اعتماد در حوزه کریپتو چگونه است؟ آیا نیاز به اعتماد به واسطه دارد؟

حوزه رمز ارزها اغلب به عنوان حوزه‌ای شکست ناپذیر و حوزه‌ای که در آن نیازی به اعتماد به شخص یا طرف ثالث نیست دیده می‌شود. اما آیا با وضع قوانین بیشتر، ظهور دیگر بخش‌ها و توسعه دهندگان در این حوزه، این سخن تا چه اندازه صحت دارد؟فناوری بلاکچین عالی است؛ زیرا واسطه و دلال را حذف می‌کند، نیاز به اعتماد به اشخاص ثالث را برطرف می‌کند و به کاربران اختیارات کامل مالی یا مالکیت واقعی دارایی آنها را می‌دهد. از بیت کوین گرفته تا امور مالی غیرمتمرکز (Defi)، فناوری بلاکچین مدتی است که این قول را عملی کرده است – اما آیا واقعا درجه “عدم نیاز به اعتماد به واسطه” در این حوزه چقدر است؟ بحث اعتماد در حوزه کریپتو چگونه است؟

ارزهای رمزنگاری شده در نتیجه عدم اعتماد به سیستم مالی سنتی ایجاد شده‌اند؛ اما با ادامه  تغییر و تکامل حوزه کریپتو، اعتماد بیشتری لازم است: اعتماد به توسعه دهندگان، استخراج کنندگان، اپراتورهای صرافی‌ها و سایر شرکت کنندگان شبکه. تا حدودی، رمزنگاری به جای از بین بردن نیاز به اعتماد، گیرندگان اعتماد را تغییر می‌دهد.

Ilya Abugov، تحلیلگر ارشد DappRadar به کوین تلگراف گفت:

هنوز هم بسیاری از جنبه‌ها در حوزه کریپتو متمرکز هستند؛ یعنی کاربران باید به شخصی خاص یا گروهی از نهادها اعتماد کنند. حتی مواردی مانند رأی دادن نیز به این موضوع وابسته است که نمایندگان به نفع جامعه رمز ارز عمل ‌کنند.

بنابراین، در زیر خلاصه‌ای از زمینه‌ها و مثال‌های مختلف آورده شده که احتمالا حوزه کریپتو نتوانسته است به وعده خود مبنی بر ارائه تکنولوژی بدون “نیاز به اعتماد” جامه عمل بپوشاند.

اعتماد در حوزه کریپتو : توسعه دهندگان و شرکت‌ها

ساتوشی ناکاموتو  نام مستعار ایجاد کننده بیت کوین است که آن را در جهان منتشر کرد. امروز بیت کوین توسط میلیون‌ها کاربر، هزاران نود و استخراج کننده و بسیاری از افراد دیگر پشتیبانی می‌شود. در حوزه ارزهای دیجیتال، بیت کوین تا حدی نزدیک‌ترین ارز به مفهوم “عدم نیاز به اعتماد” است؛ زیرا هیچ کسی آن قدر قدرت ندارد که بتواند شبکه را به کنترل خود در آورد و کد بیت کوین بارها مورد بازبینی و استفاده قرار گرفته است.

هزاران پروژه مختلف رمز ارز وجود دارد. کریپتو در اشکال و سایزهای متفاوتی از آلت کوین‌ها گرفته تا عرضه اولیه کوین‌ها و پروتکل‌های DeFi موجود است. قراردادهای هوشمند پیچیده نیز وجود دارند و در این حالت، کاربران باید به توسعه دهندگانی که اپلیکیشن‌ها و برنامه‌ها را می‌سازند اعتماد کنند.

قراردادهای هوشمند معیوب منجر به ضررهای زیادی شده است؛ از جمله هک The DAO در سال ۲۰۱۶ و هک اخیر پروژه آندره کرونج (Andre Cronje) موسس پروژه Yearn.Finance، به نام Eminence. کاربران برای ایجاد امنیت بیشتر همیشه می‌توانند روی ماموران رسیدگی حساب کنند؛ اما یک بار دیگر، اعتماد به توسعه دهندگان یا بازرسان لازم است. Abugov به کوین تلگراف گفت:

کاربران و نهادهای پیچیده ممکن است حسابرسی کدها را انجام دهند. در غیر این صورت، کاربر فقط خطر را به عهده می‌گیرد. اعتماد در اینجا اصطلاحی ناقص است. توسعه دهنده ممکن است با حسن نیت در تلاش باشد، ولی با این وجود، باز هم متوجه آسیب پذیری‌هایی که باعث سوءاستفاده می‌شود و منجر به ضرر کاربر می‌شود، نشود.

همین امر می تواند در هنگام ایجاد به روزرسانی یا تغییر کد نیز صادق باشد و کاربران نمی‌توانند ۱۰۰ درصد مطمئن باشند که به روزرسانی منجر به نقص یا تغییر کامل پروژه می‌شود. در گذشته، این امر منجر به ایجاد فورک‌هایی مانند بیت کوین کش (BCH) شده بود که هدف آن جلوگیری از ایجاد آپدیت سگویت در بیت کوین بود.

بنابراین، اگرچه مقداری اعتماد لازم است، اما می‌توان از طریق اطمینان این را تا حدی القا کرد. هنگام استفاده از بیت کوین، اطمینان داریم که فقط به دلیل میزان بررسی همگانی (که کد توسط جامعه و توسعه دهندگان انجام می‌شود) کار می‌کند. همین امر می‌تواند در مورد سایر پروژه‌های رمزنگاری نیز صادق باشد. با این حال، تلاش و زمان صرف شده برای بررسی پروژه‌های جدید، به طور قابل توجهی کمتر از هزینه صرف شده برای Bitcoin خواهد بود.

با این حال، شایان توجه است که گرچه اکثر مردم قادر به بررسی کد نیستند، اما پروژه‌های رمزنگاری متن باز این امکان را ارائه می‌دهند؛ زیرا فناوری پشت آنها کاملاً شفاف است. جوردن لازارو گوستاو مدیر عامل Aave، به Cointelegraph گفت:

کاربران و توسعه دهندگان باید به رمزگذاران کاملاً اعتماد داشته باشند و همیشه در مورد هر چیزی که روزانه با آنها تعامل دارند، صحبت کنند. با این حال، تفاوت برای دیفای این است که همه چیز قابل کنترل و متن باز است و مانند امور مالی سنتی نیست.

صرافی‌ها و توکنیزه کردن

مسلماً بزرگ‌ترین نقطه تمرکز حوزه رمز ارزها صرافی‌های محبوب هستند. این صرافی‌ها اصلی‌ترین مکان‌هایی هستند که مردم از طریق آن‌ها به خرید و فروش رمز ارز می‌پردازند. بنابراین آنها قطعه حیاتی اکوسیستم کریپتو هستند. با این حال، آنها یادآور سیستم  بانکداری هستند؛ چرا که هنگام ترید یا خرید و فروش فرد باید به  اپراتورهای صرافی برای نگه‌داری سرمایه خود اعتماد کند. علاوه بر این، کاربران برای تکمیل پروسه احراز هویت لازم است به صرافی اعتماد نمایند؛ زیرا اطلاعات و اسناد هویتی خود را ارائه می‌دهند.

نیازی به گفتن نیست که موارد متعددی وجود داشته که کاربران ترجیح می‌دهند به صرافی اعتماد نکنند – برای مثال، سقوط وحشتناک صرافی Mt.Gox ، که منجر به از دست رفتن صدها میلیون دلار بیتکوین شد. از آن زمان به بعد، تعداد بی‌شماری کلاهبرداری و اسکم از صرافی‌ها و پروژه‌ها انجام شده است.

در حالی که مردم باید به صرافی‌ها اعتماد کنند، این اعتماد به دلیل این که جامعه به طور مداوم ارزهای کیف پول را کنترل می‌کند تا فعالیت مشکوک را تحت نظر داشته باشد، ضعیف شده است. همین امر در مورد سایر قسمت‌های اکوسیستم رمزنگاری، از جمله توکن سازی نیز صادق است. به عنوان مثال، بیت کوین توکنیزه شده (WBTC) کاربر را ملزم می‌کند به افرادی که مسئول ضرب توکن اعتماد کنند.

در حالی که اکثر نمایندگان صرافی‌ها اعتقاد دارند که صرافی‌های غیرمتمرکز در آینده نزدیک از صرافی‌های متمرکز پیشی نمی‌گیرند، گوستاو می‌گوید که صرافی Uniswap در حال حاضر حجم روزانه بیشتری نسبت به صرافی‌های متمرکز دارد.

در حالی که این یکی از اصلی‌ترین مشکلات در مورد متمرکز بودن حوزه رمز ارزهاست، اما این موضوعی است که تا حدودی برطرف شده است؛ صرافی‌های غیرمتمرکز به کاربران این امکان را می‌دهند تا بدون نیاز به اعتماد به یک طرف متمرکز برای نگهداری وجوه خود و همچنین حفظ حریم خصوصی خود، آزادنه و با خیالی راحت به خرید و فروش رمز ارزها بپردازند. با این حال، برای  تبدیل ارزهای رمزپایه به فیات و بالعکس، کاربران باید همیشه برای دریافت یا پرداخت ارزهای فیات به یک طرف متمرکز اعتماد کنند.

مقررات و دولت‌ها

بنابراین هنگام تعامل با قراردادهای هوشمند و بخش‌های متمرکز رمزنگاری مانند صرافی‌ها، اعتماد لازم است. با این حال، کاربران رمزارزها همچنین باید از مقررات و چگونگی تأثیر آن بر تجربه کریپتویی خود آگاه باشند. در حالی که از نظر تئوری حوزه ارزهای دیجیتال توسط هر کسی و در هر مکان قابل استفاده است، اما محدودیت‌های متعددی در کشورهای مختلف وجود دارد که می تواند از استفاده آزادانه رمزنگاری برای کاربران جلوگیری کند.

این بدان معنی است که هنگام سرمایه گذاری در کریپتوکارنسی‌ها، باید درجه خاصی از اعتماد به سازمان‌های نظارتی وجود داشته باشد. در حالی که ممکن است رمزنگاری توسط دولت‌ها همچنان “تحمل” شود، اما این می‌تواند در یک چشم بر هم زدن  تغییر کند. به عنوان مثال، اخیرا کوین‌های حریم خصوصی مورد انتقاد قرار گرفته‌اند و صرافی‌ها به منظور تبعیت از این انتقادات دولتی، آن‌ها را از لیست خارج می‌کنند.

اخیراً، سازمان نظارت مالی بریتانیا و سازمان رفتار مالی، مشتقات رمز ارزها  را برای کاربران خرده  ممنوع کردند؛ این بدان معناست که یا تجارت باید متوقف شود و یا باید از صرافی‌های غیرمتمرکز استفاده گردد. اگرچه این ممکن است این  یک روش احتمالی برای دور زدن ممنوعیت FCA در انگلیس و سایر مقررات متعاقب آن باشد، اما به نظر می‌رسد که اگر صرافی‌ها راهی برای اجرای سیاست‌های احراز هویت و مبارزه با پولشویی پیدا نکنند، هنوز هم احتمال بستن و متوقف کردن فعالیت آن‌ها وجود دارد. آدام کوکران شریک Cinneamhain Ventures ، با استناد به سنت و رسم بنا شده توسط دادخواست اخیر صرافی بیتمکس در ایالات متحده، در توییتر راجع به این موضوع چنین نوشت:

DAO  یا بدون DAO، می‌توانید متوجه شوید که توسعه دهندگان دارای کلیدهای مدیریتی، کاربرانی که Front-End ایجاد می‌کنند، شرکت‌هایی که افراد را برای کار بر روی پروتکل استخدام می‌کنند و افرادی که قرارداد را فعال می‌کنند یا از آن سود می‌برند، در تناقض با BSA است. این می‌تواند منجر به ضبط نام دامنه‌ها و سرورهای میزبان، خاموش کردن فرانت اند و دستگیری توسعه دهندگان شود.

آیا واقعا در حوزه کریپتو نیازی به اعتماد به واسطه نیست؟

جواب کوتاه و مختصر به این سوال به نظر می‌رسد “نه” باشد. در حوزه رمز ارزها نیز درجه‌ای از اعتماد ضروری است؛ اعتماد به افرادی که در ایجاد و نگهداری شبکه‌های رمز ارزها نقش دارند ، به اپراتورهای مسیرهای ورود و خروج و یا حتی تنظیم کننده‌هایی که بر قانونی بودن ارزهای رمزپایه نظارت می‌کنند.

با این حال، نیاز به اعتماد در این حوزه  بدون این که به امنیت و کارایی لطمه‌ای وارد شود، نسبت به هر حوزه‌ای به مراتب کمتر است. از همه مهم‌تر، کاربران بیت کوین نیازی نیست که برای پس انداز سرمایه خود به کسی اعتماد کنند. آنها مالکیت کامل نوعی از دارایی را دارند که می‌دانند به میل خود باعث تورم نخواهد شد و این بزرگ‌ترین مزیت حوزه کریپتو است.