تاریخچه هارد فورک های بیت کوین از اولین بلاک تا امروز!

در اوایل ۲۰۰۹، توسعه دهنده و یا تیمی از توسعه دهندگان اسرار آمیز ارز دیجیتال تحت پوشش نام مستعار ساتوشی ناکاموتو در حال کار کردن بودند و اولین برنامه نرم افزاری را بیرون دادند که بیت کوین را پیاده سازی می کرد. از آن به بعد، بیت کوین نه تنها توجه زیادی را در سراسر جهان به خود جلب کرده بلکه الهام بخش صد ها ارز دیجیتال دیگر بوده است.

بسیاری از این ارز های دیجیتال از ویژگی هایی استفاده می کنند که از قبل در ذات برنامه و مفهوم اولیه ساتوشی بوده است. دیگران بیت کوین را به عنوان یک مدل در نظر می گیرند و آن را تعدیل کرده و یا سعی در بهبود آن می کنند. در بعضی موارد، بیت کوین گزینه های دیگری را گسترش داده که بر اساس همان برنامه و مفهوم زیربنایی هستند اما از نسخه اولیه مجزا هستند. در این موقعیت ها، بلاک چین بیت کوین با مسئله ای بنام فورک مواجه شده است که در آن بلاک چین خودش به چندین موجودیت مجزا تقسیم شده است.

در اثر این فرآیند ارز های دیجیتال مختلفی با نام های مشابه بیت کوین ظاهر شده اند که از آن جمله می توان بیت کوین کش (bitcoin cash)، بیت کوین گولد (bitcoin gold) و دیگران را نام برد. برای یک سرمایه گذار عادی ارز دیجیتال مشکل است که تفاوت بین این ارز های دیجیتال را تشخیص دهد و فورک های مختلف را در یک جدول زمانی ترسیم کند. در این مقاله، مروری بر مهمترین فورک های بلاک چین بیت کوین در چند سال گذشته خواهیم داشت.

بلاک پیدایش (Genesis Block)

در سال ۲۰۰۹، مدت کمی بعد از بیرون دادن بیت کوین، ساتوشی اولین بلاک را بر روی بلاک چین بیت کوین استخراج کرد. به این بلاک به عنوان بلاک پیدایش اشاره می شود زیرا بنیان نهادن ارز دیجیتال بیت کوین را ارائه می دهد. ساتوشی قادر بود که تغییرات متعددی را در شبکه بیت کوین در اویل این فرآیند اعمال کند؛ حالا انجام این کار بسیار مشکل شده است و پایگاه کاربری بیت کوین در حد عظیمی رشد کرده است. این حقیقت که هیچ شخص یا گروهی نمی تواند زمان و نحوه ارتقای بیت کوین را تعیین کند به طور مشابهی فرآیند به روز رسانی سیستم را پیچیده تر کرده است. در سال های بعد از بلاک پیدایش، چندین هارد فورک موجود بوده است.

در خلال یک هارد فورک، نرم افزار پیاده سازی بیت کوین و فرآیند های استخراج آن ارتقا داده می شوند. زمانی که کاربری نرم افزار خود را ارتقا می دهد، آن نسخه تمامی تراکنش های نرم افزار قدیمی تر را رد می کند و در عمل شاخه جدیدی از بلاک چین را ایجاد می کند. اما کاربرانی که نرم افزار قدیمی را باقی گذاشته اند به پردازش تراکنش ها ادامه می دهند و این یعنی مجموعه ای موازی از تراکنش ها در دو زنجیره مختلف اتفاق می افتد.

 

Bitcoin XT

Bitcoin XT یکی از اولین هارد فورک های درخور توجه بیت کوین بود. این نرم افزار توسط Mike Hearn در اواخر ۲۰۱۴ راه اندازی شد و هدف از آن شامل کردن چند ویژگی جدید بود که او پیشنهاد داده بود. در حالی که نسخه قبلی بیت کوین اجازه پردازش تا ۷ تراکنش در ثانیه را می داد، هدف Bitcoin XT پردازش ۲۴ تراکنش در ثانیه بود. به منظور نیل به این هدف، پیشنهاد شد که اندازه بلاک از ۱ مگابایت به ۸ مگابایت افزایش پیدا کند.

در ابتدا Bitcoin XT موفقیت را تجربه کرد و بیش از ۱۰۰۰ نود نرم افزار آن را در اواخر تابستان ۲۰۱۵ راه اندازی کردند. اما چند ماه بعد، این پروژه علاقه کاربران را از دست داد و اساسا به صورت پروژه ای مرده درآمد. Bitcoin XT از لحاظ فنی هنوز هم موجود است اما در کل از مقبولیت افتاده است.

Bitcoin Classic

وقتی که Bitcoin XT رد شد، بعضی از اعضای جامعه هنوز هم می خواستند که اندازه بلاک افزایش پیدا کند. در نتیجه گروهی از توسعه دهندگان Bitcoin Classic را در اوایل ۲۰۱۶ راه اندازی کردند. بر خلاف XT که پیشنهاد افزایش اندازه بلاک تا ۸ مگابایت را می داد، Classic تمایل داشت که اندازه بلاک را تنها تا ۲ مگابایت افزایش دهد. Classic نیز مانند XT در ابتدا علاقه عموم را به خود جلب کرد و برای چندین ماه در خلال ۲۰۱۶ حدود ۲۰۰۰ نود داشت. این پروژه هنوز هم ادامه دارد و تعدادی از توسعه دهندگان شدیدا از آن حمایت می کنند. اما به نظر می رسد که اکثر افراد جامعه این ارز دیجیتال به سمت گزینه های دیگری رفته باشند.

Bitcoin Unlimited

این ارز با گذشت چند سال از بیرون دادن آن هنوز هم به صورت یک معما باقی مانده است. توسعه دهندگان این پروژه کد را بیرون دادند اما مشخص نکردند که چه نوع فورکی مورد نیاز است. Bitcoin Unlimited با اجازه دادن به ماینر ها برای تصمیم گیری در مورد اندازه بلاک توسط خودشان، در این فضا خود را متمایز کرد. نود ها و ماینر ها اندازه بلاکی را که می پذیرند، محدود می کنند که این اندازه تا ۱۶ مگابایت می تواند برسد. اگرچه مدتی کاربران به این پروژه ابراز علاقه کردند اما در نهایت با شکست بزرگی در جلب مقبولیت عموم کسب کرد.

Segregated Witness یا به اختصار SegWit 

توسعه دهنده بیت کوین کور Peter Wuille ایده SegWit را در اواخر ۲۰۱۵ اعلام کرد. به طور ساده، SegWit قصد داردکه اندازه هر تراکنش بیت کوین را کاهش دهد و به موجب آن اجازه دهد که تراکنش های بیشتری در یک زمان روی دهد. SegWit از لحاظ فنی یک سافت فورک بود اما بعد از پیدایش خود در تحریک هارد فورک ها نقش بسزایی داشت.

بیت کوین کش (Bitcoin Cash)

در واکنش به SegWit، تعدادی از کاربران و توسعه دهندگان بیت کوین تصمیم به شروع یک هارد فورک گرفتند تا از به روز رسانی های پروتکل جلوگیری کنند. بیت کوین کش نتیجه این هارد فورک بود. این ارز از بلاک چین اصلی در آوگست ۲۰۱۷ منشعب شد و در این زمان کیف پول های بیت کوین کش تراکنش ها و بلاک های بیت کوین را رد کردند.

بیت کوین کش موفق ترین هارد فورک بیت کوین تا به حال بوده است. در لحظه این نوشتار، بیت کوین کش چهارمین ارز دیجیتال بزرگ بازار از لحاظ حجم بازار می باشد که بیت کوین کش این جایگاه را مدیون پشتیبانی بسیاری از افراد برجسته جامعه کریپتو و بسیاری از صرافی های مشهور می باشد. بیت کوین کش اجازه بلاک های ۸ مگابایتی را می دهد و پروتکل SegWit را نمی پذیرد.

بیت کوین گولد (Bitcoin Gold)

بیت کوین گولد هارد فورکی بود که چندین ماه بعد از بیت کوین کش در اکتبر ۲۰۱۷ روی داد. هدف ایجاد کنندگان این هارد فورک احیای عملکرد استخراج با کارت گرافیک های اصلی بود. توسعه دهندگان این ارز احساس می کردند که استخراج از لحاظ تجهیزات و سخت افزار مورد نیاز بسیار تخصصی شده است.

یک ویژگی منحصر به فرد هارد فورک بیت کوین گولد Post-mine بود که فرآیندی است که در آن تیم توسعه دهنده بعد از روی دادن فورک ۱۰۰۰۰۰ کوین را استخراج کرد. بسیاری از این کوین ها برای بخشش هایی خاص مورد استفاده قرار گرفتند و توسعه دهندگان اشاره داشته اند که این بخشش ها برای رشد و تامین بودجه اکوسیستم بیت کوین گولد مورد استفاده قرار می گیرند. بخشی از این سکه ها هم برای پرداخت به توسعه دهندگان کنار گذاشته شده اند.

به طور کلی بیت کوین گولد به بسیاری از اصول اساسی بیت کوین پایبند است اما از لحاظ الگوریتم گواه اثبات کاری که ماینر ها نیاز دارند متفاوت از بیت کوین می باشد.

SegWit2x

وقتی که SegWit در آگوست ۲۰۱۷ پیاده سازی شد، توسعه دهندگان یک مولفه دوم را برای ارتقای پروتکل در برنامه داشتند. این اضافه که SegWit2x نام دارد باعث ایجاد هارد فورکی شد که اندازه بلاک ۲ مگابایت را تصریح می کرد. برنامه ریزی شد که SegWit2x به عنوان هارد فورک در نوامبر ۲۰۱۷ اتفاق بیافتد. اما تعدادی از شرکت ها و افراد جامعه بیت کوین که در ابتدا پروتکل SegWit را پشتیبانی کرده بودند، تصمیم گرفتند که از این هارد فورک پشتیبانی نکنند. یکی از دلایل این واکنش نتیجه قابلیت محافظت بازپخش اختیاری در SegWit2x بود؛ این تاثیر برجسته ای بر انواع تراکنشی داشت که فورک جدید می پذیرفت.

در هشتم نوامبر ۲۰۱۷، تیم پشت SegWit2x اعلام کرد که هارد فورک خود را به دلیل اختلاف در میان حامیان قبلی پروژه لغو می کند.

جمع بندی

در تنها چند سال، بیت کوین هارد فورک های زیادی داشته است. اگرچه آینده را کسی نمی داند اما احتمالا در آینده نیز بیت کوین با سافت فورک ها و هارد فورک های دیگری مواجه خواهد شد. به تدریج جامعه بیت کوین بزرگتر می شود اما این امر پیچیدگی بیشتری را نیز دربر خواهد داشت.