سرعت گردش پول (Velocity) چیست و چه تاثیری بر قیمت رمز ارزها می‌گذارد؟

سرعت گردش پول (Velocity) معیاری است که نرخ مبادلات پول در اقتصاد را می‌سنجد؛ به این صورت که تعداد دفعاتی که پول از یک شخص به شخصی دیگر منتقل می‌شود سنجیده می‌شود. ولوسیتی همچنین تعداد دفعاتی که یک واحد پول در یک دوره مشخص استفاده می‌شود را نیز نشان می‌دهد. به بیانی ساده‌تر سرعت گردش پول، مجموع خرج کردن پول توسط مشتریان و کسب و کارها در اقتصاد است. Velocity معمولا توسط نرخ تولید ناخالص داخلی (GDP) یک کشور سنجیده می‌شود. در این مقاله با این مفهوم مهم و پیچیده و فرمول‌های آن آشنا می‌شویم و سپس نحوه استفاده از سرعت گردش پول در ارزهای دیجیتال را بررسی می‌کنیم. در انتها نیز با ذکر مثال‌هایی سعی می‌کنیم درک آن را ساده‌تر کنیم.

سرعت گردش پول چیست؟

ولوسیتی برای سنجش مقدار پول در گردشی که برای خرید محصولات و خدمات به کار می‌رود، استفاده می‌شود. این به اقتصاددانان و سرمایه گذاران کمک می‌کند تا قدرت اقتصادی یک کشور را ارزیابی کنند؛ سرعت بالای گردش پول در ارزهای فیات، معمولا نشان دهنده اقتصاد سالم و در حال گسترش است و سرعت پایین گردش پول، نشانه رکود اقتصادی است.

Velocity معیاری است که توسط اقتصاددانان محاسبه می‌شود. در حالی که این یک اندیکاتور کلیدی برای اقتصاد نیست، اما می‌تواند در کنار دیگر اندیکاتورهای کلیدی دیگر مثل GDP، نرخ بیکاری و تورم، برای تشخیص سالم بودن اقتصاد یک کشور استفاده شود؛ GDP و عرضه پول، دو مولفه مهم در فرمول سرعت گردش پول هستند.

• Velocity‌ معیاری است که نرخ مبادلات پول در اقتصاد را می‌سنجد
• فرمول سرعت گردش پول نشان می‌دهد که کدام بخش از پول برای خرید محصولات و خدمات خرج شده است
• سرعت بالای گردش پول معمولا نشان دهنده توسعه اقتصادی و سرعت پایین نشان دهنده رکود اقتصادی یک کشور، شرکت یا رمز ارز است.

مثالی از ولوسیتی

اقتصادی را در نظر بگیرید که دو فرد A و B در آن مشارکت دارند و هر کدام از آنها ۱۰۰ دلار پول دارند. فرد B با ۱۰۰ دلار یک خانه از فرد A‌ می‌خرد. B از A خواهش می‌کند به او کمک کند تا بخش جدیدی را به خانه اضافه کنند و برای این کار، به او ۱۰۰ دلار دیگر پرداخت می‌کند. A همچنین یک اتومبیل به قیمت ۱۰۰ دلار دارد که آن را نیز به B‌ می‌فروشد. بدین ترتیب، هر دو مشارکت کننده در اقتصاد، تراکنش‌هایی به ارزش ۴۰۰ دلار را با یکدیگر انجام داده‌اند. در حالی که دولت تنها ۱۰۰ دلار در اختیار آنها قرار داده است.

فرمول محاسبه Velocity

با این که مثال بالا، یک نمونه بسیار ساده سرعت گردش پول بود، اما ولوسیتی در مقیاس‌های بسیار بزرگ‌تر از این مانند گردش پول در بین تمام جمعیت یک کشور کاربرد دارد. برای محاسبه سرعت گردش پول در یک کشور، اقتصاددانان از GDP تقسیم بر عرضه پول استفاده می‌کنند.

Velocity = تولید ناخالص داخلی (GDP) ÷ عرضه پول

تولید ناخالص داخلی به عنوان صورت کسر در فرمول ولوسیتی استفاده می‌شود. البته به جای GDP، محصول ناخالص ملی (GNP) نیز می‌تواند قرار گیرد. GDP نشان دهنده مقدار کل محصولات و خدمات در یک اقتصاد است، که می‌توانند خریداری شوند. در مخرج این فرمول، اقتصاددانان معمولا سرعت گردش پول را با M1 و M2 یکسان در نظر می‌گیرند.

M1 چیست؟

در اقتصاد آمریکا، M1 دقیق‌ترین تعریف برای عرضه پول است که شامل سکه‌ها و ارزهای در گردش است. به بیانی دیگر، سکه‌ها و ارزها توسط خزانه‌داری آمریکا و بانک فدرال رزرو نگهداری نمی‌شوند و در چرخه اقتصاد وجود دارند. نزدیک‌ترین چیزی که با ارز مرتبط است، واریزهای قابل بررسی، که با واریزهای تقاضا نیز شناخته می‌شوند، هستند. این‌ها مقادیری هستند که در حساب‌های بررسی نگهداری می‌شوند. واریزهای قابل بررسی به این دلیل به این نام خوانده می‌شوند، چون در صورت خرج کردن از طریق چک یا کارت اعتباری دارندگان این حساب‌ها، بانک باید به آنها پول بدهد.

این آیتم‌ها در کنار یکدیگر (ارز و حساب‌های بانکی)، بیشتر اجزای M1‌ را تشکیل می‌دهند. چک‌های مسافرتی نیز شامل M1 می‌شوند؛ اما امروزه این چک‌ها نسبت به گذشته کاربرد کمتری دارند.

M2 چیست؟

در مقیاس بزرگ‌تر پول، M2 شامل تمام اجزاء M1، به علاوه دیگر انواع واریزهاست. برای مثال، M2 شامل پس اندازهای بانکی در حساب‌هایی است که شما نمی‌توانید در آن مستقیما چک ارائه کنید، اما به راحتی می‌توانید از طریق بانک و یا دستگاه خودپرداز، پول خود را برداشت کنید. بسیاری از بانک‌ها و سازمان‌های مالی همچنین اجازه می‌دهند تا در بازارهای مالی سرمایه گذاری کنید؛ جایی که سرمایه گذاران زیادی وجود دارند و به عنوان مثال بر روی اوراق بهادار دولتی سرمایه گذاری می‌کنند.

یکی دیگر از عناصر M2، سرمایه‌های کوچک‌تر (کمتر از ۱۰۰ هزار دلار) است که در این نوع حساب‌ها، افراد به منظور دریافت سود بیشتر، نمی‌توانند برای مدتی سرمایه خود را برداشت کنند (چند ماه تا چند سال). به طور خلاصه، M2 شامل پول‌هایی است که شما می‌توانید برداشت و خرج کنید، اما محدودتر از M1‌ است.

M1 شامل مجموع تمام ارزهایی است که توسط عموم مردم نگهداری و خرج می‌شود. M2 شاخص بزرگ‌تری از عرضه پول است که شامل پس انداز، حساب‌های زمان‌دار و دارایی‌های دوطرفه در بازارهای مالی است.

در نمودار زیر، نتایج سرعت گردش پول به صورت فصلی را می‌بینید، که توسط فدرال رزرو برای M1 و M2 انجام شده است.

Velocity و اقتصاد

اقتصاددانان دیدگاه‌های مختلفی درباره کارآمد بودن سرعت گردش پول برای سلامت اقتصادی یا فشار تورم در جامعه دارند. برخی از آنها اعتقاد دارند که در صورت تغییر المان‌های مختلف اقتصادی، ولوسیتی باید همواره ثابت بماند؛ اما تغییر در عرضه پول می‌تواند این عناصر را تغییر دهد و در نتیجه سرعت گردش پول و نرخ تورم نیز تغییر کند. برای مثال، افزایش عرضه پول به صورت تئوری، باید باعث افزایش قیمت‌ها شود؛ زیرا باید مقدار بیشتری پول برای همان کالا و خدمات پرداخت شود. عکس این موضوع نیز زمانی رخ می‌دهد که عرضه پول کاهش یابد.

اما منتقدان این نظریه معتقدند که در کوتاه مدت، سرعت گردش پول بسیار متغیر است و قیمت‌ها برای تغییر کردن مقاومت می‌کنند؛ در نتیجه، ارتباط ضعیف و غیرمستقیمی بین عرضه پول و تورم به وجود خواهد آمد. اما به صورت تجربی، اطلاعات نشان می‌دهند که ولوسیتی قطعا متغیر است؛ به علاوه، ارتباط بین سرعت گردش پول و تورم نیز متغیر است.

سرعت گردش پول در ارزهای دیجیتال

پروژه‌هایی که می‌خواهند جذب سرمایه انجام دهند و یا ارز جدید تولید کنند، باید کاملا مفهوم Velocity را درک کنند. ولوسیتی بر روی ارزش اقتصادی ارز دیجیتال در بلندمدت تاثیر مسقیم می‌گذارد. بنابراین ما باید نحوه کار سرعت گردش پول را درک کنیم و محاسبات مربوطه را انجام دهیم. با انجام دقیق این محاسبات، پروژه‌های رمز ارز می‌توانند استراتژی‌های بهتری برای ایجاد بازار سالم و بلندمدت ارزهای خود بچینند.

برای جذب سرمایه و عرضه توکن موفق، باید دلیلی وجود داشته باشد که هودلرها توکن‌های خود را برای مدت زمان طولانی نگهداری کنند. طراحان پروتکل باید مکانیزم‌های مختلف را با هم ترکیب کنند تا این انگیزه را برای هولدرها ایجاد کنند. به بیانی دیگر، توکن‌هایی با سرعت پایین گردش پول، ارزش واقعی را ایجاد می‌کنند؛ یعنی هرچه هولدرهای یک رمز ارز بیشتر باشند، ولوسیتی کم می‌شود و در نتیجه توکن نیز کمیاب‌تر می‌شود. پس ارزش آن افزایش خواهد یافت. از طرفی دیگر، توکن‌هایی با Velocity بالا باعث ریسک زیادی در نگهداری بلندمدت آن می‌شوند.

بیشتر ارزهای دیجیتال از طرح “سریع پولدار شدن” استفاده می‌کنند، خرید سریع مردم در ابتدای عرضه توکن، باعث افزایش قیمت و تورم می‌شود؛ اما زمانی که مردم شروع به فروش این توکن‌ها می‌کنند، به خاطر این که قیمت آن دارای حباب است، به سرعت ارزش خود را از دست می‌دهد. اما رمز ارزهایی که به سرمایه گذاران اجازه می‌دهند تا برای مدت زمان مشخصی آن را نگهداری کنند، ولوسیتی پایینی دارند، که این باعث کاهش نوسانات و ریسک می‌شود.

محاسبات ولوسیتی در ارزهای رمزنگاری شده

محاسبه سرعت گردش پول در رمز ارزها ساده است:

بنابراین:

این فرمول نشان می‌دهد که میانگین ارزش شبکه با سرعت گردش پول تقسیم بر ارزش کل معاملات برابر است. ولوسیتی معمولا به صورت سالیانه محاسبه می‌شود. اگر تراکنش‌ها حذف شوند، نقدینگی توکن‌ها ناقص خواهد بود و در نتیجه سرعت گردش پول صفر می‌شود؛ بنابراین دارایی با نرخ نزولی معامله خواهد شد. پس برای نشان دادن ارزش کامل یک توکن، باید یک حداقل مقدار برای ولوسیتی وجود داشته باشد.

در رمز ارزهایی که مردم آنها را نگه نمی‌دارند، سرعت گردش پول به صورت خطی با ارزش تراکنش‌ها افزایش می‌یابد؛ یعنی حتی اگر ارزش تراکنش رشد بسیار زیادی داشته باشد، ارزش شبکه ثابت خواهد ماند. پروژه‌های ارز دیجیتال باید مکانیزم‌هایی را ترتیب دهند تا کاربران را تشویق به نگهداری بلندمدت رمز ارز خود کنند.

چند فرمول اقتصادی دیگر نیز برای سرعت گردش پول وجود دارد:

فرمول برنیسک (Burnisk): MV = PQ

در فرمول بالا:

• M‌ اندازه یا سایز دارایی
• V سرعت گردش پول (تعداد دفعاتی که یک رمز ارز روزانه دست به دست یا معامله می‌شود)
• P قیمت ارز دیجیتال مورد نظر
• Q مقدار رمز ارز در گردش

در فرمول برنیسک، ارزش گذاری معمولا از طریق جابجایی معادله به این صورت انجام می‌شود: M = PQ/V

فرمول بوترین (Buterin): MC = TH

در این فرمول:

• M کل عرضه توکن (یا تعداد توکن‌های در گردش)
• C قیمت رمز ارز (یا ۱/P که P‌ = سطح قیمت)
• T حجم معاملات یا تراکنش‌ها (ارزش اقتصادی هر تراکنش در زمان مشخص)
• H نیز ۱/V (مدت زمانی که کاربر توکن را نگهداشته، قبل از آن که تراکنشی انجام دهد)

در این فرمول، برای به دست آوردن قیمت توکن، می‌توان به این صورت معادله را جابجا کرد: C = TH/M

در تعریفی دیگر، سرمایه گذار می‌تواند ببیند که ولوسیتی رمز ارز متناسب با ارزش آن، اما به صورت معکوس حرکت می‌کند. هرچه مردم مدت زمان بیشتری توکن را نگهداری کنند، قیمت هر توکن نیز بیشتر خواهد شد؛ مثلا اگر تاثیر تراکنش‌ها بر روی اقتصاد، سالیانه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار باشد و هر کدام از توکن‌ها در طول سال ۱۰ بار در چرخه بگردند، بنابراین ارزش توکن‌ها برابر با ۱۰ میلیارد دلار خواهد بود. اگر هر کدام از توکن‌ها سالیانه ۱۰۰ بار در چرخه بگردند، ارزش آنها ۱ میلیارد دلار می‌شود. بنابراین درک سرعت گردش پول در چرخه اقتصادی رمز ارزها بسیار مهم است.

ولوسیتی در حباب قیمت

Velocity نشان می‌دهد که تراکنش‌ها با چه سرعتی انجام می‌شوند. برای مثال توکنی فرضی به نام Karn دارای ولوسیتی بالایی است؛ زیرا چرخه خرید و فروش آن در عرض چند ثانیه انجام می‌شود. سرعت گردش توکن از این جهت نیز مهم است؛ زیرا به سرمایه گذاران نشان می‌دهد که توکنشان چقدر سریع قابلیت نقد شدن دارد.

یک رمز ارز می‌تواند با توجه به شرایط بازار، ارزش تورمی داشته باشد. اگر قیمت توکن در مدت زمان کم رشد بسیار زیادی داشته باشد، سرمایه گذاران آن را می‌فروشند و این باعث ریزش قیمت آن می‌شود. حتی اگر در این مثال شرایط بازار به سرعت تغییر کند، ارزش اصلی و واقعی توکن ثابت خواهد ماند. افرادی که به صورت بلندمدت سرمایه گذاری می‌کنند، نوسانات کمتری تجربه می‌کنند و ارزش توکن آنها به صورت واقعی افزایش خواهد یافت.

چه راه‌هایی برای کاهش ولوسیتی یک توکن وجود دارد؟

چند روش برای کاهش سرعت گردش رمز ارز وجود دارد:

• استفاده از مکانیزم تقسیم سود (یا بازخرید و سوزاندن): به معنی ایجاد یک طرح تشویقی برای کاربران است. اگر قیمت یک ارز دیجیتال کاهش یابد، سود آن افزایش می‌یابد؛ اگر سود یک رمز ارز زیاد باشد، سرمایه گذاران به منظور دریافت سود، رمز ارز را می‌خرند و نگهداری می‌کنند؛ در نتیجه قیمت آن افزایش و سرعت گردش آن کاهش می‌یابد.
• ایجاد امکان استیکینگ یا سهام گذاری در پروتکل به منظور قفل کردن دارایی: اگر دارایی در پلتفرم قفل شود و کاربر نتواند آن را برداشت کند، باعث کاهش ولوسیتی و افزایش قیمت خواهد شد.
• استفاده از روش سوزاندن و تولید کردن توکن‌ها به صورت متعادل: این روش به مسئله ضدتورمی رمز ارزها و نوسانات غیرضروری اشاره دارد؛ باید رابطه خطی و مستقیم بین کاربرد پروتکل و قیمت رمز ارز وجود داشته باشد. برای مثال، پروتکل Factom‌ در هر ماه ۷۳,۰۰۰ کوین جدید تولید می‌کند؛ اگر بیشتر از این مقدار توسط کاربران استفاده شود، عرضه، کشش ایجاد کوین بیشتر از این مقدار را ندارد و در نتیجه قیمت افزایش می‌یابد.
• ایجاد انگیزه برای نگهداری: این روش باید حالت بازی‌گونه داشته باشد؛ یعنی کاربران بتوانند مقدار رمز ارز و مدت زمان نگهداری را مشخص کنند. مثلا پروژه می‌تواند بگوید که اگر این مقدار رمز ارز را به مدت ۳ ماه نگهداری کنید، این مقدار توکن پاداش می‌گیرید. مثلا پروژه YouNow که یک سیستم انعام‌دهی به ویدیوهاست، می‌گوید که هر چقدر بیشتر توکن ما را نگهداری کنید،‌ مطلب یا ویدیوی شما در سیستم جایگاه بالاتری خواهد داشت؛ بنابراین کاربران ارزهای این پلتفرم را نگهداری می‌کنند تا بینندگان بیشتر و در نتیجه انعام بیشتری داشته باشند.
• تبدیل شدن به رمز ارزی برای ذخیره ارزش: زمانی که مردم ارزش واقعی یک رمز ارز را می‌بینند، می‌خواهند این ارز را بخرند تا ارزش خود را ذخیره کنند؛ البته دستیابی به این مورد بسیار دشوار است.

مثال‌هایی برای درک بهتر Velocity

در ادامه، برای درک بهتر سرعت گردش پول یا Velocity، مثال‌هایی ساده می‌زنیم:

ما ۴ شخصیت داریم: آلیس ، باب ، چارلی و دیوید و شرایط به شرح زیر هستند:

• فرض کنید که ما ۳ ماشین لباسشویی داریم که باب، چارلز و دیوید مالک آنها هستند. مردم لباس‌هایشان را برای شستشو نزد این سه نفر می‌آورند و به ازای شستشوی هر لباس ۱ دلار پرداخت می‌کنند. هر ماشین لباسشویی ظرفیت ۱۰۰ لباس در روز را دارد، که این موضوع می‌تواند ارزش کلی را برآورد کند؛ ۳ ماشین لباسشویی × ۱۰۰ لباس × ۱ دلار = ۳۰۰ دلار در روز.
• توکن فرضی ABC به عنوان روش پرداخت این اکوسیستم پذیرفته شده است. بنابراین یک شستشو می‌تواند به نسبت قیمت فعلی این توکن، هزینه‌های مختلفی داشته باشد. مثلا اگر یک نفر ۵۰ لباس را بشوید (هر لباس ۱ دلار و جمعا ۵۰ دلار) و توکن ABC نیز ۵ دلار قیمت داشته باشد، مشتری باید ۱۰ توکن پرداخت کند.
• در مجموع ۳۰۰ توکن ABC در این اکوسیستم وجود دارد و مالک تمام آنها آلیس است.

سناریوی اول:

در یک روز، آلیس ۳ مسئول ماشین لباسشویی استخدام می‌کند و برای هر ماشین ۱۰۰ توکن خرج می‌کند. هر ماشین لباسشویی ۱۰۰ دلار ارزش دارد؛ بنابراین توکن‌های آلیس ۳۰۰ دلار ارزش دارند.

نکته‌ای که در اینجا باید به آن توجه کرد، این است که هر توکن ABC دست به دست می‌شود و یا به صورت یکجا خرج می‌شود. تعداد دفعاتی که توکن در مدت زمان مشخصی دست به دست می‌شود، به عنوان سرعت گردش پول یا ولوسیتی شناخته می‌شود. در سناریوی اول، Velocity توکن ABC‌ برای روز اول ۱ است. زیرا به صورت یکجا و توسط یک شخص خرج شده است.

سناریوی دوم:

به یاد داشته باشید که توکن ABC تنها می‌تواند در پلتفرم ABC استفاده شود. در نتیجه، شانس زیادی برای دارندگان این توکن وجود دارد تا بتوانند به محض به دست آوردن این توکن، آن را خرج و یا نقد کنند. این موضوع در اقتصاد رمز ارزها مشترک است. در تصویر بالا، ما سناریویی داریم که شبیه به اقتصاد رمز ارزهاست.

ابتدا آلیس یک مسئول ماشین لباسشویی به نام باب را استخدام می‌کند و تمام توکن‌های خود را خرج می‌کند تا ۱۰۰ لباس را بشوید. سپس باب یک مسئول ماشین لباسشویی دیگر به نام چارلی را استخدام می‌کند و تمام توکن‌های خود را برای شستن ۱۰۰ لباس خرج می‌کند (درست مثل آلیس). در نهایت، چارلی دیوید را استخدام می‌کند و دقیقا همان کار آلیس و باب را تکرار می‌کند. هر شستشو ۱۰۰ دلار ارزش دارد و این شبکه در مجموع ۳۰۰ دلار ارزش تولید کرده است.

در این مورد، می‌بینیم که هر توکن ABC در یک روز سه بار دست به دست شده است. بنابراین ولوسیتی این توکن برای یک روز، ۳ است.

سناریوی سوم:

این سناریو کاملا متفاوت است؛ آلیس درباره مزایای هودل کردن یا نگهداری بلندمدت توکن ABC بی اطلاع است. اگر او ۱۵۰ توکن را به مدت یک هفته در کیف پول خود نگهداری کند، می‌تواند خدمات تعمیرات لوازم خانگی مجانی دریافت کند. پس اگر آلیس این موضوع را بداند، برای خرج کردن توکن‌های خود اقتصادی‌تر فکر می‌کند؛ او نیمی از توکن‌های خود (۱۵۰ توکن) را برای دو شستشوی لباس (جمعا به ارزش ۲۰۰ دلار) خرج می‌کند و مابقی را برای دریافت خدمات تعمیرات نگهداری می‌کند. در این سناریو، نصف توکن‌ها دست به دست شده و نیمه دیگر اصلا خرج نشده است. بنابراین Velocity توکن در یک روز ۰.۵ است.

ارزش گذاری توکن بر اساس کاربرد

تئوری کمیت پول در اقتصاد، رابطه بین کمیت پول و سطح قیمتی خدمات و محصولات فروخته شده را ایجاد می‌کند. در اقتصاد رمز ارزها، این رابطه بدین صورت تعریف می‌شود:

ارزش کل تراکنش = حجم بازار (Market Cap) × سرعت گردش توکن

این فرمول را در ۳ مثال توضیح می‌دهیم:

مثال ۱: 

• تمام توکن‌ها به ارزش ۳۰۰ دلار به صورت یکجا خرج شده‌اند
•  پس ارزش این شبکه ۳۰۰ دلار است
• تولید توکن‌هایی با ارزش کل ۳۰۰ دلار بدین معنی است که هر توکن ۱ دلار ارزش دارد

مثال ۲: 

• تمام توکن‌ها ۳ بار خرج شده‌اند تا ارزش بازار آنها ۳۰۰ دلار شود
• به طور میانگین در هر بار خرج کردن، ۱۰۰ دلار ارزش تولید می‌شود و این ارزش کل شبکه است
• تولید توکن‌هایی با ارزش کل ۱۰۰ دلار بدین معنی است که هر توکن ۰.۳۳ دلار یا ۳۳ سنت ارزش دارد

مثال ۳: 

• تنها نیمی از توکن‌ها خرج شده‌اند تا ارزش بازار آنها ۲۰۰ دلار شود
• اگر تمام توکن‌ها به یکباره خرج شوند، ۴۰۰ دلار ارزش تولید می‌شود؛ بنابراین ارزش کل این شبکه ۴۰۰ دلار است
• تولید توکن‌هایی با ارزش کل ۴۰۰ دلار، بدین معنی است که هر توکن ۱.۳۳ دلار ارزش دارد

بیشتر بخوانید: راهنمایی جامع در مورد حجم بازار (market cap) ارزهای دیجیتال!

مشکل سرعت گردش رمز ارز

امروزه بیشتر اقتصادهای توکن کاربردی طوری طراحی شده‌اند که مشابه مثال ۲ کار می‌کنند؛‌ یعنی سرمایه گذاران تمایل دارند که به سرعت تمام توکن‌هایشان را خرج کنند یا بفروشند. این باعث افزایش سرعت گردش توکن می‌شود، اما ارزش تولید شده شبکه ثابت باقی می‌ماند. زمانی که تعداد دفعاتی که توکن دست به دست می‌شود افزایش یابد و ارزش بازار نیز ثابت بماند، به ناچار قیمت رمز ارز کاهش می‌یابد.

چرا هودلرها می‌خواهند ارزهای دیجیتال خود را بفروشند؟‌ به دو دلیل:

• انگیزه‌ای برای نگهداری توکن‌ها برای استفاده در پلتفرم ندارند.
• نوسانات شدید این رمز ارز باعث می‌شود که آنها توکن را با یک کریپتوی دیگر مبادله کنند، تا ارزش پول خود را ذخیره کنند.

سناریوی سوم راه حل مناسبی برای این مشکل ارائه می‌دهد، اما بهترین راهکار نیست. اما در مجموع، ایجاد انگیزه برای نگهداری کاربران، ولوسیتی را کاهش می‌دهد و تاثیر مثبتی بر روی قیمت توکن می‌گذارد.

با افزایش توجه سازمان‌های مالی به ارزهای رمزنگاری شده، می‌توانیم انتظار داشته باشیم که ارزش گذاری بر حسب حدس و گمان کاهش یابد. بانک‌ها، کارگزاران، شرکت‌های مدیریت دارایی و غیره، در قیمت گذاری رمز ارزها قدرتمندتر هستند و این کار را بر اساس کاربرد توکن‌ها انجام می‌دهند تا وعده‌هایشان برای غیرمتمرکز بودن و یا مواردی از این قبیل. این موضوع می‌تواند سرعت گردش توکن را به یک فاکتور اساسی برای پروژه‌های بلاکچینی آینده تبدیل کند.

جمع بندی

در اقتصاد هیچ چیز قطعی وجود ندارد و اقتصاددانان نظریه‌های مختلفی درباره مفاهیم اقتصادی دارند. در دنیای سنتی، به خاطر این که هم پول نقد وجود دارد و هم دیجیتال، نمی‌توان به قطعیت ولوسیتی را ارزیابی کرد. در ارزهای دیجیتال نیز به این دلیل که برخی از این ارزها در دارک وب و دیگر بسترهای غیرقابل ردیابی و به صورت خصوصی استفاده می‌شوند، نمی‌توان این مفهوم را با دقت ۱۰۰ درصد بررسی کرد؛ اما می‌توان با محاسبات دقیق، این ارزیابی را تا حد امکان به واقعیت نزدیک کرد. سرعت گردش پول نقش کلیدی در موفقیت یک پروژه ارز دیجیتال بازی می‌کند و هدف پروژه‌های رمز ارز باید ارزش واقعی  و سالم رمز ارز در بلندمدت باشد. برای به دست آوردن ارزش واقعی یک ارز دیجیتال، باید به ولوسیتی و مدت زمان نگهداری توسط سرمایه‌گذاران نگاه کنیم؛ هر چه Velocity پایین‌تر باشد، قیمت رمز ارز افزایش بیشتری خواهد داشت و همچنین ریسک نگهداری آن را کاهش می‌دهد. در ابتدای مقاله گفتیم که هر چه ولوسیتی یک ارز فیات بیشتر باشد، سالم‌تر است؛ زیرا پول‌های فیات ارزش تقریبا ثابتی دارند و دولت‌ها و بانک‌ها مدام با عرضه و تقاضا بازی می‌کنند تا ارزش آنها را ثابت نگه دارند. اما برای این که این ارزها و اقتصاد جوامع سالم باشند، باید سرعت گردش پول در کشورها بالا باشد. اما در مورد ارزهای دیجیتال، Velocity باید پایین باشد؛ یعنی هودلرها تشویق به نگهداری از رمز ارزها شوند و در نتیجه، عرضه کاهش یابد و قیمت نیز افزایش یابد.