هنگامی که مردم کلمه ارز دیجیتال یا توکن را می‌شنوند ناخودآگاه یاد کوین هایی می‌افتند که بیانگر ذخیره سرمایه یا روشی برای تبادل ثروت است. با وجود محبوبیت بیت کوین، این سوء برداشت قابل درک است. با وجود این که تمام توکن های کریپتو دارای سابقه یکسان می‌باشند، اما چندین تفاوت برجسته نیز بین آن ها دیده می‌شود. در این مقاله به طور خلاصه به ویژگی های سه نوع ارز دیجیتال پرداخته می شود.
نوع اول: توکن های ارزی
نوع اول ارز دیجیتال همانی است که در باور عموم وجود دارد. یک ذخیره سرمایه یا ابزار تبادل همانند بیت کوین. به این نوع ارز دیجیتال، توکن های تراکنشی نیز گفته می‌شود. توکن های تراکنشی دارای ارزش می‌باشند، زیرا طرفین حاضر در تبادل آن ها به این نکته باور دارند. فیل گلیزر از شرکت هکرنون (Hackernoon) اظهار داشت:
همانند ارزهای رایج سنتی نظیر دلار یا یورو، بیت کوین نیز به عنوان یک کالا دارای ارزش ذاتی محدود می‌باشد و ارزش آن به این دلیل است که افراد، آن را ارزش گذاری می‌کنند.
بیت کوین در سال ۲۰۰۹ به منظور ایجاد و توسعه ارز بهتری معرفی شد تا بتواند پاسخگوی بعضی از محدودیت های ارزهای رایج سنتی باشد. دیوید گودبوی از بورس نزدک (Nasdaq) بیان کرد:
قطعا روزی فرا می‌رسد که بعضی از ارزهای دیجیتال جایگزین ارزهای سنتی خواهند شد.
اما حتی ارزهای دیجیتال نیز محدودیت های خاص خود را دارند. یکی از بزرگترین نقص های بیت کوین اندازه و حجم یک مگابایتی بلاک ها و ظرفیت بازدهی شبکه آن می‌باشد. مسئله دیگر بیت کوین، حفظ حریم خصوصی آن می‌باشد. گلیزر در این خصوص توضیح داد:
درحالی که آدرس های بیت کوین ناشناس می‌باشند و در دیتابیس آن، کیف پول به اشخاص متصل نمی‌باشد، موجودی و تراکنش های کیف های پول به طور عمومی در دفترکل قابل مشاهده می‌باشند.
در پاسخ به این محدودیت ها، ارزهای دیجیتال دیگری نظیر لایت کوین و دش ایجاد شده اند تا به این چالش های موجود بپردازند.
نوع دوم: توکن های کاربردی
توکن های کاربردی با اسامی کوین های اپلیکیشنی یا توکن های کاربر نیز شناخته شده می‌باشند. این توکن ها به کاربران، دسترسی های آتی به محصولات و خدمات را ارائه می‌دهند. در چشم انداز فعلی بلاک چین، جذب سرمایه از طریق ICO ها و صدور توکن ها برای استارت آپ ها محبوب می‌باشد. کاربران می‌توانند با استفاده از این توکن ها به خدمات آتی استارت آپ مورد نظر دسترسی داشته باشند. برای ایجاد انگیزه بیشتر، دارندگان این توکن ها برای خرید محصولات نهایی و یا در قیمت نهایی، تخفیف دریافت می‌کنند.
توکن های کاربردی نظیر ریپل برای اهداف خاصی طراحی شده اند. ریپل برای ایجاد انتقال بدون هزینه پول رایج طراحی شده بود و توسط بانک ها و موسسات مالی نظیر RBC، امریکن اکسپرس، SEB، BMO و چندین موسسه دیگر مورد استفاده قرار می‌گرفت.
جوزیاه ویلموث از استراتژی کوین می‌نویسد:
با وجود این که توکن های کاربردی با هدف تبدیل شدن به سرمایه گذاری، ایجاد نشده بودند با این حال افراد بسیار زیادی با امید به این که با افزایش تقاضا برای محصولات و خدمات شرکت مورد نظر، ارزش این توکن ها نیز افزایش یابد، وارد ICO های ارائه دهنده توکن های کاربردی شدند.
نوع سوم: توکن های پلتفرمی/ اپلیکیشنی
ارزهای دیجیتال پلتفرمی، فناوری های کامل بلاک چین با پروتکل ها و مجموعه قوانین خاص خود می‌باشند که برای اپلیکیشن ها یا برنامه های غیرمتمرکز آتی زیرساختی مهیا می‌کنند تا بر بستر این بلاک چین ها ایجاد شوند. گودبوی در این خصوص می‌نویسد:
این توکن ها برای حذف واسطه ها، ایجاد بازارهای مختلف و حتی عرضه سایر ارزهای دیجیتال ایجاد شده اند.
اتریوم محبوب ترین نمونه ارز دیجیتال پلتفرمی می‌باشد. توکن های اتریوم، توکن های دیجیتال بر پایه بلاک چین اتریوم می‌باشند که یک پلتفرم غیرمتمرکز می‌باشد و برای اجرای قراردادهای هوشمند و هم چنین ایجاد بلاک ارزهای دیجیتال جدید در سایر طبقه بندی ها و بخش ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
توکن اپلیکیشنی یک توکن دیجیتال برای برنامه هایی است که بر بستر پلتفرم مورد نظر ایجاد شده اند. برای مثال آگوریس (Auguris) یک برنامه غیرمتمرکز پیش بینی بازارهای مختلف می‌باشد که بر بستر بلاک چین اتریوم ایجاد شده است. آگور توکن های خود را به اسم REP صادر کرده است. اگر دارای توکن REP می‌باشید و پیش بینی دقیقی از بازار آگور انجام دهید، سهمی از هزینه های بازار دریافت می‌کنید.
توکن های اپلیکیشنی ممکن است بیانگر اشتراک یا عضویت دیجیتال باشد که دارندگان آن می‌توانند برای کسب سود یا سهمی از فروش به صورت REP، به معامله این توکن ها بپردازند.
