فضای رمزارزها از زمانی که اولین تراکنش بلاک چینی در شبکه بیت کوین انجام شد، تغییرات بسیاری کرده است. در کنار الگوریتم‌های اجماع گواه اثبات کار (PoW) و گواه اثبات سهام (PoS)، مکانیزم‌های اجماع دیگری نیز ایجاد شده‌اند و هر کدام از آنها روش‌های مختلفی برای اجماع ارائه می‌دهند. هدف اصلی این الگوریتم‌های اجماع، بهبود مقیاس پذیری شبکه‌های بلاکچینی است. با این که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند، اما نتوانسته‌اند به‌طور موثر مشکل مقیاس‌پذیری را برطرف کنند. الگوریتم Proof of Authority یا PoA یا گواه اثبات اعتبار، جایگزین دو الگوریتم قبلی شده و قادر به پردازش تراکنش‌های بسیار بیشتری در هر ثانیه است. PoA یک الگوریتم اجماع مبتنی بر اعتبار است، که راه حلی عملی و موثر برای شبکه‌های بلاکچینی، به‌خصوص شبکه‌های خصوصی ارائه می‌دهد. اما اثبات اعتبار چیست؟ در این مقاله به معرفی الگوریتم اثبات اعتبار، مقایسه آن با PoS، تاریخچه، هدف، نحوه کارکرد، کاربردها، مزایا و معایب و پلتفرم‌هایی می‌پردازیم که از الگوریتم Proof of Authority استفاده می‌کنند. با میهن بلاکچین همراه باشید.
الگوریتم گواه اثبات اعتبار چیست؟
در ابتدا باید یادآوری کنیم که الگوریتم Proof of Work توسط بیت کوین و چندین شبکه دیگر استفاده می‌شود و تا به امروز، یکی از امن‌ترین الگوریتم‌های اجماع شناخته شده است. اما بلاکچین‌هایی که از این مکانیزم استفاده می‌کنند، از نظر تعداد تراکنش‌ها در ثانیه (TPS) ضعیف عمل می‌کنند؛ دلیل این موضوع این است که شبکه‌هایی مثل بیتکوین، متکی به شبکه‌ای از نودها یا گره‌های توزیع شده هستند، که باید با یکدیگر بر سر حالت فعلی شبکه، به اجماع برسند. بدین معنا که قبل از این که یک بلاک جدید (که شامل تراکنش‌هاست) تایید شود، باید توسط اکثریت نودها تایید شود. بنابراین جنبه عدم تمرکز بیتکوین، با این که امنیت و عدم نیاز به اعتماد را به ارمغان می‌آورد، اما در مقیاس‌های مالی بزرگ‌تر محدودیت دارد.
از نظر میزان تراکنش در هر ثانیه، بلاکچینهای Proof of Stake عملکرد بهتری دارند؛ اما این تفاوت چندان زیاد نیست. به‌هرحال، این الگوریتم‌ها نیز مشکل مقیاس پذیری بلاکچینها را برطرف نمی‌کنند.
همانطور که اشاره کردیم، در زمینه مقیاس پذیری الگوریتم Proof of Authority یا گواه اثبات اختیار جایگزین دو الگوریتم PoS و PoW شده و قادر به پردازش تراکنش‌های بیشتری در ثانیه است. البته از این مکانیزم بیشتر در بلاکچینهای خصوصی استفاده می‌شود.
این الگوریتم ارزش هویت‌ها را افزایش می‌دهد؛ بدین معنا که ولیدیتورها یا اعتبارسنج‌های بلاک‌ها، کوین‌های خود را سپرده‌گذاری (Staking) نمی‌کنند، بلکه “اعتبار” خود را سپرده‌گذاری می‌کنند. بنابراین امنیت بلاکچینهای PoA، توسط نودهای ولیدیتوری تامین می‌شود، که از بین موجودیت‌های قابل اطمینان انتخاب می‌شوند.
این مکانیزم متکی بر تعداد محدودی از اعتبارسنج‌هاست و این موضوع باعث مقیاس پذیری بالای آنها می‌شود. بلاک‌ها و تراکنش‌ها توسط مشارکت‌کنندگان از پیش تعیین شده تایید می‌شود، که به‌عنوان ناظران یا گردانندگان (Moderators) سیستم فعالیت می‌کنند.
الگوریتم گواه اثبات اعتبار می‌تواند در سناریوهای متنوعی به‌کار رود. برای مثال، در زنجیره‌های تامین، PoA می‌تواند راه حل بسیار موثر و معقولی باشد. این مکانیزم به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که امنیت خود را در کنار بهره‌گیری از مزایای تکنولوژی بلاک چین، حفظ کنند. Microsoft Azure یکی از پروژه‌هایی است که از الگوریتم اثبات اعتبار استفاده می‌کند. این پلتفرم راه‌حل‌هایی برای شبکه‌های خصوصی ارائه می‌دهد و سیستم کاری آن، نیازی به پرداخت کارمزد به صورت توکن بومی خود یا کوین‌هایی مثل اتر ندارد.
در شبکه‌های مبتنی بر الگوریتم گواه اثبات اختیار، تراکنش‌ها و بلاک‌ها توسط نودهای انتخاب شده تایید می‌شوند، که به آنها ولیدیتور گفته می‌شود. Validatorها نرم‌افزاری که به آنها اجازه قرار دادن تراکنش‌ها در بلاک‌ها را می‌دهد، اجرا می‌کنند. این پروسه به‌صورت خودکار انجام می‌شود و نیازی نیست که ولیدیتورها به‌طور مداوم کامپیوترهای خود را نظارت کنند.
در این الگوریتم، افراد باید حق تبدیل شدن به نود ولیدیتور را به‌دست آورند. با کسب اعتبار برای هویت خود، ولیدیتورها در پروسه تایید تراکنش‌ها مشارکت می‌کنند؛ مزیت این مکانیزم این است که از آنجایی که تبدیل شدن به نود اعتبارسنج نیازمند حفظ اعتبار افراد است، اعتبار منفی و بدکار بودن نودها بسیار کاهش می‌یابد. این موضوع بسیار قدرتمندتر از گواه اثبات سهام است؛ زیرا میزان سپرده‌گذاری شده نودها را در نظر نمی‌گیرد و مبتنی بر اعتبار عملکرد آنهاست. ممکن است دو نود به اندازه یکسان رمزارز استیک کرده باشند؛ اما فقط یکی از آنها برای ولیدیتوری انتخاب شود. از طرفی دیگر، PoA اجازه تایید بلاک‌های غیرمتوالی را تنها به یک نود می‌دهد، که این موضوع ممکن است آسیب و ریسک جدی برای گره به‌وجود بیاورد؛ زیرا تنها یک نود تاییدکننده یک بلاک است و اگر این بلوک دچار مشکل یا حمله شود، این نود آسیب خواهد دید.
مقایسه گواه اثبات اعتبار و گواه اثبات سهام
از آنجایی که الگوریتم PoA با PoS شباهت‌های بیشتری دارد، به مقایسه این دو مکانیزم می‌پردازیم. برخی از افراد اثبات اختیار را PoS اصلاح شده می‌دانند، که به جای کوین‌ها، از هویت و اعتبار نودها استفاده می‌کند. به دلیل طبیعت غیرمتمرکز اکثر بلاکچینها، گواه اثبات سهام همیشه برای کسب و کارها و شرکت‌ها مناسب نیست؛ در مقابل، سیستم‌های اثبات اعتبار راه حل‌های بهتری برای شبکه‌های خصوصی هستند. زیرا عملکرد آنها سریع‌تر و موثرتر است.
مکانیزم اجماع Proof of Stake در سال‌های اخیر، از نظر مقیاس پذیری به مشکلات جدی برخورد کرده است. این الگوریتم در مقایسه با PoW، استفاده مقدار بسیار زیاد انرژی را حذف کرده است، اما نودهایی که کوین‌های بیشتری استیک کرده باشند را به‌عنوان ولیدیتور انتخاب می‌کند. این باعث می‌شود که هر کسی نتواند ولیدیتور شود و تقریبا منتهی به متمرکز شدن شبکه‌های PoS می‌شود. این موضوع باعث آسیب‌پذیری این سیستم‌ها می‌شود و همان میزان کوین استیک شده، ممکن است برای نودهای مختلف، ارزش متفاوتی داشته باشد؛ برای مثال، آلیس را در نظر بگیرید که یکی از پذیرندگان اولیه فناوری بلاکچین است و سبد سرمایه‌گذاری او شامل رمزارزهای بیشماری است. همچنین باب را در نظر بگیرید که در بازار کریپتوکارنسی تازه‌وارد است و در حال یادگیری این حوزه است. حال تصور کنید که هردوی آنها به اندازه یکسان در یک پروتکل کوین استیک کرده‌اند (فرض کنید ۱۰۰۰ کوین). می‌توانیم بگوییم که هر دوی آنها به یک میزان به این پروژه علاقه‌مند هستند؛ اما از نظر میزان سرمایه، شاید ۱۰۰۰ کوینی که آلیس سپرده‌گذاری کرده، ۱ درصد از کل سرمایه‌اش باشد، اما ۱۰۰۰ کوین باب، ۵۰ درصد از سرمایه‌اش است. بنابراین ممکن است آلیس کمتر از باب به این پروژه اهمیت دهد و تمایل او برای مشارکت در شبکه، ممکن است به اندازه باب نباشد. بنابراین میزان یکسان استیکینگ، ممکن است چندان مشوق خوبی برای مشارکت در شبکه نباشد.
تاریخچه الگوریتم PoA
در تاریخ ۲۴ فوریه ۲۰۱۷ (۶ اسفند ۹۵) شبکه آزمایشی Ropsten اتریوم قربانی حمله “خودداری از خدمات یا Denial of Service یا به اختصار حمله DOS” شد. این یک شبکه عمومی برای توسعه‌دهندگان شبکه اتریوم است، که قبل از اجرای قراردادهای هوشمند روی شبکه اصلی، آنها را در این شبکه تست می‌کنند. به خاطر وقوع این حمله، یک تست‌نت جدید برای اتریوم به‌وجود آمد که با الگوریتم PoA کار می‌کرد. نام این شبکه Kovan بود.
مفهوم اثبات اعتبار در سال ۲۰۱۷ توسط هم‌بنیان‌گذار اتریوم و بنیان‌گذار شبکه پولکادات، یعنی گوین وود (Gavin Wood) معرفی شده است. وود پس از ابداع این الگوریتم گفت:
پس از شکست خوردن راپستن، واضح بود که ما نیاز به یک زیرساخت قابل اطمینان داشتیم، تا به توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز اتریوم به شیوه‌ای فراگیر و قابل تعامل کمک کنیم.
در ابتدا، این مکانیزم برای جلوگیری از حملات DOS بر روی شبکه تستی Kovan اتریوم ساخته شد؛ اما از آنجا که PoA توانایی استفاده در سیستم‌های متنوع از جمله زنجیره‌های تامین را دارد، کاربردهای آن گسترش یافت. امروزه بلاکچین‌هایی مانند POA Network و VeChain از این مکانیزم برای رسیدن به اجماع شبکه خود استفاده می‌کنند.
این شبکه‌ها فرآیندهای اعتبارسنجی شخصی‌سازی شده‌ای برای نودها دارند. هر دو بلاکچین، معیارهای سفت و سختی برای انتخاب اعتبارسنج‌ها دارند؛ زیرا اعتبار آنها یکپارچگی کل سیستم را تضمین می‌کند.
این الگوریتم یکی از بهترین سیستم‌ها برای بلاکچینهای خصوصی است؛ زیرا در کنار حفظ مقداری از ویژگی عدم تمرکز خود، مقیاس پذیری بسیار بالایی دارد. این می‌تواند یک راه حل مناسب برای شرکت‌هایی باشد که به دنبال پیاده‌سازی راه حل‌های داخلی بلاکچین، برای افزایش بهره‌وری خود هستند.
ایده و هدف مکانیزم اثبات اعتبار چیست؟
همانطور که اشاره کردیم، در ابتدا این مکانیزم برای جلوگیری از حملات داس بر روی شبکه Kovan اتریوم ساخته شد و بعدها در تمام تست‌نت‌های اتریوم پیاده‌سازی شد.
هدف اصلی که در پشت سیستم‌های مبتنی بر اعتبار وجود دارد، اثبات هویت ولیدیتورها برای جلوگیری از حملات مختلف از جمله DOS است. البته بعدها به دلیل پتانسیل‌های این الگوریتم، در بلاکچینهای خصوصی و شرکت‌ها نیز به کار رفت. پروسه انتخاب اعتبارسنج‌ها آسان نیست و البته داوطلبان نیز به‌راحتی کنار گذاشته نمی‌شوند؛ باید از بین داوطلبان، افراد بدکار شناسایی شوند و سپس حذف شوند. در نهایت، از آنجا که همه داوطلبان همین پروسه را طی می‌کنند و انتخاب می‌شوند، امنیت و قابل اطمینان بودن شبکه، تضمین می‌شود.
ویژگی‌های مکانیزم اثبات اعتبار
با این که شرایط ممکن است در سیستم‌های مختلف متفاوت باشد، اما الگوریتم اثبات اعتبار معمولا متکی به شرایط زیر است:
- هویت‌های معتبر و قابل اعتماد: ولیدیتورها باید هویت‌های واقعی خود را اثبات کنند.
- دشوار بودن پروسه تبدیل شدن به اعتبارسنج: داوطلب باید خواهان سرمایه‌گذاری و سپرده‌گذاری اعتبار خود باشد. سخت بودن پروسه انتخاب ولیدیتور، باعث کاهش ریسک ولیدیتورهای بدکار می‌شود و همچنین این موضوع باعث ایجاد انگیزه برای تعهد بلندمدت می‌شود.
- استفاده از یک استاندارد برای تایید ولیدیتورها: روشی که برای انتخاب اعتبارسنج‌ها به‌کار می‌رود، برای تمامی داوطلبان یکسان است.
PoA چگونه کار می‌کند؟
گواه اثبات اعتبار به جای سپرده‌گذاری کوین‌ها از اعتبار افراد برای تایید تراکنش‌ها و ساخت بلاک‌ها استفاده می‌کند. در این زمینه، اعتبار به معنی مطابقت بین هویت فردی ولیدیتور در پلتفرم و اسناد صادر شده همان شخص است؛ یعنی ولیدیتور همان شخصی است که ادعا می‌کند. شما در سیستم‌های PoS، می‌توانید چند هویت (نود) داشته باشید و همزمان با همه آنها تراکنش‌ها را تایید کنید (البته این نیازمند استیکینگ مقدار مشخص شده کوین توسط پلتفرم، برای هر نود است). اما در PoA شما تنها می‌توانید با یک هویت یا نود فعالیت کنید؛ زیرا اثبات می‌کنید که همان فردی هستید که ادعا می‌کنید. این موضوع باعث می‌شود که فعالیت‌های مجرمانه کاهش چشمگیری پیدا کنند.
استیکینگ هویت بدین معنی است که شما به‌صورت داوطلبانه، هویت و موجودیت خود را افشا می‌کنید، تا بتوانید حق تایید تراکنش‌ها و ساخت بلاک‌ها را به‌دست بیاورید. یعنی منافعی که از ولیدیتور شدن و البته اقدامات بدکارانه شما، عمومی است و همه ولیدیتورها می‌توانند اقدامات شما را مشاهده کنند.
در الگوریتم PoA، در ابتدا ولیدیتورها به‌صورت تصادفی و در طی یک فرآیند دشوار انتخاب می‌شوند و سپس، یک سیستم رای‌گیری از سایر نودهایی که از قبل در شبکه به‌عنوان اعتبارسنج فعالیت می‌کردند، برگزار می‌شود، تا نودهای جدید را انتخاب کنند؛ این پروسه از دسترسی نودهای بدکاری که ممکن است عملکرد سیستم را تحت تاثیر قرار دهند، جلوگیری می‌کند. لازم به ذکر است که هر ولیدیتور، تنها می‌توانند یکی از هر سری از بلاک‌های متوالی را، در زمان اعتبارسنجی خود امضا کند.
سیستم PoS از هویت و اعتبار افراد همان‌گونه‌ای استفاده می‌کند، که سیستم PoS از کوین‌ها استفاده می‌کند. در این الگوریتم، هویت هر کاربر بسیار ارزشمند و مهم است. در واقع، برای مشارکت در این نوع شبکه‌ها، افراد باید هویت خود را افشا کنند، تا همه ولیدیتورها آنها را بشناسند. زمانی که اطلاعات ولیدیتور عمومی شد، وظایف او در شبکه مشخص می‌شود و در صورتی‌که ناسازگاری یا حرکتی از او مشاهده شود که امنیت شبکه به به خطر بیاندازد، سیستم به‌صورت اتوماتیک او را از شبکه حذف می‌کند.
به دلیل حفظ امنیت، این نوع شبکه‌های بلاکچینی به‌صورت روزانه اعتبار ولیدیتورها را بررسی می‌کنند. بنابراین نودها تمام تلاش خود را می‌کنند، که اعتبار خود را خدشه‌دار نکنند و عملکرد خوبی در شبکه داشته باشند.
نودهای ولیدیتور در بلاکچینهای اثبات اعتبار، قدرت و اختیار تام برای ساخت بلاک‌های جدید دارند. این بدین معناست که اگر تراکنشی را مشاهده کردند که ممکن است به شبکه ضربه بزند، می‌توانند آن را حذف کنند.
در بسیاری از الگوریتم‌ها، نودها به یکدیگر اعتماد ندارند و این ممکن است باعث ایجاد ناسازگاری و کشمکش در شبکه شود. در الگوریتم PoA نودها تشویق می‌شوند که وظایف خود را صادقانه انجام دهند؛ زیرا مدام زیر نظر هستند و هر نود، به گره‌های دیگر نظارت می‌کند و عملکرد آنها را می‌سنجد. از آنجایی که به‌دست آوردن نقش ولیدیتور بسیار دشوار است، نودها به‌راحتی عملکرد بد از خود نشان نمی‌دهند.
اعتبار هر ولیدیتور بین ۰ تا ۱۰۰ درصد متغیر است؛ اما شرایط انتخاب تمام آنها یکسان است. بنابراین اگر اعتبار شما به‌عنوان ولیدیتور ۱۰۰ درصد باشد، می‌توانید تاثیر بسیار زیادی بر روی شبکه داشته باشید.
کاربردهای Proof of Authority
به این دلیل که تعداد ولیدیتورها بسیار کم است (عموما تا ۲۵ اعتبارسنج در این شبکه‌ها فعالیت می‌کنند)، PoA برای شبکه‌های خصوصی بسیار مناسب‌تر از بلاکچینهای عمومی مثل بیت کوین است، که هزاران نود تراکنش‌ها را تایید می‌کنند. برای مثال، هایپرلجر بسو، یک شبکه خصوصی بر روی بلاکچین اتریوم است، که از سیستم گواه اثبات اعتبار نیز استفاده می‌کند.
تست‌نت‌ها یا شبکه‌های آزمایشی نیز موارد دیگری هستند، که از اثبات اعتبار استفاده می‌کنند. این الگوریتم، برای ارائه محیط مدیریتی برای تست نت‌ها بسیار مناسب است. اکنون سه شبکه تستی اتریوم یعنی راپستن، Kovan و Goerly از این الگوریتم اجماع استفاده می‌کنند. همچنین شبکه پولکادات در سال ۲۰۲۱ و قبل از انتقال به شبکه اصلی PoS خود، از نسخه بتای خود که مبتنی بر الگوریتم گواه اثبات اعتبار بود، استفاده می‌کرد.
از این مکانیزم اجماع، می‌توان برای زنجیره‌های جانبی (Sidechain) نیز استفاده کرد. سایدچین‌ها بلاکچین‌هایی هستند که به صورت موازی اجرا می‌شوند و از طریق یک بریج یا پل دوطرفه، به یک بلاکچین اصلی متصل هستند. مثالی برای سایدچین‌ها، شبکه POA است، که یک زنجیره جانبی بر روی شبکه اتریوم، متشکل از ولیدیتورهای از پیش تعیین شده، عمومی و قابل تایید است.
مزایای الگوریتم PoA
درست مانند گواه اثبات سهام، مکانیزم اثبات اعتبار نیز نیازمند یک حداقل توان محاسباتی است و از تجهیزات مخصوصی استفاده نمی‌کند. این موضوع باعث جلوگیری از اتلاف انرژی و مصرف زیاد انرژی می‌شود. البته این مکانیزم مزایای دیگری نیز دارد، که در ادامه آنها را توضیح خواهیم داد:
عدم نیاز به سخت‌افزارهای مخصوص
الگوریتم گواه اثبات کار نیازمند سخت افزارهای خاصی است، که توانایی حل معادلات پیچیده ریاضیاتی مورد نیاز برای ساخت بلاک‌های جدید را داشته باشند؛ اما در الگوریتم‌های PoA، چنین موضوعی مطرح نیست.
مقیاس پذیری بهبودیافته
مکانیزم اثبات اعتبار سرعت بسیار بالایی در اعتبارسنجی و تایید تراکنش‌ها دارد. بلاک‌ها با یک توالی قابل پیش‌بینی و نسبت به تعداد ولیدیتورها ساخته می‌شوند. بنابراین این بلاکچینها می‌توانند تعداد تراکنش‌های بیشتری در ثانیه، نسبت به الگوریتم‌های اثبات کار و اثبات سهام پردازش کنند.
مقاومت در برابر حملات ۵۱ درصد
این الگوریتم‌ها در برابر حملات ۵۱ درصدی، مقاوم‌تر از PoW هستند. به این دلیل که شبکه نمی‌تواند توسط یک کاربر که توانسته ۵۱ درصد از قدرت شبکه را به‌دست بگیرد، مورد حمله واقع شود؛ زیرا کنترل بیش از ۵۱ درصد ولیدیتورهایی که به‌صورت مستقیم به شبکه وصل نیستند، کار بسیار دشواری است. به علاوه، نودها از قبل تایید شده‌اند و اگر یکی از آنها در دسترس نباشد، شبکه آن را از پروسه اعتبارسنجی حذف خواهد کرد.
معایب سیستم‌های گواه اثبات اعتبار
تمام الگوریتم‌های اجماع از جمله گواه اثبات سهام، اثبات کار و اثبات اعتبار، دارای معایب منحصر به خود هستند و هیچ مکانیزمی بدون اشکال نیست. در ادامه، به بررسی معایب و نقطه‌ضعف‌های الگوریتم PoA می‌پردازیم.
متمرکز بودن
اولین و بزرگ‌ترین عیب این شبکه‌ها این است که متمرکز هستند و عدم تمرکز را فدای مقیاس پذیری می‌کنند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که این مکانیزم‌ها برای سیستم‌های متمرکز کارآمد هستند.
قابل تغییر بودن اطلاعات
در حالی که PoA راه حلی جذاب برای شرکت‌های بزرگ هستند، محدودیت‌هایی نیز (به‌خصوص در حوزه کریپتوکارنسی‌ها) دارند؛ با وجود پردازش سریع تراکنش‌ها، ذات غیرقابل تغییر بودن بلاکچینها، با وجود امکان سانسور و قرار دادن تراکنش‌ها در لیست سیاه، زیر سوال می‌رود.
امکان دستکاری نودها
یکی دیگر از معایب این الگوریتم این است که هویت تمام ولیدیتورها توسط هر کسی قابل مشاهده است. این موضوع می‌تواند باعث شود که اشخاص ثالث بتوانند اطلاعات را دستکاری کنند. برای مثال، اگر یک کامپیوتر بخواهد یک شبکه PoA را مختل کند، می‌تواند بر روی یکی از ولیدیتورها تاثیر بگذارد و باعث شود که این نود صادقانه عمل نکند و کل شبکه را از درون به خطر بیاندازد.
آسیب‌پذیر بودن
در صورتی‌که یک نود بدکار به لیست ولیدیتورها اضافه شود، شبکه باید توانایی دفاع در برابر اسپم شدن تراکنش‌ها و تغییر اطلاعات را داشته باشد. البته سیستم PoA برای جلوگیری از این موارد، یک محدودیت برای این موضوع گذاشته است؛ در صورتی‌که چنین اتفاقی در شبکه رخ دهد، ولیدیتورها تنها می‌توانند یک بلاک را به‌جای چند بلاک متوالی امضا کنند (همانطور که اشاره کردیم، هر نود در زمان مشخص، می‌تواند چند بلوک متوالی را اعتبارسنجی کند). این موضوع می‌تواند خسارتی که یک نود بدکار می‌تواند به سیستم وارد کند را کاهش دهد.
کدام پلتفرم‌ها از POA استفاده می‌کنند؟
یکی از الگوریتم‌های گواه اثبات اعتبار با نام Aura یا Authority Round، در کلاینت اتریوم نوشته شده با زبان برنامه‌نویسی Rust، یعنی پریتی (Parity) اجرا شده است.
دومین اجرای این الگوریتم، در کلاینت Geth (کلاینت مبتنی بر اتریوم نوشته شده با زبان GoLang) به نام کلیک (Clique) است.
همچنین این الگوریتم در شبکه‌های تستی اتریوم نیز استفاده می‌شود، که قبلا توضیح دادیم.
معروف‌ترین شبکه‌ای که از این مکانیزم اجماع استفاده می‌کند، POA Network است؛ یک شبکه عمومی برای اسمارت کانترکت‌ها، که به‌عنوان یک سایدچین اتریوم کار می‌کند. در این پروژه، نودها از ولیدیتورهای انفرادی تشکیل شده است، که از دیتابیس‌های عمومی به‌عنوان مکانیزم شایستگی اعتبارسنج‌ها استفاده می‌کنند.
هایپرلجر بسو و هایپرلجر فابریک نیز مکانیزم اثبات اعتبار استفاده می‌کنند. Hyperledger Fabric بر اساس تحمل خطای بیزانس (Byzantine Fault Tolerant) کار می‌کند، اما از الگوریتم PoA به‌عنوان بخشی از فریم‌ورک متن باز برای جامعه بلاکچینهای خصوصی خود استفاده می‌کند.
یکی دیگر از زنجیره‌هایی که از این سیستم استفاده می‌کنند، وی‌چین (Vechain) است. این یک بلاکچین عمومی در سطح شرکت‌های بزرگ است، که اطلاعات مدیریت کسب و کار را به‌صورت شفاف ارائه می‌دهد. تخصص این شبکه، مدیریت زنجیره‌های تامین و لجستیک است.
جمع‌بندی
در کل، هدف مکانیزم اجماع گواه اثبات اعتبار شرکت‌های بزرگ هستند و تعداد ولیدیتورها در آنها، بسیار کم است. این سیستم‌ها در بلاکچینهای عمومی کاربرد خاصی ندارند. از ویژگی‌های این سیستم، می‌توان به دشوار بودن فرایند انتخاب اعتبارسنج‌ها، شفاف بودن اطلاعات ولیدیتورها برای عموم و استفاده از یک استاندارد یکسان برای تمام تاییدکنندگان اشاره کرد. در این مقاله به معرفی مکانیزم اجماع اثبات اعتبار، مقایسه آن با گواه اثبات سهام، تاریخچه، ایده و هدف پشت آن، نحوه کارکرد، کاربردها و موارد استفاده و مزایا و معایب الگوریتم PoA پرداختیم.
نظر شما درباره الگوریتم اثبات اعتبار چیست؟ عملکرد آن در بلاکچینهای خصوصی چگونه است؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
