بعضی از ارز های دیجیتال مانند بیت کوین دارای عرضه ثابت هستند یعنی با رسیدن به ۲۱ میلیون، عرضه آن متوقف خواهد شد و برخی دیگر مانند اتریوم از این روند تبعیت نمی کنند. با بررسی محاسن و معایب این دو رویکرد با ما همراه باشید.
۱- آیا ارز های دیجیتال با عرضه ثابت چیز خوبی هستند یا بد؟
این موضوع داغی برای بحث است و شرکت ها و پروژه های کریپتو وقتی که دارایی های خود را ایجاد می کنند، رویکرد های متفاوتی را اتخاذ می کنند. بیت کوین که بزرگترین ارز دیجیتال جهان است دارای عرضه ثابت ۲۱ میلیون کوین می باشد که آپریل گذشته تایید شد که ۸۰ درصد از کل این مقدار استخراج شده است. اگرچه بیت کوین های جدید برای همیشه موجود نخواهند بود و به مرور زمان بیت کوین های جدید کاهش پیدا می کند اما هنوز راه زیادی را باید طی کرد تا همه آنها وارد چرخه شوند. در واقع شواهد نشان می دهد که عرضه کوین های جدید تا سال ۲۱۴۰ تمام نخواهد شد.
آنهایی که طرفدار عرضه ثابت مانند بیت کوین هستند، بر این باورند که این کار نوعی کمیابی دیجیتال ایجاد می کند. عرضه کمتر می تواند به معنی تقاضای بالاتر باشد و به موجب آن قیمت ها نیز افزایش پیدا می کند. آنها همچنین بر این باورند که این عامل کریپتو را از سیستم مالی جهانی متمایز می کند زیرا در سیستم مالی جهانی بانک های مرکزی می توانند به طور موثری پول بیشتری را از طریق یک استراتژی که تسهیل کمی نام دارد، چاپ نمایند. این کار می تواند منجر به تورم شود و این یعنی دلاری که در جیب شماست ارزش سابق را نخواهد داشت.
اما در زمینه ارز های دیجیتال که در حال رسیدن به پذیرش عموم هستند، برخی مخالفان بر این باورند که عرضه ثابت در واقع مانع از خرج کردن این کوین ها خواهد شد و این دارایی های دیجیتال تبدیل به سرمایه هایی احتکاری خواهند شد و مردم آنها را انبار خواهند کرد. همچنان که بلومبرگ در مقاله ای به آن اشاره کرده است، وقتی که یک دارایی محدود باشد در واقع کاهش بهای آن غیر ممکن است. این باعث ایجاد این ریسک می شود که مالکان کریپتو ممکن است منتظر شوند تا کالا هایشان ارزانتر شود. وقتی که صحبت از ارز های مرسوم می شود، تورم چیزی است که مصرف کنندگان را برای نگهداری پول نقد بی انگیزه می کند زیرا هرچه بیشتر در کیف پولشان باشد، قدرت خرید آنها کمتر خواهد شد.
۲- پس بیت کوین ممکن است ضد تورم باشد. آیا ضد تورم بودن چیز بدی است؟
نه ضرورتا و این می تواند به ارز دیجیتال کمک کند تا با ارزش باقی بماند. خاصیت ضد تورمی به معنی کاهش قیمتی است که شما برای کالا ها و خدمات می پردازید. این برعکس تورم است که ممکن است شما وقتی که قیمت ها در سوپرمارکت به بالا رفتن خود ادامه می دهند، شنیده باشید. اگرچه تورم در اقتصاد سنتی چیز بدی تلقی می شود اما ضرورتا در جهان کریپتو چیز بدی نیست.
تورم نوعی مشکل است زیرا ۱۰۰۰ دلاری که شما برای یک دهه در گاو صندوق ذخیره می کنید در نهایت قدرت خرید بسیار کمتری را برای شما ایجاد می کند. کافی است نگاهی به ماشین حساب تورم در ایالات متحده بیاندازید که نشان می دهد یک چیز ۱ دلاری در سال ۱۹۱۳ امروز ۲۵.۴۳ دلار هزینه دارد.
همچنان که Brian Curran بیان می کند، بازار های تورمی همچنین منجر به “سطوح بدهی کنترل نشدنی” می شوند و باعث می شوند که اقتصاد ها بیش از توان خود پول خرج کنند. این باعث ایجاد وضعیت بسیار بحرانی می شود و به عنوان مثال می بینیم که در زیمباوه نرخ تورم از ۵۹ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۸۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ درصد در سال ۲۰۰۸ می رسد. این تورمی عظیم است و واحد های پولی را غیر قابل استفاده می کند. ونزوئلا کشوری است که از بی ثباتی سیاسی گسترده رنج می برد. این کشور تبدیل به یکی از بزرگترین بازار های جهانی کریپتو شده است و دلیل آن هم همین تورم لجام گسیخته می باشد. یک تریدر در این باره می گوید که:
اگرچه بیت کوین پر نوسان است اما هنوز هم از ارز ملی ایمن تر است
ارز های دیجیتالی مانند بیت کوین محدود می باشند و در نتیجه تعدادی از اقتصاد دانان آنها را با طلای دیجیتال مقایسه می کنند. هر چه خروجی افزایش پیدا کند، قیمت کالا ها کاهش پیدا خواهند کرد اما ارز دیجیتال به عنوان ذخیره ارزش می تواند همزمان افزایش پیدا کند. حامیان این خاصیت ضد تورمی ادعا می کنند که این بسیار با ثبات تر از آنچه خواهد بود که امروزه ما در اقتصاد جهانی می بینیم.
اتریوم دارای یک سقف نهایی نیست و توکن جدید هر ساله به داخل اکوسیستم آن تزریق خواهد شد. اگرچه این عامل اتریوم را تورمی می کند اما همچنان که اتریوم بیشتری وارد چرخه می شود، نرخ تورم نیز کاهش پیدا می کند.
۳- چگونه دارایی های دارای عرضه ثابت و خاصیت ضد تورمی، رفتار مصرف کننده را تحت تاثیر قرار می دهند؟
اگر این کار به درستی انجام گیرد، مصرف به شیوه ای خوب می تواند کاهش پیدا کند. بسیاری از اقتصاد های جهان در حال حاضر از این اصل پیروی می کنند که بهتر است حالا پول خود را خرج کنیم تا در آینده که به دلیل تورم ارزش آن کمتر خواهد شد. بدهی ها در شکل وام و کارت اعتباری رایج هستند و این در سطح حکومتی نیز مورد استعمال قرار می گیرد.
دارایی های ضد تورمی مصرف کنندگان را تشویق می کنند تا پول خود را عاقلانه خرج کنند و بنابراین این افراد می بینند که باقیمانده وجوهشان در آینده به ارزش آن اضافه خواهد شد. اما همچنان که Jorg Guido Hulsmann از دانشکده اقتصاد اتریش خاطر نشان می کند، این ضرورتا بدین معنی نیست که نگهدارندگان کریپتو هیچ چیزی خرج نخواهند کرد. مصرف کنندگان هنوز هم برای کالا های ضروری مانند غذا، سوخت و پرداخت وام مسکن پول خرج می کنند. البته کاملا مشهود است که این چیز ها در سال های آینده می توانند ارزان تر باشند زیرا ضرورت یک عامل است و با حذف بقیه عوامل طبیعتا تقاضا پایین می آید.
همچنین در اقتصادی با یک ارز ضد تورمی، باز هم اوقاتی است که فرد می خواهد تفریح کند مثلا یک غذای خوب در بیرون بخورد و یا به سینما برود. Hulsmann ادعا می کند که چنین دارایی های کریپتویی لازم نیست که حتما تبدیل به ناقوس مرگ کل مخارج مصرف کننده شوند. اما طبیعتا این دارایی ها باعث می شود که افراد قبل از خریدن چیز ها خوب بیاندیشند و آنچه را لازم دارند، خریداری نمایند.
این امر همچنین می تواند به تغییر رابطه عموم جامعه با بدهی بیانجامد و مردم را برای دریافت وام برای ماشین های زرق و برق دار و تلویزیون های بزرگ بی میل کند زیرا آنها می دانند که ارزش پرداختی هایشان ماهانه افزایش پیدا می کند و پول خود را باید در جای دیگری صرف کنند.
۴- جنبه های منفی این خاصیت ضد تورمی چیست؟
یکی از جنبه های منفی اصلی مفهومی است که بنام “مارپیچ مرگ تقلیل قیمت ها” شناخته شده است. همانند تورم لجام گسیخته، در اینجا نیز چیز ها از طرف دیگری از حد اعتدال خارج می شوند. در این حالت تقاضا کاهش پیدا می کند زیرا افراد کمتری پول خرج می کنند و در همین حال قیمت ها به پایین رفتن خود ادامه می دهند. به دلیل اینکه تعداد مصرف کنندگانی که کالا ها و خدمات را می خرند، کاهش پیدا می کند، دستمزد ها نیز در معرض کاهش می باشند و همراه با آن سازندگی اقتصادی هم کاهش پیدا می کند. این هم در نهایت باعث فروپاشی کسب و کار های شرکت ها خواهد شد.
تقریبا مانند یک مسابقه در حال شروع است که شرکت ها و مشتریان منتظر هستند تا ببینند که چه کسی جرقه شروع را می زند. کسب و کار ها شروع به کم کردن قیمت ها می کنند تا مشتری جلب کنند اما عموم کمکی نمی کنند زیرا انتظار دارند که قیمت ها پایین بیایند. در نهایت این خطر وجود دارد که این فرآیند تبدیل به مسابقه ای مخرب شود.
این به دیدگاه دانشکده اقتصاد اتریش برمی گردد که مردم هنوز هم برای خرید مایحتاج اضافی باید پول خرج کنند. این دیدگاه همچنین ابراز می دارد که تا زمانی که یک ارز یا یک اقتصاد بر مبنای بدهی ساخته نشده باشد، سطوح تقلیل قیمت تثبیت می شوند و از ایجاد چنین مارپیچ مرگی جلوگیری می شود.
به نوعی این عامل ارز های دیجیتال را در بن بست نگه می دارد. چگونه چنین ارز هایی قابل معامله هستند و به پذیرش عمومی دست می یابند بدون اینکه دارندگان ارز های دیجیتال در این واقعیت گم شوند که دارایی های آنها در آینده ارزش بیشتری خواهد داشت؟ برخی از حامیان بر این باورند که بهترین روش برای درمان آن، خرید با استفاده از کریپتو می باشد که این عامل باعث خرید کریپتوی بیشتری با پول کلاسیک خواهد شد. اگر چیز های کوچکی مانند قهوه و نهار توسط کریپتو خریده شوند، ارز دیجیتال می تواند کاربرد خود را نشان دهد و تقاضا را بالا ببرد. در این حالت بازرگانان بیشتری آن را به عنوان روش پرداخت قبول خواهند کرد.
۵- وقتی که بیت کوینی برای استخراج باقی نماند، چه اتفاقی می افتد؟
در ابتدا باید گفت که لازم نیست در مورد این قضیه نگران باشید، به احتمال زیاد بسیاری از ما ۱۲۰ سال دیگر زنده نیستیم. ماینر ها به طور خاصی احساس تاثیر گذاری می کنند. در حال حاضر، آنها وقتی بلاکی را استخراج می کنند پاداش دریافت خواهند کرد اما این پاداش ها به مرور زمان کاهش پیدا خواهند کرد و سرانجام وقتی که عرضه تمام شد به کلی ناپدید می شوند. ساتوشی ناکاموتو خودش پیش بینی کرده که این وظیفه از پاداش بلاک به کارمزد تراکنش تغییر پیدا خواهد کرد (بعد از اتمام استخراج). زمانی که استخراج نیز به پایان برسد باز تراکنش ها نیاز به اعتبار بخشی بر روی بلاک چین خواهند داشت و در اینجاست که کارمزد تراکنش ها نقش پاداش را ایفا خواهد کرد. این یعنی مشتریان در نهایت باید کارمزد های بالاتری پرداخت کنند تا تراکنش های آنها سریعا پردازش شود.
از آنجا که تعداد بیت کوین ها ثابت باقی می ماند و قیمت بالا می رود، تقسیم پذیری عامل مهمی در نگه داشتن مستحکم سطوح عرضه خواهد بود. این ارز دیجیتال تا هشت رقم اعشار قابل تقسیم است و ناکاموتو استدلال کرده که این عامل ادامه خرید های کوچکتر را تضمین خواهد کرد. بدون این، موقعیتی پیش می آمد که برای دریافت یک قوطی نوشابه ۱.۵ دلاری باید ۵ دلار خرج کرد و هیچ بقیه ای دریافت نکرد.
توکن های اتریوم تا ۱۸ عدد اعشار قابل تقسیم شدن هستند و این عامل مهمی است زیرا مبادله آسان اتریوم را با دارایی های کریپتویی مختلف یا ارز های فیات با ارزش متفاوت تضمین می کند.
به مرور زمان مشخص می شود که تقسیم پذیری بسیار مهمتر از آنچه است که تصور می شد. در سال ۲۰۱۷ گزارشی منتشر شد که نشان می داد که ۳.۸ میلیون بیت کوین گم شده اند و این برابر با ۱۸ درصد کل عرضه می باشد. ضرر، دزدی و تخریب همگی عوامل احتمالی برای این گم شدن هستند و قطعا رقم بیت کوین های گم شده بالاتر از این هم می باشد.
۶- آیا کریپتو ها واقعا ارز هستند؟
تعبیر این سوال باز است. در حالی که بعضی از استارت آپ های ارز دیجیتال در صدد تضمین این هستند که توکن هایشان برای خرید چیز های خاصی مورد استفاده قرار بگیرد، دیگران دارایی هایی را ایجاد می کنند که عرضه محدودی داشته باشند تا به کاربران کریپتو کمک کنند که ذخیره ارزش کنند و به مرور زمان قیمت کریپتو های آنها افزایش پیدا کند.
یک مثال در این زمینه Bitcoin Rhodium است. محصول آن یعنی XRC عرضه کلی ۲.۱ میلیون توکن دارد که در بلاک چین کدگذاری شده است. نام این ارز دیجیتال از یک فلز گران بهای نادر گرفته شده است و این دارایی کریپتویی جدید ادعا می کند که راه حل های دیگر پیشنهاد وسوسه برانگیزی برای سرمایه گذارانی که در جستجوی سرمایه گذاری دراز مدت در کریپتو هستند، نمی باشند. این پروژه خودش را به عنوان بخش نهایی سه گانگی کریپتو همراه با بیت کوین و لایت کوین توصیف می کند که طراحی شده تا طیف وسیعی از سرمایه گذاران را جذب کند که بسیاری از این سرمایه گذاران نیاز ها و علایق متفاوتی دارند.
علاوه بر این، این پروژه بین کریپتو و سرمایه گذاری سنتی با ارائه سود سهام مقید به زمان ارتباط برقرار کرده است و همچنین یک مبادله همتا به همتای غیر متمرکز را بین سرمایه گذاران فلز قیمتی و کاربران XRC، بیت کوین و لایت کوین فراهم می آورد که به شیوه ای کارآمد و بدون نیاز به واسطه، عرضه و تقاضا را با هم تطابق می دهد.
