این مقاله توسط زوکو ویلکاکس (Zooko WilCox) از مخترعان زی کش و بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت الکتریک کوین؛ به همراه جاش سوئیهارت (Josh Swihart) از مخترعان زی کش و سرپرست رشد شرکت الکتریک کوین نوشته شده است.
در این سرزمین همه برنده‌اند!در تولد تترلند 2 اتریوم هدیه بگیرید!
بدون حریم خصوصی مالی، هیچ نوع حریم خصوصی دیگری معنی نمی دهد. مکان هایی که در آنها اقامت داشته اید، کتاب هایی که خریده اید و غیره، همگی در لیستی از رسیدها قابل مشاهده هستند. امروزه بلاک چین های عمومی مانند بیت کوین و اتریوم چنین اطلاعاتی را برای شما ذخیره می کنند. در گذشته، مردم به رد و بدل کردن داده های رمزگذاری نشده در بستر اینترنت می پرداختند و این باعث می شود که این داده ها در اختیار دزدان هویت و غیره قرار بگیرد. به همین منظور بود که یک پروتکل جستجو در شبکه بنام HTTPS ایجاد شد. امروزه مفهوم مشابهی برای تراکنش های رمزگذاری شده بر روی یک بلاک چین عمومی ایجاد شده که زی کش (Zcash) نام دارد.
از HTTP به HTTPS
اگر اطلاعات کارت اعتباری خود را بدون رمزگذاری در فضای اینترنت ارسال کنید، مورد استفاده افراد شرور قرار خواهد گرفت. دزدها همواره در جستجوی اطلاعات رمزگذاری نشده از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر هستند و همواره سعی می کنند که شماره کارت های اعتباری و رمز عبور حساب های بانکی را بدست بیاورند.
در روز های آغازین اینترنت، چنین اطلاعاتی بدون رمزگذاری ارسال می شدند زیرا در آن زمان اینترنت مورد استفاده افراد معدودی قرار می گرفت که دانشگاهی و با سواد بودند و اکثرا همدیگر را می شناختند. پروتکل HTTP که در آن زمان برای خواندن صفحات شبکه طراحی شده بود، به رمزگذاری اطلاعات توجه نکرده بود و تا مدتی هم برای اینترنت آن زمان پاسخگو بود.
از سال ۱۹۹۱ به بعد، شاهد رشد عظیم اینترنت بودیم و افراد زیادی برای امور مالی از اینترنت استفاده می کردند. کم کم دزدها وارد این فضا شدند و به جستجوی اطلاعات رمزگذاری نشده که با استفاده از پروتکل HTTP ارسال می شدند، روی آوردند. این دزد ها به راحتی قادر به دستیابی به شماره کارت اعتباری افراد و دیگر اطلاعات حساس بودند.
راه حل این کار رمزنگاری بود؛ اما در ابتدا مناقشاتی نسبت به آن موجود بود. بسیاری بر این باور بودند که مجرمان از رمزنگاری برای اعمال مجرمانه استفاده خواهند کرد. در سال ۱۹۹۴ بود که Netscape یک پروتکل رمزگذاری شده جستجو در شبکه اینترنت را اختراع کرد که HTTPS نامیده شد. این پروتکل امنیتی بود که تجارت الکترونیک و شبکه مدرن را مقدور ساخت.
در این زمان بود که افراد و کسب و کارها متوجه اهمیت رمزگذاری شدند و به سمت آن هجوم آوردند. امروزه HTTPS یک ضرورت برای انتقال داده بین کامپیوترها در شبکه اینترنت است. این پروتکل به صورت یک قفل سبز در مرورگر ها دیده می شود و امروزه حتی سازمان هایی از این پروتکل استفاده می کنند که در گذشته مخالف دسترسی عموم به رمزگذاری بودند.
به این ترتیب بود که رمزگذاری جای خود را در فضای اینترنت باز کرد و دلیل آن هم استفاده از اینترنت برای امور مالی و تجارت بود. رمزگذاری تنها راه حل امن و ایمن برای انجام این کار بود.
از بلاک چین به زی کش
با در نظر گرفتن این تاریخچه ای که بیان شد به امروز می آییم. امروزه با اینکه HTTPS در همه جا حاضر است اما مشکل جدیدی در مورد حریم خصوصی مالی ایجاد شده است و آن به طور متناقضی در فضای ارز های دیجیتال مطرح است. اگرچه افراد عادی فکر می کنند که رمزگذاری اطلاعات آنها به خوبی انجام گرفته است، اما باید بگوییم که مقداری از اطلاعات مالی در فضای اینترنت آشکار می شود و می تواند در معرض دید افراد شرور قرار بگیرد.
ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین و اتریوم، تراکنش ها را بر روی یک بلاک چین عمومی قابل خواندن برای همه منتشر می کنند. بنابراین دیگران می توانند زمان تراکنش یکی از آدرس های شما، مقدار وجه و اطلاعاتی دیگر را بر روی بلاک چین عمومی مشاهده کنند. این درست شبیه زمانی است که هنوز HTTPS اختراع نشده بود و هر فردی می توانست هر چیزی را بخواند.
به عنوان مثال فردی را در نظر بگیرید که آدرس بیت کوین خود را برای دریافت بخشش هایی می دهد و نام او به این آدرس گره می خورد. حال تعداد بخشش ها و مقدار دریافتی و بسیاری از اطلاعات دیگر در رویت همگان قرار خواهد گرفت و برای همیشه قابل خواندن خواهد بود.
این قضیه برای کسب و کارها و مصرف کنندگان مشکل ایجاد می کند. آنها نمی توانند همه تراکنش های مالی و شخصی خود را در معرض دید عموم قرار دهند. به همین دلیل بود که زی کش در ۲۰۱۶ اختراع شد. زی کش از لحاظ رمزنگاری پیشرفته تر از بیت کوین است و در تراکنش های محافظت شده آن، اطلاعاتی مانند فرستنده، گیرنده و مقدار تراکنش برای عموم قابل رویت نخواهد بود.
با مقایسه اسکرین شاتی از تراکنش های بیت کوینی و تراکنش های محافظت شده زی کش، به وضوح می توانید متوجه این امر شوید و تفاوت حریم خصوصی این دو را مشاهده کنید.
در یک تراکنش بیت کوینی، برچسب زمانی، مقدار و آدرس های فرستنده و گیرنده در معرض عموم هستند. در تراکنش های محافظت شده زی کش، برچسب زمانی عمومی است اما اطلاعاتی در مورد فرستنده، دریافت کننده و یا مقادیر تراکنش در دسترس نیست.
به همین دلیل است که ما فکر می کنیم که زی کش مشابه HTTPS است. این ارز دیجیتال باعث حفظ حریم خصوصی در یک بلاک چین عمومی می شود. به این ترتیب، تراکنش های محافظت شده زی کش از استراق سمع و تجسس افراد دیگر جلوگیری می کنند و از حریم خصوصی مالی افراد محافظت می کنند.
همچنان که HTTPS تبدیل به استاندارد اینترنت برای محافظت از تراکنش های کارت اعتباری شد، ما معتقدیم که رمزگذاری قوی نیز به مرور زمان تبدیل به استاندارد بلاک چین های عمومی برای محافظت از تراکنش های ارز دیجیتال خواهد شد. در فضای متخاصم اینترنت امروز، رمزگذاری قوی برای محافظت از افراد، کسب و کار ها و ملت ها بسیار ضروری است. نظر شما چیست؟ آینده زی کش را با توجه به نکات مطرح شده در این مقاله چطور می بینید؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
