مقایسه پلتفرم های بلاک چینی اتریوم و هایپرلجر؛ تفاوت ها و شباهت ها!

لازم است برای مقایسه اتریوم و هایپرلجر ابتدا تعریفی از هر یک ارائه کنیم تا ابعاد آن برای مقایسه واضح تر و دقیق تر دیده شوند.

اتریوم چیست؟

اتریوم یک شبکه بلاک چینی عمومی توزیع شده و متن باز (open source) می باشد که عملکرد قرارداد های هوشمند و توسعه، تست و گسترش برنامه های غیر متمرکز (dApp) را مقدور می سازد. مهمترین ویژگی اتریوم این است که امکانی برای توسعه دهندگان فراهم می کند که از طریق آن می توانند به آسانی قراردادهای هوشمند را بنویسند و اجرا کنند.

هایپر لجر چیست؟

هایپر لجر یک پروژه متن باز است که توسط بنیاد لینوکس (Linux Foundation) توسعه یافت که اصلا یک بلاک چین نیست بلکه مجموعه مختلفی از قالب ها و پروژه ها برای توسعه دهندگان و کسب و کار هایی است که علاقه مند به تعامل با شبکه های بلاک چینی هستند.

در حال حاضر بیش از 250 سازمان وجود دارد که با هایپر لجر مشارکت می کنند و از جمله این سازمان ها می توان Digital Asset و IBM را نام برد. هایپر لجر قالب های متعددی را ارائه می دهد:

هایپر لجر Fabric

هایپر لجر Sawtooth

هایپر لجر Iroha

هایپر لجر Indy

هایپر لجر Burrow

بعد از معرفی مختصر این دو پروژه، حال بیاید به تحلیل ویژگی هایی بپردازیم که آنها را مجزا از همدیگر می سازد.

مقصود

هایپر لجر و اتریوم برای کاربرد ها و کاربران متفاوتی طراحی شده اند. اتریوم به عنوان یک پلتفرم غیر متمرکز برای استفاده عموم طراحی شده است که همه توسعه دهندگان می توانند در آن مشارکت کنند. از طرف دیگر، هایپر لجر یک شبکه خصوصی است که از فناوری بلاک چین استفاده سازمانی و اقتصادی می کند. به دلیل معماری مدولار آن، هایپر لجر درجه بالایی از انعطاف پذیری را در ارتباط با کاربرد و گسترش خود ارائه می دهد. این نوع معماری منحصرا برای ایجاد برنامه های بلاک چینی سازمانی و اقتصادی طراحی شده است.

مشارکت کنندگان

اتریوم یک شبکه عمومی و بدون مجوز است که این یعنی هر کس می تواند به آن دسترسی داشته باشد و به خواندن و نوشتن اطلاعات بر روی بلاک چین بپردازد. بر عکس، هایپر لجر Fabric یک شبکه مجوزدار است که این یعنی تنها افراد و نود های خاصی به مشارکت در آن دسترسی دارند. به منظور دسترسی به این شبکه، یک مشارکت کننده باید از جانب یک فراهم آورنده سرویس عضویت (Membership Service Provider) مورد اعتماد تایید شود. فراهم آورنده سرویس عضویت به اختصار MSP گفته می شود که بخشی از سیستمی است که به صدور و اعتبار بخشی گواهی نامه ها و احراز هویت می پردازد. در نظر داشته باشید که هر دو پروژه شیوه های متفاوتی برای مشارکت دارند و این منجر به روش های متفاوت برای رسیدن به اجماع می شود.

تراکنش خصوصی بین اعضا

اتریوم هیچ گزینه ای برای صدور تراکنش های خصوصی در میان اعضا ارائه نمی دهد. هایپر لجر فابریک دارای توانایی ایجاد دفتر کل های متعددی می باشد. در این مورد، یک دفتر کل را کانال می نامند و یک کانال را می توان برای اعضای خاصی باز کرد. این یعنی قرارداد های معینی در میان طرفین می تواند خصوصی باقی بماند در حالی که قرارداد های دیگر با توجه به کانال مورد استفاده، شفاف باقی می مانند. این ویژگی در سناریو های اقتصادی مانند شفافیت فرآیند های تجاری داخلی و حریم خصوصی توافق های قراردادی خیلی مهم است.

مکانیسم اجماع

در اتریوم باید اجماع بر روی همه تراکنش ها از طریق مشارکت کنندگان شبکه یا همان نود ها فراهم آید. این اجماع صورت می گیرد و مهم نیست که یک نود در آن تراکنش خاص شرکت کرده باشد یا نه. در حال حاضر، اتریوم اجماع را از طریق استخراج بر اساس پروتکل گواه اثبات کار (proof of work) فراهم می آورد. اتریوم طرح هایی برای انتقال به روش گواه اثبات سهم (proof of stake) در آینده دارد.

در عوض، نود های هایپر لجر می توانند بین No-op (عدم اجماع) و پروتکل توافق (PBFT) که دو یا تعداد بیشتری از طرفین قادر به توافق بر روی یک کلید هستند، انتخاب نمایند. این از مداخله اشخاص ثالث ممانعت به عمل می آورد و آنها نمی توانند انتخاب کلید خود را بر طرفین توافق تحمیل کنند. بنابراین هایپر لجر کنترل دقیقی بر روی اجماع دارد و دارای دسترسی محدود به تراکنش ها می باشد که این منجر به بهبود مقیاس پذیری و حریم خصوصی عملکرد می شود.

زبان برنامه نویسی

یک تفاوت کلیدی دیگر استفاده از زبان های برنامه نویسی است. قرارداد های هوشمند اتریوم به یک زبان برنامه نویسی شی گرا (object-oriented) نوشته شده که Solidity نامیده می شود. هایپر لجر از Chaincodes استفاده می کند که شبیه قرارداد هوشمند کار می کند. یک chaincode معمولا از جزئیات تجارت که بین دو عضو شبکه توافق شده، مواظبت می کند. Chaincode ها در واقع با یک زبان برنامه نویسی که توسط گوگل و Golang توسعه داده شده است، نوشته شده اند.

ارز دیجیتال

اتریوم توکن بومی خود را دارد که اتر (Ether) نامیده می شود و این توکن می تواند توسط مشارکت کنندگان در شبکه، استخراج شود. از انجا که هایپر لجر احتیاجی به ارز های دیجیتال برای تراکنش ها ندارد، دارای یک ارز دیجیتال بومی نیز نمی باشد. پس وقتی که ارزی در میان نیست باید گفت که استخراجی هم موجود نیست. این منجر به مقیاس پذیری بالاتر برای تراکنش ها می شود که یک ویژگی مورد نیاز برای برنامه های اقتصادی است.

با این حال، از آنجا که اتریوم کوین خود را دارد، این امر می تواند در مواردی که شامل استفاده از ارز های دیجیتال می شود، مثمر ثمر واقع شود. اما هایپر لجر همچنین از یک زبان برنامه نویسی که در chaincode آن به کار رفته، استفاده می کند تا قرارداد های تجاری در شبکه را خودکار سازد. این بدین معنی است که فرد می تواند از طریق یک chaincode تعدیل یافته، توکن های سفارشی ایجاد کند.

نتیجه گیری

اتریوم و هایپر لجر دو پروژه متفاوت هستند که متمرکز بر جنبه ها و کاربرد های مختلفی از فناوری بلاک چین هستند.