نئو چیست؟ همه چیز درباره ارز دیجیتال NEO

نئو (NEO) یک شبکه بلاک چین و یک ارز رمزنگاری شده برای ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز و انتقال داده‌های بین‌المللی است. هدف اولیه نئو استفاده از قراردادهای هوشمند و تبدیل شدن به پلتفرمی برای ایجاد محصولات و خدمات غیرمتمرکز بوده است. این شبکه به عنوان “اتریوم چینی” شناخته می‌شود؛ زیرا امکانات مشابهی با شبکه اتریوم، مانند ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز (DAPP) و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) دارد. اما NEO چیست ؟ در این مقاله به معرفی کامل شبکه نئو، نحوه کارکرد آن، الگوریتم dBFT، تکنولوژی Neo، آپدیت Neo 3.0، مقایسه دو شبکه نئو و اتریوم، تیم توسعه دهنده، نقشه راه، کوین NEO، نحوه استخراج این کوین و نحوه خرید و فروش و نگهداری نئو می‌پردازیم. با ما همراه باشید.

NEO چیست؟

در سال ۲۰۱۴، پروژه Antshares توسط دا هونگ‌فی (Da Hongfei) و اریک ژانگ (Eric Zhang) تاسیس شد. در همان سال، کدهای آن به صورت متن باز در گیت‌هاب قرار گرفت و وایت پیپر Antshares که بعدها به وایت پیپر نئو تغییر نام داد، منتشر شد. ر ژوئن ۲۰۱۷ (خرداد ۹۶)، Antshares با ایده ترکیب گذشته و آینده، به نئو تغییر برند داد. واژه NEO از واژه یونانی νέο به معنی جدید، مدرن و جوان گرفته شده است. دیدگاه “ایجاد یک اقتصاد هوشمند” همراه با تغییر برند، گسترش یافت. 

Antshares خیلی زود در میان معامله‌گران در بازار کریپتوکارنسی چین به عنوان رقیب اتریوم شهرت یافت. با این حال، بازار جهانی را زیاد تحت تاثیر خود قرار نداد. برای حل این مسئله، تیم توسعه AntShares تصمیم گرفت تا آن را به عنوان نئو بازنویسی کند. نئو اولین پلتفرم بلاک چین غیرمتمرکز و ارز رمزنگاری شده متن باز است که در چین راه اندازی شد.

در مارس ۲۰۱۸ (اسفند ۹۶) شرکت مادر Neo یعنی Onchain، به ازای هر ۵ کوین NEO، یک توکن آنتولوژی (ONT) بین کاربران توزیع کرد. این توکن‌ها برای رای دهی به ارتقاهای سیستم، مکانیزم‌های تایید هویت و دیگر مسائل حاکمیتی پلتفرم نئو به کار می‌رود. در عرض چند ماه پس از تغییر برند، NEO جزو ۱۰ کوین برتر بزرگ‌ترین صرافی‌های جهان شد.

شبکه نئو همچنین امکانات دیگری مانند سیستم ذخیره‌سازی غیرمتمرکز فایل‌ها، سیستم هویتی و اوراکل به کاربران ارائه می‌دهد. 

نئو چگونه کار می‌کند؟ 

شبکه Neo از یک الگوریتم اجماع منحصر به فرد گواه اثبات سهام (POS) به نام dBFT استفاده می‌کند. این شبکه از چند نود تایید شده تشکیل شده و متمرکز است؛ این الگوریتم باعث می‌شود که شبکه بتواند حدود ۱۰ هزار تراکنش را در ثانیه پردازش کند. 

پلتفرم نئو به توسعه دهندگان اجازه می‌دهد تا از نرم افزار آن استفاده کنند و قراردادهای هوشمندی را راه اندازی کنند، که با نام قراردادهای نئو (NeoContracts) شناخته می‌شوند. توسعه دهندگان با استفاده از این اسمارت کانترکت‌ها می‌توانند برنامه‌های غیرمتمرکز (DAPP) بسازند و خدمات و محصولات دنیای واقعی را به دنیای کریپتو وارد کنند. 

قراردادهای Neo از دیگر پروتکل‌هایی که قرارداد هوشمند ارائه می‌دهند، تفاوت دارد؛ توسعه دهندگان می‌توانند برنامه‌ها را با استفاده از زبان‌های برنامه نویسی محبوبی مثل +C و جاوا بنویسند و نیازی به یادگیری زبان برنامه نویسی جدید ندارند. به علاوه، قابلیت همکاری NeoContractها در بین زبان‌های برنامه نویسی مختلف، برای توسعه دهندگانی که قصد ساخت Dappها را دارند، بسیار جذاب است.

الگوریتم dBFT چیست؟

برای امن کردن بلاک چین و غیرمتمرکز و هماهنگ نگه داشتن شبکه کامپیوترها، Neo از یک مکانیزم اجماع به نام Delegated Byzantine Fault Tolerant یا تحمل خطای بیزانس خصوصی شده، که به اختصار dBFT نامیده می‌شود، استفاده می‌کند. 

این مکانیزم شبیه به گواه اثبات سهام خصوصی شده (dPoS) کار می‌کند و سیستم رای‌دهی برای تعیین نودهایی که می‌توانند بلاک بعدی را در بلاکچین نئو بسازند را تقویت می‌کند؛ بدین معنی که هر کسی که کوین NEO داشته باشد، می‌تواند به عملکرد شبکه کمک کند. 

کوین‌های نئو قابلیت قفل شدن یا استیکینگ (سپرده گذاری) را دارند. هرچه تعداد کوین‌های یک فرد بیشتر باشد، قدرت رای‌دهی او نیز بیشتر خواهد بود. افرادی که نئوها را Stake می‌کنند، مسئول ساخت بلاک‌های جدید هستند. برای افزودن این بلوک‌های جدید به بلاکچین نئو، نودهای اجماع در ازای تایید تراکنش‌ها، کارمزد را به صورت رمز ارز GAS دریافت می‌کنند.

تکنولوژی نئو

• dBFT2.0: یک الگوریتم اجماع با ثبات بالا و پردازش تعداد تراکنش‌های بالا در ثانیه است.
• NeoVM: یک ماشین مجازی مقیاس پذیر، سبک و پلتفرم متقاطع است.
• Smart Contract: یک سیستم قرارداد هوشمند با پلتفرم متقاطع و چند زبانه است.
• NeoID: یک پروتکل خودمختار غیرمتمرکز با قابلیت شخصی سازی است.
• Voting Mechanism: یک مکانیزم رای‌دهی که مشارکت در حاکمیت روی زنجیره را میسر می‌کند.
• Dual Token: یک مدل اقتصادی نوآورانه دو توکنی، که کارایی و حاکمیت روی زنجیره را بهینه‌سازی می‌کند.
• Oracle: یک مولفه اوراکل غیر قابل انتقال که به قراردادهای هوشمند اجازه دسترسی به منابع خارجی را می‌دهد.

آپدیت Neo 3.0

نسخه نئو ۳.۰ یا N3 توسط اریک ژانگ (هم‌بنیانگذار شبکه Neo) در سال ۲۰۱۸ معرفی شد. این نسخه، آپدیتی بر روی پروتکل نئو است که با نام Neo Legacy شناخته می‌شود. 

N3 نسخه‌های قبلی را ارتقا می‌دهد و امکانات کامل‌تر و قدرتمندتری دارد. یکی از اصلی‌ترین امکانات این نسخه، برگشت ناپذیری است که البته با نسخه اصلی آن زمان نئو سازگاری ندارد؛ بنابراین در طی یک هارد فورک، آپدیت‌های N3 در جنسیس بلاک جدید راه اندازی خواهد شد. 

امکانات نسخه N3 به شرح زیر هستند:‌

• اوراکل داخلی (دسترسی به منابع اینترنت)
• پروتکل خدمات نام دامنه (NNS) 
• مدل اقتصادی و حاکمیتی روی زنجیره (On-Chain)
• پروتکل هویت غیرمتمرکز (NeoID)
• سیستم ذخیره توزیع شده NeoFS
• معماری ساده‌تر

این آپدیت از ژوئن ۲۰۱۸ (۲۶ خرداد ۹۷) آغاز شده و در نهایت در فصل سوم سال ۲۰۲۱، با راه اندازی شبکه اصلی N3 به پایان خواهد رسید.

مقایسه شبکه‌های نئو و اتریوم

از آنجایی که نئو خود را با القابی چون “قاتل اتریوم” ، “اتریوم چینی” و “اتریوم بعدی” معرفی می‌کند، در اینجا به شباهت‌ها و تفاوت‌های این دو شبکه می‌پردازیم. چند نمونه از شباهت‌های این دو شبکه را در ادامه می‌خوانید: 

• هر دو شبکه پلتفرم‌هایی هستند که به توسعه دهندگان اجازه ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز و توکن‌ها را ارائه می‌دهند.
• کارمزد همه تراکنش‌ها در این دو شبکه، توسط کوین‌های آنها پرداخت می‌شوند؛ کوین اتر برای شبکه اتریوم و توکن GAS برای تراکنش‌های شبکه نئو.
• هر دو بلاکچین، تورینگ کامل (Turing Complete) هستند؛ تورینگ کامل ماشینی است که می‌تواند همه چیز را در یک فضای حافظه نامحدود محاسبه کند. ماشین‌های مجازی اتریوم EVM و نئو، NeoVM نام دارند. این ماشین‌ها می‌توانند هر مشکلی که به آنها داده می‌شود را حل کنند.

این موارد، شباهت‌هایی هستند که بین دو بلاک چین Ethereum و Neo وجود دارند؛ اما تفاوت‌های چشمگیری نیز بین این دو شبکه وجود دارد: 

تعداد تراکنش‌ها در ثانیه (TPS)

نئو قادر است ۱۰۰۰۰ تراکنش را در ثانیه پردازش کند؛ اما اتریوم تنها ۱۵ تراکنش را می‌تواند پردازش کند. بنابراین فاصله بسیار زیادی بین سرعت پردازش این دو شبکه وجود دارد. بنابراین از این نظر، نئو می‌تواند جایگزین بهتری نسبت به اتریوم باشد. 

پذیرش توسط توسعه دهندگان

نئو در ابتدای پیدایش، به سرعت توانست توجه بسیاری از توسعه دهندگان را به خود جلب کند؛ زیرا از زبان‌های برنامه نویسی محبوبی چون ++C، جاوا، #C و Go پشتیبانی می‌کند. بنابراین هر کسی که با این زبان‌ها آشنایی داشته باشد، می‌تواند پروژه‌های جدیدی را بر روی بلاک چین نئو پیاده سازی کند. اما اتریوم تنها از زبان سالیدیتی (Solidity) پشتیبانی می‌کند، که زبان برنامه نویسی جدیدی است و توسط توسعه دهندگان اصلی اتریوم و مخصوص این شبکه توسعه داده شده است. بنابراین هر کسی که می‌خواهد برنامه خود را بر روی این شبکه راه اندازی کند، ابتدا باید سالیدیتی را یاد بگیرد. 

تقسیم‌پذیری

کوین اتر قابلیت تقسیم به بخش‌های کوچک‌تر را دارد؛ در حالی که توکن GAS غیر قابل تقسیم است. نئو یکی از معدود کریپتوهایی است که نمی‌توان آن را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کرد؛ درست مانند سهام یک شرکت. 

مثلا شما نمی‌توانید ۱۰.۵ یا ۱.۲ نئو را انتقال دهید؛ به همین دلیل، این شبکه از یک توکن دیگر به نام GAS برای پرداخت کارمزد تراکنش‌هایش استفاده می‌کند، که قابلیت تقسیم‌پذیری را دارد. 

حمایت دولت

کشور چین به ایجاد جایگزین‌هایی برای محصولات و خدمات دیگر کشورها معروف است؛ مثلا علی‌بابا برای آمازون، وی‌چت برای واتس‌اپ، بایدو برای گوگل و غیره. بنابراین جای تعجب ندارد که Neo را به عنوان جاگزینی برای اتریوم در نظر بگیرد. نئو اولین و بزرگ‌ترین رمز ارز چینی است و توسط دولت چین حمایت می‌شود و از طرف دیگر، اتریوم توسط چین پشتیبانی نمی‌شود. 

نئو پتانسیل این را دارد که بخش عظیمی از بازار چینو دیگر کشورهای آسیایی را در اختیار داشته باشد. 

تیم توسعه دهنده

امروزه هر کسی که در حوزه رمز ارزها فعالیت می‌کند، سازنده اصلی اتریوم یعنی ویتالیک بوترین را می‌شناسد. بوترین یک برنامه نویس روسی – کانادایی است که در سال ۲۰۱۵ به همراه دیگر هم‌بنیانگذاران، شبکه اتریوم را راه اندازی کرد. این تیم نقش بسیار مهمی در ارتقاء تکنولوژی بلاک چین به سطح بالاتری داشته‌اند. 

دا هانگ‌فی بنیانگذار نئو نیز تجربه زیادی در حوزه بلاک چین دارد. او پروژه Antshares را در سال ۲۰۱۴ بنا نهاد، که پلتفرمی برای ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز بود. در همین سال، هانگ‌فی به همراه اریک ژانگ مدیر اجرایی پروژه، Onchain را راه اندازی کردند، که یک شرکت تحقیق و توسعه در حوزه بلاکچین است. AntShares که بعدها به NEO تغییر نام داد، توسط شرکت آن‌چین توسعه داده شده است. 

همانطور که می‌بینید، نئو نیز بنیاد قدرتمند و قدمتی تقریبا هم‌اندازه اتریوم دارد. نئو نیز برنامه‌های کاربردی برای کاربران توسعه داده است؛ اما یک از اصلی‌ترین تفاوت‌های میان رشد این دو شبکه، جامعه بسیار بزرگ‌تر توسعه‌دهندگان اتریوم است. 

تیم توسعه دهنده شبکه NEO

• دا هانگ‌فی (Da Hongfei): بنایانگذار و مدیرعامل نئو
• اریک ژانگ (Erik Zhang): هم‌بنیانگذار و توسعه دهنده اصلی Neo
• تونی تائو (Tony Tao): دبیر کل شورای نئو
• جانسون ژائو (Johnson Zhao): توسعه دهنده کسب و کار و عملیات
• یو زین‌فی (You Xinfei): روابط عمومی
• دانگ گوهوا (Dong Guohua): عملیات جامعه
• کریس چن (Chris Chen): توسعه دهنده نئو
• هوانگ شوزی (Huang Shuxi): عملیات جامعه
• پیتر لین (Peter Lin): توسعه دهنده

 دیگر اعضای این تیم شارلین (Sharlyne)، ری (Ray)، فرد هوانگ (Fred Huang)، نیثن چن (Nathan Chen)، لایتس لی (Lights Li)، سوسو (Susu) و یان مینگزیا (Yan Mingxia) هستند.

نقشه راه Neo

اگرچه اکثر تمرکز نئو بر روی ICOهاست، اما نقشه راه آن نقاط قوت دیگری نیز دارد؛ نقشه راه NEO3.0 شامل ارتقاهای ساختاری است که عملکرد و ثبات نئو را بهبود می‌دهند. همچنین مقدار TPS را افزایش می‌دهد و هزینه کارمزد را کاهش می‌دهد و این امکلن را به شبکه نئو می‌دهد که بتواند تبدیل به پلتفرمی مناسب برای ساخت توکن‌های غیر قابل تعویض (NFT) شود. 

برخی از این ارتقاها با NEO2.0x سازگاری نداشتند؛ بنابراین NEO3.0 بر روی یک شبکه بلاک چین جدید و از یک جنسیس بلاک راه اندازی می‌شود. در نیمه اول سال ۲۰۲۰، پلن انتقال یا گذار (Migration) اجرا شد.

پلن انتقال (Migration)

انتقال برنامه‌های غیرمتمرکز از NEO2.0x به NEO3.0 اجتناب ناپذیر است. در حال حاضر قابلیت‌های NEO3.0 هنوز در حال توسعه هستند. بنابراین اکنون انتقال کامل غیرمنطقی است. موارد اصلی این تغییر به شرح زیر هستند:

• اطلاعات و تراکنش‌های ثبت شده در NEO2.0x به طور کامل نگهداری می‌شوند.
• فاز گذار ابتدا در شبکه آزمایشی شبیه سازی می‌شود تا از سادگی انتقال اطمینان حاصل شود. 
• هزینه‌ها در حین پروسه انتقال تحمیل می‌شوند؛ مثل انتقال قرارداد و تست آن، که البته این هزینه توسط بنیاد NEO پرداخت می‌شود.
• نگهدارندگان کوین‌های نئو باید رمز ارزهایشان را با کوی‌های جدید NEO3.0 مبادله کنند.
• این انتقال بر روی کاربران صرافی‌ها هیچ گونه تاثیری ندارد.
• برای تشویق کاربران و برنامه‌های غیرمتمرکز به گذار، یک پلن پاداش طراحی و اجرا می‌شود.

کوین NEO

این بلاک چین دارای دو رمز ارز بومی است؛ NEO که برای رای‌دهی به تغییرات پروتکل به کار می‌رود و GAS که برای پرداخت کارمزد تراکنش‌ها استفاده می‌شود. توکن‌های گس می‌توانند به ۰.۰۰۰۰۰۰۰۱ واحد تقسیم شوند و نرخ تورم GASها توسط یک الگوریتم کاهشی تعیین می‌شود، که ۱۰۰ میلیون گس را در طی ۲۲ سال تولید می‌کند و پس از آن دیگر تولید نخواهد شد. 

در بلاک پیدایش یا جنسیس (اولین بلاک هر بلاک چین) در مجموع ۱۰۰ میلیون کوین نئو تولید شدند؛ ۵۰ میلیون کوین به سرمایه گذاران اولیه، از طریق عرضه اولیه کوین (ICO) در سال ۲۰۱۶ فروخته شد و این شبکه توانست ۴.۶۵ میلیون دلار جذب سرمایه کند. 

۵۰ میلیون کوین باقیمانده نیز در یک قرارداد هوشمند قفل شدند و هر سال، حداکثر ۱۵ میلیون کوین جدید از حالت قفل در می‌آید و توسط تیم توسعه دهنده نئو، برای اهداف بلندمدت شبکه استفاده می‌شود. در گذشته، رمز ارزهای شبکه نئو با نام‌های زیر ارائه شده بودند:

• NEO – قبلا به عنوان (AntShares (ANS نامگذاری شده بود.
• GAS – قبلا به عنوان (AntCoins (ANC نامگذاری شده بود.

توکن نئو با امنیت کامل عمل می‌کند و مانند سهام در شرکت‌هاست. این توکن در ایجاد بلاک، تغییرات شبکه، مدیریت شبکه و سایر نیازها مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

توکن GAS به عنوان سوختی برای بلاک نئو عمل می‌کند. بر خلاف نئو، GAS با ضریب ۸^۱۰/۱ قابل تقسیم است. گس برای تخصیص منابع، هزینه‌های شبکه و عملیاتی مانند ایجاد انگیزه برای حفظ بلاک چین و اجرای قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز استفاده می‌شود.

در مجموع ۱۰۰ میلیون نئو در بلاک اصلی ایجاد شده و با توجه به مکانیزم توزیع آن، عرضه شده است. مقدار کل کوین‌های NEO‌ ثابت است و نمی‌تواند افزایش یابد.

در تاریخ ۱۶ اکتبر سال ۲۰۱۷ (۲۴ مهر ۹۶)، عرضه کوین NEO به پایان رسید و ۵۰ میلیون نئو آزاد شد. توزیع کوین NEO منتشر شده به شرح زیر است:

• ۱۰ میلیون نئو به توسعه دهندگان نئو و اعضای شورای این شبکه داده شد.
• ۱۰ میلیون NEO به عنوان انگیزه برای توسعه دهندگان در این اکوسیستم تعیین شد.
• ۱۵ میلیون نئو برای سرمایه گذاری در پروژه های توسعه بلاک چین NEO اختصاص داده شده است.
• ۱۵ میلیون نئو برای توسعه‌های آینده کنار گذاشته شده است.
• در زمان بروزرسانی این مقاله در تاریخ ۱۶ مرداد ۱۴۰۰، ۷۰ میلیون کوین در گردش وجود دارد.

استخراج رمز ارز نئو

ارز نئو قابل استخراج نیست. با ایجاد هر بلاک جدید در بلاکچین نئو، مقدار مشخصی توکن GAS نیز تولید می‌شود و در بین دارندگان کوین NEO توزیع می‌شود. تمام نودهای شبکه نئو به تیم توسعه دهنده آن تعلق دارد؛ بنابراین استخراج توکن گس برای عموم مردم امکان پذیر نیست. 

به عبارتی دیگر، می‌توان گفت که نئو از سیستم استیکینگ به جای ماینینگ استفاده می‌‌کند؛ پس تراکنش‌ها توسط کاربرانی که کوین‌های نئو را سپرده گذاری کرده‌اند، تایید می‌شود. زمانی که فردی NEO ارسال می‌کند، باید مقداری GAS پرداخت کند. این گس به نودی تعلق می‌گیرد که این تراکنش را تایید کرده است. بنابراین پاداش سپرده گذاری نئو، به صورت گس پرداخت می‌شود. البته توکن GAS را می‌توان با NEO مبادله کرد. 

چندین سال طول خواهد کشید تا مقدار GAS به ۱۰۰ میلیون ظرفیت کامل خود برسد. همانطور که نئو به طور کامل از قبل تهیه شده است، دارندگان NEO فقط هزینه‌های مربوط به معاملات را دریافت می‌کنند.

خرید، فروش و نگهداری کوین NEO

در حال حاضر، صرافی‌های هیوبی، کوین بیس، کوکوین، Gate.io، کوینکس، Poloniex و بایننس این کوین را لیست کرده‌اند و می‌توان از این اکسچنج‌ها به خرید ارز دیجیتال نئو پرداخت. برای نگهداری کوین NEO نیز می‌توان از کیف پول‌های سخت افزاری لجر و ترزور و والت‌های نرم افزاری Math Wallet، تراست ولت، Neon Wallet و NeoTracker استفاده کرد. 

وضعیت فعلی ارز نئو

قیمت NEO در زمان بروزرسانی این مقاله ۴۶.۷۴ دلار است و حجم معاملات ۲۴ ساعته آن حدود ۵۷۲ میلیون دلار است. در حال حاضر این رمز ارز در رتبه ۳۹ بازار کریپتو از لحاظ حجم قرار دارد و حجم بازار آن حدود ۳ میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار است. بیشترین قیمت ثبت شده برای رمزارز Neo در تاریخ ۲۵ دی ۱۳۹۶ با قیمت ۱۹۸.۳۸ دلار بوده است و کمترین میزان آن با ۰.۰۷۸ دلار در تاریخ ۳۰ مهر ۱۳۹۵ بوده است. 

پرسش و پاسخ

• آینده ارز دیجیتال نئو چیست؟ 

نئو در طول این سال‌ها توانسته از مشکلات زیادی عبور کند. اگر توسعه مداوم این شبکه ادامه یابد و آپدیت N3 یا Neo 3.0 نیز با موفقیت راه اندازی شود، می‌توان آینده نسبتا خوبی برای این کوین متصور شد. 

• آیا نئو می‌تواند با اتریوم رقابت کند؟ 

Neo با این که خود را رقیب اصلی اتریوم می‌بیند، اما پس از گذشت چند سال، دیدیم که واقعا توانایی رقابت با دومین کوین بازار را ندارد؛ یکی از اصلی‌ترین دلایل این است که جامعه توسعه دهندگان فعال اتریوم بسیار بیشتر از نئو هستند و به طور مداوم آپدیت‌های جدید بر روی آن اعمال می‌کنند؛ در حالی که روی شبکه NEO آپدیت‌ها دیر به دیر انجام می‌شوند. 

• چرا نئو دو رمز ارز دارد؟ 

نئو یکی از معدود شبکه‌هایی است که کوین اصلی آن قابلیت تقسیم پذیری به بخش‌های کوچک‌تر را ندارد؛ بنابراین توکن GAS را (به خاطر بخش پذیری) راه اندازی کرده، تا کاربران بتوانند کارمزدهای تراکنش‌ها را با استفاده از آن پرداخت کنند.

• چرا نئو به قاتل اتریوم معروف است؟ 

از آنجایی که بسیاری از امکانات Neo شبیه به اتریوم است و البته تعداد تراکنش‌هایی که در ثانیه می‌تواند تایید کند بسیار بیشتر است، نئو به قاتل اتریوم معروف شده است؛ البته در سال ۲۰۲۱ می‌بینیم که رسیدن به جایگاه اتریوم برای نئو کار چندان ساده‌ای نیست و نه تنها این کوین نتوانسته به دومین رمز ارز دنیا برسد، بلکه به شدت عقب افتاده است. 

• آپدیت NEO 3.0 یا N3 چیست؟ 

این آپدیت از سال ۲۰۱۸ در حال راه اندازی است و قرار است تا فصل سوم سال ۲۰۲۱ به طور کامل پیاده سازی شود. این آپدیت امکانات زیادی به شبکه نئو اضافه می‌کند. 

جمع بندی

در پاسخ به سوال NEO چیست باید بگوییم که شبکه نئو از ابتدای شکل‌گیری، به قاتل اتریوم و اتریوم چینی معروف شد و شباهت‌ها و حتی مزایای بیشتری نسبت به اتریوم دارد؛ اما به هر حال، به حد کافی توانایی رقابت با دومین رمز ارز برتر را ندارد و با این که در سال ۲۰۱۷ در بین ۱۰ کوین برتر بازار رمز ارزها قرار داشت، در سال ۲۰۲۱ از بین این ۱۰ کریپتو خارج شده و در رتبه ۳۹ قرار گرفته است. در این مقاله به معرفی کامل شبکه نئو، نحوه کارکرد، دو رمز ارز این بلاکچین، مقایسه آن با اتریوم، تیم توسعه دهنده، نحوه استخراج، نقشه راه و نحوه خرید و فروش و نگهداری کوین NEO پرداختیم.