیتابیس برای ایمن سازی تراکنش های مالی سبک به میلیون ها دلار پول نیاز داشته باشد، پس این احتمال وجود دارد که بلاک چین ها راهکار این شرایط باشند.
آیا سرعت تراکنش ها مهم ترین نکته ای است که باید در نظر گرفته شود؟
آیا دیتابیس به تراکنش ها میلی ثانیه ای با عملکرد پیشرفته نیاز دارد؟
اگر تراکنش های میلی ثانیه ای و با عملکرد بسیار خوب مورد نیاز است، پس بهتر است به همان سیستم متمرکز سنتی پایبند بمانیم. بلاک چین ها به عنوان دیتابیس ها، کند هستند و ذخیره اطلاعات نیز هزینه بر می‌باشد. سیستم های اطلاعات متمرکز بر اساس مدل کلاینت-سرور سریعتر و ارزانتر می‌باشند.
به طور خلاصه، اگرچه هنوز محدودیت ها و احتمالات بلاک چین را به طور کامل نمی‌دانیم، اما حداقل می‌توانیم بگوییم کاربردهایی که مورد بررسی قرار گرفته اند همگی درباره مدیریت و ایمن سازی روابط دیجیتالی به عنوان بخشی از سیستم ثبت می‌باشد.
